Μια έκθεση που έχει στραμμένο το βλέμμα σε έναν εκπρόσωπο της ελληνικής ζωγραφικής που επηρέασε και επηρεάστηκε από τα ρεύματα του ευρωπαϊκού μοντερνισμού είναι αυτή που προγραμματίζεται το καλοκαίρι στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ανδρου Ιδρύματος Βασίλης και Ελίζας Γουλανδρή. Το αναδρομικό αφιέρωμα στον Ντίκο Βυζάντιο αποτελεί φόρο μνήμης στον διακεκριμένο ζωγράφο της διασποράς, ο οποίος επί μισόν και πλέον αιώνα διέπρεψε στο εικαστικό προσκήνιο του Παρισιού.
Γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου, ανατράφηκε σε οικογενειακό περιβάλλον το οποίο επηρέασε τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς του προσανατολισμούς. Σε ηλικία 16 ετών έγινε δεκτός στην ΑΣΚΤ.
Ηταν ο νεότερος μεταξύ των 200 Ελλήνων επιβατών του θρυλικού μεταγωγικού «Ματαρόα» που με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης του άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία της σκέψης.
Στο Παρίσι, το οποίο έμελλε να γίνει η άλλη του πατρίδα, από την πρώτη στιγμή γνώρισε τη θαλπωρή και την καθοδήγηση στο φιλόξενο περιβάλλον του Δημήτρη Γαλάνη. Σύντομα συνδέθηκε με φιλία με τον Αλμπέρτο Τζακομέτι και με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Πιερ Σουλάζ, o Σερζ Πολιακόφ κ.ά.
Κατά την καλλιτεχνική διαδρομή του, τρεις υπήρξαν οι σημαντικοί κύκλοι του έργου του, και σύμφωνα με αυτούς θα αναπτυχθεί η αναδρομική έκθεση:
Η αφαιρετική περίοδος, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1972 και ολοκληρώθηκε με μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Galliera (1945-1972). Η περίοδος των μαυρόασπρων σχεδίων σε χαρτί, τα οποία εγκωμίασε με ένα εμβριθές και διορατικό κείμενο ο φιλόσοφος Μισέλ Φουκό (1972-1981). Και η περίοδος των ανθρωποκεντρικών συνθέσεων, που άρχισε από το 1981 και διήρκεσε έως το τέλος της ζωής του, και παρουσιάστηκαν σε πλειάδα εκθέσεων διεθνώς (1981-2007).
«Ανεικονισμός και παραστατικότητα», Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ανδρου. Διάρκεια: 30/6 – 22/9.