Αλέξης Τσίπρας: «Ηττημένος αλλά ισχυρός» (αλλά και αδιάφορος…)

Ακούγοντας – όσοι τον άκουσαν – τον Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πίστεψαν ότι όσα συνέβησαν στην χώρα από τον Ιούλιο κι έπειτα, ήταν απλώς ένα περίεργο γύρισμα της τύχης.

Γιατί κατά τα όσα είπε, η ήττα του στις εκλογές ήταν αποτέλεσμα μεταξύ άλλων κάποιας συνωμοσίας σκοτεινών κέντρων, δικής του κακής επικοινωνιακής πολιτικής, ανεξήγητης αμέλειας να εφαρμόσει αυτά που εφαρμόζει τώρα ο Μητσοτάκης και… δικής του υπερβολικής υπερηφάνειας για την καταπληκτική συμφωνία των Πρεσπών.

Μόνο που κάτι έλειπε από τα όσα με στόμφο και αλαζονεία δήλωνε το Σαββατοκύριακο ο «ηττημένος αλλά ισχυρός». Ελειπε οτιδήποτε το καινούργιο.

Κάτι που να μην μας έχει ξαναπεί και που να μας εκπλήξει.

Κάτι που να δείχνει ότι έστω και με μία ισχυρή δόση κυνισμού θα εξηγούσε τι ακριβώς ήταν ο πολιτικός έρωτας με τον Πάνο Καμμένο, ότι κατανοεί ότι δεν συνδυάζεται ο Πολάκης με τα ευρωπαϊκά σαλόνια και την φιλοδοξία να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ παγκόσμιο πρότυπο (!) και ότι δεν μπορεί εκείνος να κατηγορεί σήμερα κάποιους για θεσμική ανευθυνότητα.

Εκείνος που είχε εικόνισμα τον Παπαγγελόπουλο, εκείνος που το 2014 και έχοντας εξαγγείλει εκείνο το απατηλό πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, οδήγησε την χώρα στις κάλπες με βιασύνη και με αφορμή την προεδρική εκλογή, προκειμένου να στήσει μια θλιβερή και πανάκριβη παράσταση το πρώτο εξάμηνο του 2015, που η κινηματογραφική της εκδοχή θα προβάλλεται σε λίγες ημέρες στις αίθουσες.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί, κατά τα όσα είπε, να θεωρεί ότι ο ίδιος και οι πρακτικές του αποτελούν πλέον και εξαγώγιμο πολιτικό προϊόν, όμως η εικόνα τον διαψεύδει με τρόπο κάπως αποκαρδιωτικό.

Ενώ έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και τόσο παναθρώπινα οράματα, οι χειροκροτητές του είναι η Μαριλίζα, ο Ραγκούσης, ο Τζουμάκας, η Τζάκρη, η Δούρου και ο Φλαμπουράρης.

Όσο καταγγέλει σήμερα τον Μητσοτάκη για εργασιακό μεσαίωνα, κάνει ότι δεν γνωρίζει πώς εξαθλίωσε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους και πώς βάφτισε την μερική απασχόληση «καταπολέμηση της ανεργίας». Κάνει ότι λησμονεί πώς εξόντωσε επιχειρήσεις και εργαζομένους με την φορολογία και τις εισφορές. Κάνει ότι δεν ακούει όταν τον ρωτούν για μείωση του ΕΝΦΙΑ σε περιουσίες άνω των 200.000 ευρώ και απαντά για τις περιουσίες άνω των 500.000 ευρώ. Μικρή η διαφορά, τι είναι 300 ψωροχιλιάρικα…

Λέει ότι πρέπει να ορίσουμε ποια είναι η μεσαία τάξη, αλλά δεν το κάνει.

Τα τεχνάσματα αυτά ο κ. Τσίπρας τα γνωρίζει καλά. Τον έχουν φέρει πολύ μακριά και πολύ ψηλά τα τελευταία 10 χρόνια. Συνεχίζει με τα ίδια σαν να μην έχει συμβεί τίποτε.

Είναι επαναπαυμένος στο 31%, αλλά υπάρχει μία λεπτομέρεια. Εχει χάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έδωσε στο τέλος της θητείας του και κάποιος άλλος έχει πάρει 40%.

Κατά τα διαφαινόμενα, ο δρόμος μέχρις ότου διεκδικήσει και πάλι την πρωθυπουργία θα είναι μακρύς.

Και όταν έλθει εκείνη η ώρα θα πρέπει να εφεύρει κάτι πιο πρωτότυπο από το ότι παλεύει για την επί γης ειρήνη και για έναν δίκαιο κόσμο…