H… αποθέωση του Τσίπρα στην Αρτα μέσα από τα μάτια του Αθηναϊκού Πρακτορείου

Όταν ξεκίνησα σπουδές σε σχολή δημοσιογραφίας οι καθηγητές, μου είχαν πει ότι η αρχή του ρεπορτάζ πρέπει να απαντά στις ερωτήσεις «ποιος, πού, πότε, γιατί». Αυτή, μου είχαν πει, είναι η βάση για τη μεταφορά της είδησης. Θυμάμαι επίσης ότι  με είχαν συμβουλεύσει ότι θα μπορούσα ενδεχομένως και αν το έκρινα σωστό, να εμπλουτίζω το ρεπορτάζ με στοιχεία αισθήσεων. Να περιγράφω δηλαδή τί μυρίζω ή τί ακούω, για να «ζωντανεύω» την είδηση.

Νωρίτερα σήμερα, δημοσιεύθηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ενημερωτικό τηλεγράφημα σχετικά με την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Άρτα, απ’ όπου κατάγεται.

«Οι κάτοικοι της Άρτας επιφύλαξαν ιδιαίτερα θερμή υποδοχή στον πρωθυπουργό καθώς είναι και συμπατριώτης τους. Ο πρωθυπουργός περπάτησε στον κεντρικό πεζόδρομο Νικολάου Σκουφά και πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τον χαιρετήσουν, σχηματίζοντας ένα πλήθος που τον ακολούθησε μέχρι την πλατεία όπου μίλησε στους συγκεντρωμένους. ”Είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός” ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε στη συγκέντρωση, ενώ πολλοί του φώναζαν “καλώς ήρθες πατριώτη”», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ενημέρωση του ΑΠΕ.

Και αναρωτιέμαι ειλικρινά. Μία ημέρα μετά την τριήμερη συζήτηση στη βουλή, με φόντο τη σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση, εν μέσω προεκλογικής περιόδου και μόλις λίγες μέρες μετά τις εξαγγελίες προεκλογικών μέτρων, δεν υπήρχε κάτι άλλο να μάθουμε από την επίσκεψη του πρωθυπουργού της χώρας σε μια πόλη της επαρχίας;

Ήταν απολύτως απαραίτητο να ξέρουμε τα συνθήματα του «πλήθους που έσπευσε να χαιρετίσει και να συνοδεύσει τον Αλέξη Τσίπρα στην πλατεία»;

Φυσικά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συναισθηματικές ανταποκρίσεις όταν ο πρωθυπουργός επισκέπτεται την Άρτα. Τον Αύγουστο του 2016, σε άλλο ενημερωτικό τηλεγράφημα που αφορούσε την τότε επίσκεψη του πρωθυπουργού στον τόπο καταγωγής του, το ΑΠΕ έγραφε ότι οι άνθρωποι «υποδέχθηκαν τον δικό τους Αλέξη με ένα τέραστιο χαμόγελο και μια γλυκιά αγωνία να τον συναντήσουν και πάλι».

Το σημερινό τηλεγράφημα ήταν προφανώς λιγότερο ποιητικό από αυτό του 2016. Και απαντάει στα θεμελιώδη «ποιος, που, πότε». Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το «γιατί».