Kathimerini.com.cy
Το Μιτσερό, στο οποίο δεσπόζουν τα μεταλλεία της Κοκκινόγειας και της Κοκκινοπεζούλας, περιοχές πλούσιες σε χρυσό, χαλκό και σιδηροπυρίτη, έζησε το δύσκολο ξεκίνημα των μεταλλείων που χρονολογούνται από τον 8ο με 7ο αιώνα π.Χ. και ανήκαν στο βασίλειο Ταμασού… την περίοδο αιχμής και δόξας, αλλά και τον φυσικό κορεσμό των μεταλλείων.
Από το 1934 μέχρι και το 1945 λειτουργεί βόρεια του χωριού το πρώτο εργοστάσιο επεξεργασίας του κοιτάσματος χρυσού.
Το μεταλλείο χαλκού της Κοκκινόγειας λειτουργεί από τη δεκαετία του ’30 και σημαδεύεται από τον θάνατο 2 εργατών που έχασαν τη ζωή τους σε πηγάδι από την έλλειψη οξυγόνου. Το 1967 αποκτά τη σημερινή του μορφή, δίπλα από το παλιό μεταλλείο, με υπόγειες γαλαρίες κάτω από το βουνό Κορώνη σε βάθος 130 μέτρων (με τους πιο σύγχρονους τρόπους εκμετάλλευσης).
Από το νέο μεταλλείο, το οποίο έκλεισε οριστικά το 1979, εξορύχθηκαν περίπου εξακόσιες χιλιάδες τόνοι μεταλλεύματος χαλκού και σ’ αυτό εργάζονταν 400 μεταλλωρύχοι.
Στην απέναντι πλευρά, στην περιοχή Κοκκινοπεζούλας, δεσπόζει η Κόκκινη Λίμνη, ένα εντυπωσιακό και ιδιαίτερο θέαμα για την κυπριακή φύση που αποτελεί απότοκο της εξόρυξης σιδηροπυρίτη. Στα αρχικά στάδια η εκμετάλλευση γινόταν σε υπόγειες γαλαρίες. Το μεταλλείο της Κοκκινοπεζούλας έκλεισε το 1967.
Χώρος βιοπάλης, όπου χιλιάδες άνθρωποι δούλεψαν σκληρά και πολλές φορές απάνθρωπα με τίμημα ακόμη και τη ζωή τους εξαιτίας της συλίκωσης (πνευμοκονίασης), μιας ουσίας που βρισκόταν μέσα στη σκόνη του εν λόγω μεταλλείου και έφραζε τους πνεύμονες των μεταλλωρύχων. Γίνεται λόγος για δεκάδες νεκρούς.
Ευχαριστίες για τις πληροφορίες στον κοινοτάρχη Μιτσερού, κύριο Ανδρέα Κυριάκου.
