«Εκείνος που κερδίζει την Κωνσταντινούπολη, κερδίζει την Τουρκία». Το απόφθεγμα έλκει την πατρότητά του από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ξεκίνησε τη μετεωρική άνοδό του στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας το 1994 με την επικράτησή του στις δημοτικές εκλογές της μεγαλούπολης, που αντιπροσωπεύει το ένα πέμπτο του τουρκικού πληθυσμού. Από το βράδυ της Κυριακής, ο Τούρκος πρόεδρος θα πρέπει να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που εμπνεύστηκε το απόφθεγμα. Ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Εκρέμ Ιμάμογλου εκλέχθηκε πανηγυρικά δήμαρχος στην επαναληπτική αναμέτρηση με ποσοστό 54% έναντι μόλις 45% του κυβερνητικού υποψηφίου και πρώην πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ. Για πρώτη φορά ύστερα από 25 χρόνια, οι κεμαλικοί ξαναπήραν από τους ισλαμιστές την οικονομική, πολιτιστική και ιστορική καρδιά της Τουρκίας. Το πελώριο δάσος με τις σημαίες του κεμαλικού κόμματος CHP τη νύχτα των ξέφρενων πανηγυρισμών μαρτυρούσε την αλλαγή πολιτικής ατμόσφαιρας στη χώρα, ένα πραγματικό σημείο καμπής ύστερα από 17 χρόνια ηγεμονίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ).
Στις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου, ο Ιμάμογλου είχε κερδίσει με ισχνότατη διαφορά 13.000 ψήφων (0,2%) σε μια πόλη με 10 εκατομμύρια ψηφοφόρους. Αν και οδυνηρή, η αποτυχία του ΑΚΡ θα ήταν πολιτικά διαχειρίσιμη από τον Ερντογάν. Στο κάτω κάτω, δεν ήταν εκείνος αλλά ο Γιλντιρίμ που είχε χάσει τη μάχη. Αν έσπευδε να συγχαρεί τον νικητή, τηρώντας το fair play, βεβαιώνοντας ότι έλαβε το μήνυμα και ότι είναι έτοιμος για τις αναγκαίες αλλαγές προσώπων και πολιτικών, το κακό δεν θα ήταν τρομερό. Από την άλλη, ο Ιμάμογλου, ένας μέχρι πρότινος ελάχιστα γνωστός δήμαρχος κάποιου διαμερίσματος της Κωνσταντινούπολης, θα ήταν νικητής μεν, αμφισβητούμενος δε, καθώς είχε κερδίσει με ελάχιστη διαφορά και πολύ τύχη. Η ζωή του στο δημοτικό συμβούλιο θα ήταν δύσκολη, καθώς η πλειοψηφία ελέγχεται στο ΑΚΡ, που κέρδισε τα περισσότερα διαμερίσματα. Ωστόσο, ο Ερντογάν δεν επέλεξε τον δρόμο της κοινής λογικής. Yστερα από μια βραδιά μεγάλων ταλαντεύσεων, πείστηκε από τους πιο θερμοκέφαλους συμβούλους του να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να προκαλέσει την ακύρωση των εκλογών, ελπίζοντας ότι ο Γιλντιρίμ θα επιτύγχανε την ανατροπή. Για να το καταφέρει, εξαπέλυσε εκστρατεία λάσπης κατά του Ιμάμογλου. Τα φιλοκυβερνητικά μίντια τον εμφάνιζαν πότε ως πράκτορα του Γκιουλέν και των πραξικοπηματιών, πότε ως άνθρωπο των Κούρδων και πότε ως «Eλληνα», λόγω της καταγωγής του από την Τραπεζούντα – κοντολογίς, έναν εθνικό κίνδυνο στον κύβο.
Από το βράδυ της Κυριακής, όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι η ριψοκίνδυνη στρατηγική του Ερντογάν κατέληξε σε Βατερλώ. Οι 13.000 ψήφοι της διαφοράς έγιναν 800.000 και ο Ιμάμογλου θριάμβευσε σε 29 από τα 39 διαμερίσματα της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένων παραδοσιακών οχυρών των ισλαμιστών, όπως η συνοικία Φατίχ. Η ειρωνεία είναι ότι Φατίχ σημαίνει Πορθητής. Πράγματι, ο Ιμάμογλου είχε γίνει ο «Πορθητής» που κατάφερε να διεμβολίσει τα κάστρα του σουλτάνου Ερντογάν, προβάλλοντας πλέον ως απειλητικός αντίπαλος με ηγετική στόφα και πανεθνική εμβέλεια.
Αυτή τη φορά, τόσο ο Γιλντιρίμ όσο και ο Ερντογάν αναγνώρισαν αμέσως τη νίκη του αντιπάλου τους και τον συνεχάρησαν. Ωστόσο, η επόμενη μέρα ξημέρωσε γκρίζα για τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν κυκεώνα πιεστικών προβλημάτων – οικονομική ύφεση, κρίση στις σχέσεις με ΗΠΑ και Ευρώπη, Συριακό. Αρκετοί αναλυτές θεωρούν πιθανό να επαληθευθούν οι φήμες που θέλουν τον πρώην πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου να δημιουργούν νέα πολιτική κίνηση, διασπώντας τον συντηρητικό χώρο. Αλλοι αμφιβάλλουν αν αντέξει η συμμαχία του ΑΚΡ με το εθνικιστικό ΜΗΡ και θεωρούν πιθανές πρόωρες γενικές εκλογές, πριν από το 2023.
Τα πρώτα δείγματα γραφής, πάντως, δεν προμήνυαν αλλαγή πορείας. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επέμεινε ότι η αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, που απειλεί να φέρει την Τουρκία σε ρήξη με τις ΗΠΑ, είναι ήδη τετελεσμένη και δεν πρόκειται να αλλάξει. Την ίδια ώρα, στη φυλακή της Σηλυβρίας άρχιζε η δίκη πολλών προσωπικοτήτων της τουρκικής κοινωνίας των πολιτών –συμπεριλαμβανομένου του επιχειρηματία και φιλάνθρωπου Οσμάν Καβαλά– οι οποίοι απειλούνται με ισόβια κάθειρξη για προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης με τις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί, στην Κωνσταντινούπολη, το καλοκαίρι του 2013.