ΑΛΚΗΣ Ξ. ΞΑΝΘΑΚΗΣ | Οι Έλληνες φωτογράφοι ήταν από τους πρώτους που άνοιξαν φωτογραφεία στην Πόλη. Ορισμένοι ήταν διάσημοι σε όλη την Τουρκία, δίδαξαν φωτογραφία στο Παλάτι του Σουλτάνου και έλαβαν πολλές τιμητικές διακρίσεις.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΣ (1850-1929)
Ένας από τους πιο σημαντικούς πρώιμους φωτογράφους της Τουρκίας. Εργάστηκε από την ηλικία των 11 χρόνων στο διάσημο φωτογραφείο των αδελφών Αμπντουλάχ στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκίνησε σαν παραγιός και σταδιακά εξελίχθηκε σε ρετουσέρ φωτογραφιών και πλακών, μια ιδιαίτερα λεπτή και σημαντική εργασία. Το 1867, σε ηλικία 17 χρονών, αγόρασε το φωτογραφείο από τους πρώην εργοδότες του, οι οποίοι είχαν αποφασίσει να ανοίξουν νέο φωτογραφείο στη συνοικία του Πέραν. Ο Ανδρειωμένος παρέμεινε εκεί για 30 χρόνια, όταν αποφάσισε και αυτός να ανοίξει ατελιέ στην πιο εμπορική συνοικία του Πέραν, αφήνοντας το άλλο του κατάστημα σε βοηθούς του. Αυτό αποτέλεσε από τότε και το κεντρικό του κατάστημα:
 |
|
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΣ. ΟΙ ΤΡΕΙΣ... ΧΑΡΙΤΕΣ ΝΑΥΤΑΚΙΑ. ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΑ ΝΤΕΚΟΡ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΕΙΣ
|
Σε άλλη αρκετά νεότερη καταχώρισή του γράφει: Υπήρξε και αυτός φωτογράφος του παλατιού. Δίδαξε φωτογραφία στον Σουλτάνο Βαχντετίν, όταν ήταν ακόμα διάδοχος του θρόνου, και έλαβε δύο τιμητικές διακρίσεις απ' αυτόν. Στην έκθεση του Παρισιού το 1903 συμμετείχε με τέσσερις φωτογραφίες του και έλαβε γι' αυτές μετάλλιο. Ο γιος του Αθανάσιος, που γεννήθηκε το 1900, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση, αναλαμβάνοντας τα φωτογραφεία του πατέρα του.
Στη δεκαετία του '30 άλλαξε το όνομα του φωτογραφείου του σε Φωτο-Σαράϊ, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον προφυλάξει από την οργή του τουρκικού όχλου ο οποίος το κατέστρεψε ολοσχερώς κατά τα Σεπτεμβριανά, τις ταραχές του 1955 εναντίον των Ελλήνων της Πόλης.
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΣ (1826-1886)
Ο πρώτος κάτοικος της Τουρκίας που λειτούργησε φωτογραφείο στη χώρα ήταν ο Έλληνας Βασιλάκης Καργόπουλος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1826 και διδάχτηκε τη φωτογραφία δουλεύοντας κοντά σε κάποιον ξένο φωτογράφο. Το 1850, σε ηλικία 24 χρονών, άνοιξε φωτογραφικό ατελιέ στη Μεγάλη Οδό του Πέραν, αρ. 311.
Ο Καργόπουλος εργάστηκε αρχικά με τη μέθοδο της δαγγεροτυπίας, κάνοντας αποκλειστικά πορτρέτα στο στούντιό του. Κανένα όμως από τα λίγα σωζόμενα δεν έχει αποδειχτεί ότι είναι τραβηγμένο από εκείνον. Μετά το 1857 στράφηκε στη χρήση των αρνητικών υγρού κολλωδίου και των χαρτιών της αλμπουμίνας. Από την αρχή το φωτογραφείο του απέκτησε φήμη και πελατεία. Οι πελάτες του ανήκαν στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της Κωνσταντινούπολης, Τούρκοι, Έλληνες και πολλοί Ευρωπαίοι χριστιανοί από τις διάφορες κοινότητες της Πόλης. Το γεγονός ότι μιλούσε τουρκικά και λίγα γαλλικά του έδωσε το προβάδισμα έναντι των άλλων ξένων φωτογράφων, που δεν μιλούσαν την τοπική γλώσσα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτη μαρτυρία, δίδαξε τη φωτογραφία στον πρίγκιπα Μουράτ, ο οποίος έγινε αργότερα Σουλτάνος (Μουράτ Ε') για 93 μόνο ημέρες.
Γύρω στα 1860 ο Καργόπουλος τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες του από αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης, αλλά ελάχιστες από αυτές έχουν διασωθεί. Στα μέσα της δεκαετίας εκείνης (γύρω στο 1865) επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα. Είναι περίεργο ότι από το ταξίδι του εκείνο έχουν διασωθεί μόνο στερεοσκοπικές φωτογραφίες του με θέμα την Ακρόπολη και τις άλλες αρχαιότητες της Αθήνας.
 |
|
ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΥ.
|
Τότε άρχισε να συμμετέχει και στις διεθνείς εκθέσεις. Φωτογραφίες του εκτέθηκαν στην Έκθεση της Βιομηχανίας στη Νεάπολη της Ιταλίας καθώς και στα Β' Ολύμπια που έγιναν στην Αθήνα το 1870. Στην τελευταία μάλιστα έκθεση βραβεύτηκε με έπαινο για τα φωτογραφικά έργα του.
Επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο τη δραστηριότητά του, άνοιξε παράρτημα στην Αδριανούπολη, στην Ανατολική Θράκη, που λειτουργούσε από τα τέλη της δεκαετίας του 1860. Το φωτογραφείο το διηύθυνε κάποιος συνεταίρος ή βοηθός του. Όπως αποδεικνύεται από ορισμένες φωτογραφίες του, αυτός ήταν ο Εμμανουήλ Φώσκολος. Η συνεργασία τους όμως σταμάτησε το 1881, οπότε και σε πολλά από τα χαρτόνια το όνομα του Φώσκολου έχει διαγράφει με μελάνι. Για τον συγκεκριμένο φωτογράφο δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες. Τα χρόνια 1879-1886 ήταν τα πιο δυναμικά στο έργο του φωτογράφου. Οι βραβεύσεις του ακολουθούν η μία μετά την άλλη. Το 1879 βραβεύτηκε στην έκθεση της Βιομηχανίας και των Καλών Τεχνών της Νεάπολης με μετάλλιο. Λίγο αργότερα τιμήθηκε με τα τουρκικά μετάλλια Μετζιντί (1881) και Οσμανί (1885). Ήταν λοιπόν φυσικό να τα αναφέρει και να τα παρουσιάζει στο πασπαρτού των φωτογραφιών του, μαζί με το μονόγραμμα του Σουλτάνου.
 |
|
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΣ. ΤΟ ΕΡΕΧΘΕΙΟ, ΣΤΕΡΕΟΣΚΟΠΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΕΡ. 1870. ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΑΥΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
|
Το 1883 ο Καργόπουλος άνοιξε ένα παράρτημα στον αριθμό 241 της Μεγάλης Οδού του Πέραν και κυριαρχούσε πια σε όλη τη συνοικία του Μπέγιογλου. Το έργο το οποίο παρήγαγε ήταν τεράστιο. Ήταν ο πρώτος στην Τουρκία που φωτογράφισε τη μερική έκλειψη της σελήνης μέσα από τηλεσκόπιο, ενώ ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία με τη δημιουργία πανοραμικών φωτογραφιών. Στις 29 Ιανουαρίου 1886 του απονεμήθηκε από τον Σουλτάνο το Χρυσό Μετάλλιο των Καλών Τεχνών. Πριν προλάβει όμως να χαρεί την εξαίρετη αυτή διάκριση, ο Βασίλης Καργόπουλος, αυτός ο μεγάλος Έλληνας φωτογράφος της Τουρκίας, πέθανε ξαφνικά από συγκοπή της καρδιάς, σε ηλικία μόλις 59 χρονών.
Λίγο πριν είχε αρχίσει να εργάζεται κοντά του ο γιος του Κωνσταντίνος, ο οποίος, αν και άπειρος, ανακηρύχτηκε βασιλικός φωτογράφος με διάταγμα του Σουλτάνου στις 11 Απριλίου 1886. Κοντά του εργάστηκε και ο αδελφός του Κλεομένης, αλλά η συνεργασία τους κράτησε μέχρι το 1889. Μετά το κλείσιμο των φωτογραφείων ο Κωνσταντίνος Καργόπουλος εμφανίζεται ξανά το 1905 στη Σμύρνη, όπου εργαζόταν ως φωτογράφος μέχρι το 1911. Ήταν γνωστός ως Κωστής ο Έλληνας.
ΑΛΛΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Ενδεικτικά αναφέρονται οι: Ιωάννης Αλευρίδης, Κωστάκης Βαφειάδης (1878), Θεόδωρος Βαφειάδης (1898), Γ. Γλυκέας, Δημήτριος Δεσίπρης (1870), Στυλιανός Κωνσταντινίδης (1875), Μακελίδης, Φώτιος Θεοφιλίδης (1884), Νεοκλής Μερακλής (1891) κ.ά.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Δεν υπάρχει Έλληνας που να μη θεωρεί τη Σμύρνη την πιο σημαντική πόλη του μικρασιατικού ελληνισμού μετά τη Βασιλεύουσα. Η Σμύρνη δεν διέθετε βέβαια την ιστορική παράδοση και τη μεγαλοπρέπεια της Πόλης, είχε όμως να προτάξει κοσμοπολίτικη ζωή και έντονη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, που της έδιναν μοναδική αίγλη. Δεν ήταν λοιπόν τυχαίο ότι στη Σμύρνη σταματούσαν πρώτα οι περιηγητές καθ' οδόν προς την Πόλη.
 |
|
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΦΕΙΓ-ΒΟΛΑΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΟΦΙΛΙΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΠΕΡ. 1900.
|
Στη Σμύρνη τραβήχτηκαν και οι πρώτες δαγγεροτυπίες που έγιναν στην Τουρκία. Ο Γάλλος ζωγράφος Horace Vernet μαζί με τον συγγραφέα Goupil Fesquet ξεκίνησαν το 1839 για το Μεγάλο Ταξίδι στην Ανατολή, έχοντας μαζί τους μια δαγγεροτυπική μηχανή που τους είχε προμηθεύσει ο εκδότης Noel-Marie Lerebours. Φωτογράφισαν στην Αίγυπτο μέχρι τα τέλη του 1839, και τον Ιανουάριο του 1840 έφτασαν στη Σμύρνη. Ο Fesquet στα απομνημονεύματά του γράφει σχετικά: Στις 15 Ιανουαρίου 1840 ο ναύαρχος Lalande μας προσκάλεσε να κάνουμε μιαν επίδειξη της φωτογραφικής εφεύρεσης πάνω στη ναυαρχίδα ΙΕΝΑ που βρισκόταν στον κόλπο της Σμύρνης, και στην οποία επέβαινε ο νεαρός αρχιδούκας της Αυστρίας πρίγκιπας Φρειδερίκος. Πράγματι, πήραμε εκεί δαγγεροτυπίες [.. .]
Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1842, στο περιοδικό Φιλολογία που εκδιδόταν στη Σμύρνη, δημοσιεύτηκε η παλαιότερη περιγραφή της δαγγεροτυπικής μεθόδου στα ελληνικά. Στο άρθρο Περί φωτογραφίας το περιοδικό περιγράφει τη νέα μέθοδο: [...] Φωτογραφία λέγεται ή μέθοδος τον να ζωγραφίζονται τα αντικείμενα μόνον διά της ενεργείας του φωτός, του ήλιου, χωρίς όλως διόλου της ανάγκης της ζωγραφικής τέχνης. Το πράγμα τούτο καθ' εαυτόν μεν φαίνεται παράδοξον, αλλά πολλοί των φυσικών αφ' ότου μάλιστα ευρέθη ο σκοτεινός θάλαμος (*), ηγωνίζοντο να εύρωσι μέσον τι διά του οποίου να εντυπώνονται επί τινος πλάκας τα εξωτερικά αντικείμενα, αλλ' αι προσπάθειαι αυτών έμενον μάταιαι, έως ου κατά το 1839 ο Κ. Δαγονέβρος ηδυνήθη να επιτύχη διά του νεωστί εφευρεθέντος ιωδίου ούτινος η χημική κατάστασις και το χρώμα τοσούτο μεταβάλλεται από το φως του ηλίου [...] (ακολουθεί η περιγραφή της μεθόδου με λεπτομέρεια). [...] Ο χρόνος όστις απαιτείται διά να ζωγραφισθώσιν οι εικόνες εις την αργυράν πλάκα είναι συνήθως έως επτά ή οκτώ δεύτερα λεπτά... Εις τα θερμά κλίματα, όπου αι ακτίνες του ήλιου είναι εντονώτεραι, χρειάζεται ολιγότερος καιρός, παρά εις τα ψυχρότερα. Εις την Σμύρνην συμπεραίνομεν ότι αρκούσιν εξ δεύτερα λεπτά. Και στην παραπομπή (*) γράφει: Ο θάλαμος ούτος [δηλ. ο σκοτεινός] είναι, κιβωτών τι επίμηκες, και έχον κατά το έμπροσθεν μέρος φακόν τινα, διά του οποίου εισερχόμεναι αι ακτίνες εξωτερικών αντικειμένων σχηματίζουσι δι' αντανακλάσεως τας εικόνας αυτών εις την έσω κειμένην ύαλον. Εις την πόλιν μας κατ' ευτυχίαν ο σκοτεινός θάλαμος έγινε σχεδόν πασίγνωστος κατ' αυτάς.
Από το κείμενο συμπεραίνεται ότι στη Σμύρνη η δαγγεροτυπία δεν ήταν γνωστή ως εφεύρεση μόνο, αλλά είχε χρησιμοποιηθεί και στην πράξη ήδη από το ξεκίνημα της φωτογραφίας, αν και δεν είναι γνωστό ποιοι ήταν αυτοί οι πρώτοι φωτογράφοι. Οι γραπτές πληροφορίες για τους Έλληνες φωτογράφους της πόλης είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Χρήσιμη βοήθεια πρόσφεραν οι δημοσιευμένες διαφημίσεις στις τοπικές εφημερίδες, οι προφορικές μαρτυρίες και οι ίδιες οι φωτογραφίες, ιδιαίτερα αυτές του 19ου αιώνα, όσες βέβαια σώθηκαν μετά την Καταστροφή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΩΣΙΑΔΗΣ
≠Από το κείΟ πρώτος Έλληνας επαγγελματίας φωτογράφος στη Σμύρνη ήταν ο Γεώργιος Σωσιάδης, που εμφανίζεται γύρω στα I860.206 Στην τοπική εφημερίδα Ευσέβεια υπάρχει σχετική ειδοποίησίς του: Ο κ. Γεώργιος Σωσιάδης γνωστός φωτογράφος εν Σμύρνη ειδοποιεί το φιλόκαλον κοινόν, ότι επιθυμών να ευχαριστήση έτι περισσότερον τους τιμώντας το κατάστημά του με παραγγελίας των, απεφάσισεν να καταβιβάση την τιμήν των εικόνων από 16 φράγκων εις 12 φρ. την δωδεκάδα, και 3 φρ. την ημίσειαν δωδεκάδα. Περιττόν θεωρεί να νποσχεθή ενταύθα τελειότητας περί των εικόνων επεξεργασίαν κ.τλ., διότι τα φωτογραφικά έργα τον είναι ικανώς γνωστά εν τη πόλη ταύτη. Το κατάστημα εις "Φαρδύ Σοκάκι”.
 |
|
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΩΣΙΑΔΗΣ. ΖΕΥΓΑΡΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΣΜΥΡΝΗ ΠΕΡ. 1880.
|
Από τους πρώτους φωτογράφους ήταν και ο Σπυρίδων Καλλιγέρης, που είχε το φωτογραφείο του κοντά στην Αγία Φωτεινή, στη Δίοδο Ρόσσι.Τον Σεπτέμβριο του 1882 μια ειδοποίηση στην εφημερίδα Νέα Σμύρνη πληροφορούσε το κοινό για τη συνεργασία του Σωσιάδη με τον Καλλιγέρη. Ο προ εικοσαετίας παρά το Φαρδύ Σοκάκι Άγιον Δημητρίου γνωστός φωτογράφος Γ. Σωσιάδης και ο Κ. Σ. Καλλιγέρης φωτογράφος επίσης σννεταιρισθέντες, συστήσαντες δε νέον φωτογραφείον παρά την Αγίαν Φωτεινήν, πλησίον καταστήματος Διογένους, δίοδος Ρόση και εφοδιάσαντες αυτό διά παντός μέσου νεωτερισμού υπόσχονται τοις προσερχομένοις εντελή επιτυχίαν επί το τελειότερον […].
 |
|
Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ. ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΖΕΥΓΟΥΣ, ΣΜΥΡΝΗ ΠΕΡ. 1870, ΚΑΜΠΙΝΕΤ.
|
Λίγο αργότερα, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, οι δυο συνεταίροι θα χωρίσουν. Τότε περίπου εμφανίστηκε ο φωτογράφος Εμμανουήλ Σωσιάδης, που είχε το φωτογραφείο του στην ίδια διεύθυνση με αυτήν του Γεωργίου, ο οποίος ήταν γιος του τελευταίου.
ΑΛΛΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Από τους πρώτους αλλά λιγότερο γνωστούς φωτογράφους είναι και ο Ν. Θεοδώρου. Είχε φωτογραφείο, πριν από το 1870, στο Δερβίσογλου Χάνι, που το διατήρησε τουλάχιστον μέχρι το 1876. Στα Β' Ολύμπια του 1870 στην Αθήνα, εκτός από φωτογραφίες του, εξέθεσε και μελάνι... για αντιγραφή εμπορικών επιστολών και οινόπνευμα και βαμβακοπυρίτιδα για φωτογραφική χρήση, δηλαδή την επίστρωση πλακών με υγρό κολλώδιο. Όμως η Εξεταστική Επιτροπή βρήκε ότι και τα δύο ήταν ακατάλληλα, γιατί το οινόπνευμα με την τριβή μύριζε ζυμέλαιο και η βαμβακοπυρίτιδα ήταν άδίάλυτος εις τον άέρα. Λίγο πριν από το 1870 εμφανίζονται και οι αδελφοί Πατεράκη, αλλά δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία γι' αυτούς.
Κατά την περίοδο 1880-1900 εργάζονταν στη Σμύρνη αρκετοί Έλληνες φωτογράφοι. Οι περισσότεροι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στον Φραγκομαχαλά, στην ίδια δηλαδή συνοικία όπου βρίσκονται και οι ξένοι φωτογράφοι. Μετά το 1900 οι Έλληνες φωτογράφοι μετακινήθηκαν και σε άλλες συνοικίες, όπως π.χ. στην οδό Παράλληλο, το Κορδελιό, το Χαλεπλί και αλλού.
Από τους πιο χαρακτηριστικούς φωτογράφους είναι και οι αδελφοί Καστάνια. Τα αδέλφια αυτά ήταν Χιώτες Φραγκολεβαντίνοι που είχαν εγκατασταθεί στη Σμύρνη. Εργάστηκαν στο φωτογραφείο ΕΙ Beder του Αρμένη Ιωάννη Σισλιάν, που βρισκόταν εντός της Διόδου Σπόντι. Αργότερα έγιναν συνεταίροι στο μαγαζί και τέλος, το Σεπτέμβριο του 1874, με την αποχώρηση του Σισλιάν, ανέλαβαν μόνοι τους το φωτογραφείο, το οποίο από το 1873 είχε ήδη μεταφερθεί έντός τής διόδου τής ευρωπαϊκής λέσχης. Γύρω στα 1881 και για μικρό χρονικό διάστημα είχε φωτογραφείο στην οδό Φραγκομαχαλά 157 και ο Νικόλαος Παντζόπουλος, που αργότερα το δούλευε αντιπρόσωπός του.
Στα τέλη του 19ου αιώνα στους πιο γνωστούς Έλληνες φωτογράφους συγκαταλέγονταν ο Δημήτριος Ζαδές, που διέθετε το Καλλιτεχνικόν Φωτογραφείον και Σπουδαστήριον Ζωγραφικής στην Ευρωπαϊκή οδό 65, Δίοδο πρώην Ελληνικής Λέσχης, ο Νίκος Σ. Αθανασιάδης, και αυτός στην Ευρωπαϊκή οδό, και ο Α. Κωνσταντινόπουλος στο Κορδελιό, το φωτογραφείο Ο Μαραθών στην οδό Χαλεπλί, κ.ά.
Κύριο θέμα των Ελλήνων φωτογράφων ήταν το πορτρέτο στον κλειστό χώρο του φωτογραφείου. Λευκώματα με φωτογραφίες τοπίων είναι σπάνια, αλλά αυτό δεν αποκλείει το γεγονός να υπήρχαν ορισμένα που χάθηκαν μετά το 1922.
Οι Έλληνες φωτογράφοι της Σμύρνης διέγραψαν δυναμική καλλιτεχνική πορεία και πολλοί από αυτούς υπήρξαν πολύ καλοί στους διαφόρους κλάδους της φωτογραφίας με τους οποίους ασχολήθηκαν. Από την αρτιότητα της τεχνικής τους, τη δημιουργικότητα του στησίματος των μοντέλων, τη φωτοσκίαση και την ισορροπημένη σύνθεση των πλάνων τους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι φωτογράφοι αυτοί ήταν άριστοι τεχνίτες και πολύ καλοί πορτρετίστες.
« ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ »
ΑΘΗΝΑ
ΑΛΚΗΣ Ξ. ΞΑΝΘΑΚΗΣ
« ΠΑΠΥΡΟΣ »
2008
from ανεμουριον https://ift.tt/33BcxiM
via IFTTT