Η εξαΰλωση της ΔΕΗ

Ένα από τα βασικότερα προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου, που συνεχίζεται και σήμερα στην εποχή της μεταμνημονιακής εποπτείας, είναι η πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και γενικότερα η υιοθέτηση φιλικότερων πηγών ενέργειας, μέσα από την ιδιωτικοποίηση και την απολιγνιτοποίηση του συστήματος.

Δυστυχώς ενώ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης είχε προετοιμαστεί εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια για να προχωρήσει με συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήρθε και πάγωσε κάθε μορφή επένδυσης και διαγωνιστικής διαδικασίας.

Η συνολική χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ τα τελευταία 4 χρόνια απομειώθηκε τουλάχιστον 1 δις ευρώ, καθώς τα ελλείμματα της εταιρίας διογκώνονταν, τα τιμολόγια αυξήθηκαν, ενώ το ενεργειακό κόστος των επιχειρήσεων έχει καταστεί μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί δραματικά τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εταιρία, χωρίς τελικά η ΔΕΗ να έχει οργανικά έσοδα.

Η προσπάθεια πώλησης των δύο βασικών λιγνιτικών μονάδων στην Μελίτη και την Μεγαλόπολη, είχε καταστεί άγονη και πλέον ακόμη και μετά την πρόσφατη επανέναρξη του διαγωνισμού, οι συμμετοχές επενδυτών είναι λιγοστές και τα τιμήματα ευτελή.

Πιο συγκεκριμένα, έχει δοθεί ως καλύτερη προσφορά για την Μελίτη τίμημα 25 εκατ ευρώ, όταν ανεξάρτητος εκτιμητής, έχει υπολογίσει την εύλογη αξία της εγκατάστασης σε 153 εκατ ευρώ.

Διαπιστώνει λοιπόν κανείς, την πτώση και απομείωση των αξιών της ΔΕΗ σε όλα τα επίπεδα, με την διοίκηση της εταιρίας και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου να μην είναι εναρμονισμένες και επί της ουσίας να ακολουθείται μία διελκυστίνδα δηλώσεων και τακτικισμών, για το ποιος ευθύνεται για τις αντιδράσεις των δανειστών σε ένα προαπαιτούμενο, που όχι μόνο δεν κλείνει εύκολα, αλλά θίγει την χώρα συνολικά όσον αφορά την ενεργειακή της στρατηγική.

Αν δεν ολοκληρωθεί άμεσα το θέμα ενός πλειοδότη με προσφορά σε ανεκτά επίπεδα λογιστικής εκτίμησης, τότε ενδέχεται από την Κομισιόν να ζητηθεί να εισαχθούν σε επόμενη φάση και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, που σημαίνει διαρκής απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.

Επίσης οι πωλήσεις ποσοτήτων ενέργειας σε τρίτους μέσω δημοπρασιών (ΝΟΜΕ) δεν αποδίδουν και δεν έχουν φέρει έσοδα για την ΔΕΗ, με αποτέλεσμα η συνολική αξία της εταιρίας να βαίνει μειούμενη.

Τέλος, η χώρα μέσω της ΔΕΗ πληρώνει όλο και πιο ακριβά την ρύπανση για την παραγωγή λιγνίτη, καθώς πλήρωσε πέρυσι πάνω από 350 εκατ ευρώ για ρύπους, ποσό διπλάσιο από αυτό που είχε καταβληθεί το 2017.

Συμπερασματικά θα λέγαμε, πως είναι επιτακτική ανάγκη, η χώρα να αποκτήσει μία πραγματική ενεργειακή στρατηγική και να πάρει τον ρόλο που της αξίζει στη ΝΑ Μεσόγειο, χωρίς να κρύβει μικροπολιτικές σκοπιμότητες μέσα από μία δημόσια εταιρεία η οποία λόγω φανερών ιδεοληψιών, αντιμετωπίζει το φάσμα της πτώχευσης, αν δεν ληφθούν άμεσα σοβαρά μέτρα αποεπένδυσης και εξυγίανσης.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός