Μονεμβασιά, καράβι που ταξιδεύει προς το άπειρο

Η Ρούλα Κακλαμανάκη (1935-2013), νομικός και πολιτικός,  έγραψε για τη Μονεμβασιά, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Κι ήταν πάντα μια καινούργια εμπειρία, μια άλλη έξαρση, μια άλλη έκπληξη, μια άλλη επιβεβαίωση. Το μυστήριο του μεγάλου κάθετου βράχου και της ατέλειωτης θάλασσας γύρω απ’ αυτόν με τις δύο οχυρωμένες πολιτείες του, την πάνω και την κάτω, μέσα από τη χαμηλή θολωτή είσοδο, στο τέρμα του δρόμου μετά τη γέφυρα που ενώνει το μύθο της Μονεμβασιάς με την πραγματικότητα του άλλου μαγικού λακωνικού τοπίου σαν ομφάλιος λώρος, μας τραβούσε σαν τον μαγνήτη. Δεν έπαψε ποτέ να μας λέει και να μας δείχνει τα μυστικά του, αλλά και ποτέ δεν εξαντλήθηκαν οι πηγές των παραμυθιών και της ιστορίας του, της μαγείας και των αποκαλύψεών του.

Από το πλοίο, στο Μυρτώο Πέλαγος, ή από τη στροφή του δρόμου πέρα από τη γέφυρα με τ’ αυτοκίνητο, καθώς πλησιάζαμε, άρχιζαν οι παλμοί των παράξενων συγκινήσεων. Το Κάστρο της Μονεμβασιάς μάς άνοιγε την αγκαλιά του. Λες κι αυτός ο όγκος, ανάλαφρος σαν σύννεφο, είχε ραντεβού μαζί μας και μας περίμενε. Έπεφτε πάνω μας και κατακυρίευε τις αισθήσεις μας. Μια άλλη ύπαρξη τότε, βυθισμένη όχι μόνο στην ατέλειωτη θάλασσα γύρω, αλλά και στο άπειρο που ανακαλύπταμε εντός μας, αναδυόταν κι άρχιζε να επιδίδεται αυθόρμητα στην οικειοποίηση των χρωμάτων, των ήχων και των αρωμάτων του τοπίου, ενεργοποιώντας συναισθηματικές, πνευματικές, ακόμα και σωματικές λειτουργίες μας.