Η κατάσκοπος που γύρισε από τα ’80s

Η κατάσκοπος που γύρισε από τα ’80s

3' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αννα ★★★

ΘΡΙΛΕΡ (2019)

Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν

Ερμηνείες: Σάσα Λους, Ελεν Μίρεν, Κίλιαν Μέρφι, Λουκ Εβανς

Ο μαέστρος του ρυθμού και της δράσης Λικ Μπεσόν επιστρέφει αυτή την εβδομάδα, υπογράφοντας το σενάριο και τη σκηνοθεσία ενός κατασκοπικού θρίλερ, που έχει στο κέντρο του μια πανέμορφη όσο και θανάσιμη πρωταγωνίστρια. Η Ρωσίδα Σάσα Λους, επαγγελματίας μοντέλο και πρωτοεμφανιζόμενη στο σινεμά, υποδύεται την Αννα Πολιάτοβα, μια εκθαμβωτική νεαρή γυναίκα, η οποία θα βρεθεί μπλεγμένη στα ψυχροπολεμικά δίχτυα της κατασκοπείας, τη δεκαετία του 1980.

Ο Μπεσόν χτίζει σταδιακά το σασπένς στην ιστορία του, στηρίζοντας το οικοδόμημα στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τον χρόνο. Τα συνεχόμενα φλας μπακ υπηρετούν τις στροφές και τις ανατροπές του σεναρίου, χαρίζοντας συγκινήσεις μέχρι το τέλος, παρόλο που κουράζουν κάπως στην πορεία.

Κατά τα λοιπά, εδώ έχουμε μπόλικα στοιχεία τα οποία έχουμε δει και στο (πρόσφατο) παρελθόν. Η κεντρική ηρωίδα, που θυμίζει τόσο εκείνη του διασκεδαστικού «Atomic Blonde» όσο και του «Red Sparrow», μετατρέπεται από μια απλώς όμορφη κοπέλα σε αδίστακτη πράκτορα-εκτελέστρια, που χρησιμοποιεί, μεταξύ άλλων, τα θέλγητρά της στην υπηρεσία της εκάστοτε αποστολής. Ο Μπεσόν πλαισιώνει την Αννα με ακόμα τρεις χαρακτήρες-κλειδιά: έναν πράκτορα της CIA (Κίλιαν Μέρφι), έναν αντίστοιχο της KGB (Λουκ Εβανς), μαζί με την τρομερή προϊσταμένη του στη ρωσική υπηρεσία, την οποία ερμηνεύει ιδανικά η Ελεν Μίρεν. Η δράση έχει προφανώς εδώ τον πρώτο λόγο, όμως το συγκεκριμένο καστ δίνει επιπλέον ταυτότητα και σπιρτάδα στο σύνολο.

Μοναδικό πλάσμα

Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό δίχως την πετυχημένη παρουσία της Σάσα Λους. Παρά την έλλειψη εμπειρίας, η τελευταία καταφέρνει να δώσει στην Αννα το προφίλ ενός μοναδικού πλάσματος, αδαμάντινου εξωτερικά, όμως παθιασμένου και φλογερού εσωτερικά. Κάπως έτσι η εξέλιξη και οι μεταστροφές του χαρακτήρα, που συμβαίνουν στην πορεία, μοιάζουν στην πλειονότητά τους πιστευτές.

Η ίδια περιγράφει την εμπειρία της ως εξής: «Βρήκα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον χαρακτήρα της Αννας επειδή, ενώ μπορεί να είναι σκληρή και ψυχρή, η ιστορία της είναι πολύ προσωπική και συναισθηματική. Κάτω από την εκπαίδευσή της σε δολοφόνο, είναι μοναχική, θυμωμένη και παλεύει για ένα είδος ελευθερίας που φαίνεται απίθανο στον κόσμο της. Οσο για τις σκηνές δράσης, ήταν μια σωματική και πνευματική πρόκληση, αλλά μου άρεσε. Και μου άρεσε η χορογραφία. Ημουν μπαλαρίνα όταν ήμουν μικρή, οπότε ήταν ελκυστικό». 

Home Cinema: Ο «Ξένοιαστος καβαλάρης» γίνεται πενηντάρης

Easy Rider ★★★½

(1969)

Σκηνοθεσία: Ντένις Χόπερ

Ερμηνείες: Ντένις Χόπερ, Πίτερ

Φόντα, Τζακ Νίκολσον

Η κατάσκοπος που γύρισε από τα ’80s-1

Ντένις Χόπερ και Πίτερ Φόντα πρωταγωνιστούν στην κλασική ταινία δρόμου.

Πάνω στην επέτειο για τα 50 χρόνια της πρώτης κυκλοφορίας της, εμφανίστηκε και στο ελληνικό Netflix μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες που μεταφέρουν το ελευθεριακό πνεύμα της δεκαετίας του 1960. Με τους εκλεκτούς συντελεστές του να βρίσκονται τότε πάνω στην ακμή της νιότης τους –και με μπόλικη τρέλα στα κεφάλια–, ο «Ξένοιαστος καβαλάρης» είναι μια κλασική ταινία δρόμου, στην οποία μπορεί κανείς να βρει περισσότερα από όσα κρύβει η παλαβή επιφάνεια.

Πρωταγωνιστές του είναι ο Γουάιατ (Πίτερ Φόντα) και ο Μπίλι (Ντένις Χόπερ), δυο νεαροί άνδρες με χίπικο στυλ και αδυναμία στις γρήγορες μοτοσικλέτες. Οταν θα καταφέρουν να εξοικονομήσουν χρήματα ύστερα από μια επικερδή πώληση ναρκωτικών, οι δύο φίλοι θα σκαρώσουν ένα ταξίδι από το Λος Αντζελες στη Νέα Ορλεάνη, ώστε να προλάβουν κάποια τοπική γιορτή. Στον δρόμο θα συναντήσουν καινούργιους ανθρώπους και καταστάσεις, καθώς διασχίζουν την Αμερική με τις αγαπημένες τους (πανέμορφες) Χάρλεϊ.

Αντλώντας έμπνευση τόσο από το magic bus του Κεν Κέσεϊ αλλά και το «The Wild One» με τον Μάρλον Μπράντο, η ταινία ενσωματώνει το φιλελεύθερο πνεύμα των κινημάτων της εποχής και το εκφράζει με τον πιο στυλάτο τρόπο. Από τον «Κάπτεν Αμέρικα» του Φόντα μέχρι τον ανεκδιήγητο Τζορτζ Χάνσον του Νίκολσον (τον συναντούν στην πορεία), χαρακτήρες, μηχανές, ακόμα και ο τρόπος κινηματογράφησης αποπνέουν αμφισβήτηση και επαναστατικότητα.

Από την άλλη, το φιλμ δεν σταματά εκεί· η διαρκής αναζήτηση της ελευθερίας από τους πρωταγωνιστές καταλήγει μάταιη όταν διαπιστώνουν πως δεν έχουν μάθει να είναι προσωπικά ελεύθεροι, ενώ πολλά από τα χίπικα κλισέ αποδεικνύονται ρηχά και άνευ περιεχομένου. Αυτή είναι άλλωστε και σημερινή αξία μιας ταινίας που μπορεί να γυρίστηκε μισό αιώνα πριν, διατηρεί όμως το πνεύμα της ακόμα ζωντανό.  

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή