Τα παιδιά ως ευαίσθητες υπάρξεις, προσπαθούν με το δικό τους μυαλό να μεταβολίσουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις του περιβάλλοντός τους. Ένα από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται είναι και η οικονομική κρίση.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη


Τα παιδιά αφουγκράζονται τις εξωτερικές καταστάσεις, ακόμα και αν δεν μπορούν να αντιληφθούν με σαφήνεια το τι ακριβώς συμβαίνει. Έτσι, όταν βλέπουν τους γονείς τους αγχωμένους, όταν βλέπουν άλλους συμμαθητές τους να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν σε διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις του σχολείου, αυτό ασυναίσθητα τους δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα.
Οι γονείς και η εκπαίδευση πρέπει να ενημερώνουν τα παιδιά με επαρκείς πληροφορίες, δίχως όμως να γίνονται υπερβολικά αναλυτικοί. Δημιουργούμε ένα περιβάλλον στο οποίο και τα παιδιά να μπορέσουν να κατανοήσουν τις δυσκολίες μέσα στο σπίτι και να σεβαστούν τις δυνατότητες των γονιών, δίχως όμως να μεγαλώνουμε τα ίδια περισσότερο από την ηλικία τους.

Επιτρέπουμε στα παιδιά να παραμείνουν παιδιά και να μη χάσουν την παιδικότητά τους, δίνοντάς του μία λογική διάσταση του χρήματος στο οποίο ούτε το υποτιμάμε πλήρως αλλά και ούτε το εξιδανικεύουμε.
Αυτό που πρέπει όλοι μας να κάνουμε, είναι να μην αφήσουμε τα παιδιά να χάνουν την πίστη τους στο καλύτερο αύριο, να τα βοηθήσουμε να αντιληφθούν πως η κρίση είναι μόνο οικονομική και δε θα μπορέσει να εμποδίσει τους ανθρώπους να σκέφτονται, να δημιουργούν και να αγαπούν τη ζωή.
Τα παιδιά πρέπει να ονειρεύονται και να διατηρήσουν την άσβεστη επιθυμία τους για γνώση, δραστηριότητες και προσφορά. Δεν πρέπει η ψυχή τους να μαραίνεται και να σταματήσουν να πιστεύουν στο καλύτερο!