Ταξιδεύοντας στη ζωή και στην τέχνη με τον Ντίκο Βυζάντιο στην Ανδρο

Ταξιδεύοντας στη ζωή και στην τέχνη με τον Ντίκο Βυζάντιο στην Ανδρο

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βλέποντας τους πίνακες του Ντίκου Βυζάντιου (1924-2007) στην έκθεση που μόλις εγκαινιάστηκε στην Ανδρο, μου έρχονταν στο μυαλό δύο εικόνες. Στην πρώτη, προσπαθούσα να φανταστώ το πρόσωπο του νεαρού ζωγράφου να κοιτάζει τη θάλασσα από την κουπαστή του πλοίου «Ματαρόα», που μετέφερε το 1945 τον πνευματικό και επιστημονικό ανθό της –σπαρασσόμενης απο τον Εμφύλιο– Ελλάδας στη Γαλλία. Ο Ντίκος ήταν ο νεότερος σε ηλικία επιβάτης από τους συνολικά 200. Στο Παρίσι, που έγινε το δεύτερο σπίτι του, ξεκίνησε μια πραγματικά διεθνή καριέρα ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του. Μπήκε στον κύκλο των καλλιτεχνών και των διανοητών, με συναναστροφές που τον σμίλευσαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη: Ιονέσκο, Τζακομέτι, Σερζ Πολιακόφ, Πιερ Σουλάζ, Δημήτρης Γαλάνης τού έδωσαν κουράγιο, έμπνευση και φιλία.

Στη δεύτερη σκηνή που φαντάζομαι, ο Βυζάντιος με το φρεσκοτυπωμένο ελληνικό διαβατήριο στο χέρι (ως πολιτικός εξόριστος δεν είχε επίσημα χαρτιά για χρόνια) ταξιδεύει στην Υδρα το 1956. Το νησί ήταν από τα αγαπημένα ζωγραφικά θέματα του πατέρα του, του Περικλή Βυζάντιου, και για τον Ντίκο ήταν η επιστροφή στην πηγή του φωτός. Πρέπει να συνειδητοποίησε μέσα του πως όσο και να είχε εξοικειωθεί με το Παρίσι, οι ρίζες του τον καθόριζαν. Ολόκληρη η ζωή του ήταν ένα ταξίδι ακόμα και στη ζωγραφική, από την παραστατικότητα στην ανεικονική τέχνη και από εκεί στα μαυρόασπρα σχέδια και τα πορτρέτα.

Ταξιδεύοντας στη ζωή και στην τέχνη με τον Ντίκο Βυζάντιο στην Ανδρο-1

Από αριστερά, ο Ηλίας Μενενάκος, ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος, ο Γιώργος Μομφεράτος και η Ελίζα Γρηγοράκη.

Η έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή είναι μαεστρικά παρουσιασμένη για να ιχνηλατήσει τη διαδρομή του Ντίκου. Και ήταν πολύ συγκινητική η βραδιά των εγκαινίων, με τον πάντοτε κομψό Κυριάκο Κουτσομάλλη να κρατά το μικρόφωνο και να εξηγεί πως το αφιέρωμα είναι ένας φόρος μνήμης σε έναν καλλιτέχνη που αξίζει να γνωρίσουμε καλύτερα και να αγαπήσουμε περισσότερο. Δίπλα του ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος, γιος της Μαριλένας Λιακοπούλου, της αγαπημένης αδελφής του Ντίκου, εκπροσωπούσε την οικογένεια του ζωγράφου, που στήριξε πολύ αυτή την έκθεση. Δεκάδες έργα, χωρισμένα στις χρονικές και θεματικές ενότητες, με τη σκηνογραφική δεξιοτεχνία του Ανδρέα Γεωργιάδη και της Βιβής Γερολυμάτου, πλοηγούσαν τους επισκέπτες.

Εχοντας ζήσει τις προσπάθειες αυτής της δεμένης ομάδας –που αποτελείται από πολλά άλλα μέλη– για να ανοίξει το νέο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι, αισθανόμουν ότι το αφιέρωμα στον Βυζάντιο είναι το πλατύσκαλο πριν φτάσουμε στην πόρτα και μοιραζόμουν τη χαρά τους. Οσα χρόνια καλύπτω τα εγκαίνια της Ανδρου, πάντα ρωτούσαμε πότε με το καλό θα έχουμε τα εγκαίνια του καινούργιου παραρτήματος. Αυτή τη φορά ο Κυριάκος Κουτσομάλλης, με βλέμμα γεμάτο αγαλλίαση, μου είπε: «Το φθινόπωρο, τα σπουδαία».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή