Σκεφτείτε τη νοστιμιά της πίτσας Margherita με μόλις τρία υλικά ή της pasta Napolitana με ντομάτα και βασιλικό. Οι Ναπολιτάνοι είναι μαέστροι της cucina povera και θιασώτες της ντόπιας παραγωγής. Πού μπορούμε να γευτούμε την κουζίνα τους; Ομολογουμένως είναι αρκετά τα ιταλικά εστιατόρια της Αθήνας, λίγα όμως όσα έχουν εξειδίκευση στην κουζίνα της Νάπολης.
Ορίτζιναλ ναπολιτάνικη πίτσα στη Γλυφάδα φτιάχνουν εδώ και δεκαετίες στο Peccati Di Gola (Κύπρου 50, Γλυφάδα, Τ/210-89.81.511) τα αδέρφια Sigillo, Talita και Naomi. Αφράτο στεφάνι ζύμης, γεμάτο σκασίματα από το σωστό ψήσιμο, και στη μέση λεπτό ζυμάρι. Η Caprese είναι ζουμερή και φίνα, η Provola έχει ελαφρώς καπνιστό άρωμα και σπεκ. Στο μενού τους θα βρείτε και άλλα ναπολιτάνικα, όπως τα λινγκουίνι alle vongole– δηλαδή με αχηβαδούλες.
Η παγκρατιώτικη τρατορία Cupola (Ευφορίωνος 13, Παγκράτι, Τ/211-41.17.444.), με επικεφαλής τον Stefano Rossi, ξεφουρνίζει μερικές πολύ νόστιμες πίτσες, όπως η ιδιαίτερη Marinara με φιλέτο αντσούγιας, σάλτσα από ντομάτες San Marzano, σκόρδο και κάππαρη. Η Piccante έχει σαλάμι spianata και γκοργκοντζόλα.
Ναπολιτάνικη πίτσα με πιστοποίηση της Associazione Verace Pizza Napoletana σερβίρει το Napolitivo (Μαρίνα Φλοίσβου, Παλαιό Φάληρο, Τ/210-98.40.112.) στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Η Diavola είναι μια πικάντικη συνταγή που αρέσει ιδιαίτερα. Έχει σάλτσα ντομάτας San Marzano και ’nduja –προφέρεται ντούγια– και είναι ένα πικάντικο χοιρινό «πατέ», πολύ μαλακό, σαν πάστα.
Στη Βάρη, το Napul’è (Λεωφόρος Αναγυρούντος 34, Βάρη, Τ/210-96.55.815.) σερβίρει απλό, νόστιμο φαγητό και κάτι παραπάνω. Μετράει μόλις λίγους μήνες λειτουργίας και οι ιδιοκτήτες του το «τρέχουν» με κέφι και σούπερ φιλική διάθεση. Η Μάγκυ Ταμπακάκη, την οποία γνωρίσαμε στο «Μaster Chef», μαζί με τον σύζυγό της Francesco Ciccio μαγειρεύουν για λίγους, δηλαδή για όσους χωράνε. Ο Francesco, αν καταλάβει ότι μιλάτε ιταλικά, θα σας πιάσει την κουβέντα – είναι απολαυστικός. Ο κατάλογος έχει συνταγές της νότιας Ιταλίας. Εδώ θα φάτε Panzerotto, μια γεμιστή τηγανητή πίτσα. Η Mozzarella Ripiena είναι γεμιστή με ψητές μελιτζάνες και μια απαλή βελουδένια σάλτσα (ζητήστε επιπλέον ψωμί). Δεν έχω ξαναδοκιμάσει κάτι παρόμοιο με αυτή την ιταλιάνικη λιχουδιά. Το καυτό πυρίμαχο σκεύος με τα λαζάνια με ραγού μπολονέζε ήταν κορυφαίο πιάτο, μαμαδίστικο, πλούσιο, απαλά σαλτσερό, με μια ελαφριά μπεσαμέλ να μπερδεύεται τέλεια με τον κιμά. Θα ξαναπάμε για τα ταλιολίνι Amalfi με κρέμα λεμονιού και κατσικίσιο τυρί. Έξτρα φιλικές και οι τιμές τους.
Ένιωσα ότι ξετρύπωσα θησαυρό στον Νέο Κόσμο: Ο σεφ Marco Zenaboni είναι Μιλανέζος, όμως στη μικρή του πιτσαρία που άνοιξε στη γειτονιά πριν από τρεις μήνες (λειτουργούσε από το 2016 σε άλλο πόστο) έδωσε το όνομα La Bella Napoli (Ρουμπέση 64, Νέος Κόσμος, Τ/211-11.50.602.), επειδή, όπως λέει, «η πίτσα είναι Ναπολιτάνα». Ο ίδιος ασχολείται με την υψηλή γαστρονομία και τη μοριακή κουζίνα (αναμένεται ένα νέο πρότζεκτ στα νότια με την υπογραφή του) και έχει πολλά μαγειρικά παράσημα. Γι’ αυτό και η πιτσαρία του δεν είναι ό,τι φαίνεται εκ πρώτης, δηλαδή ένα συνοικιακό μαγαζί που μπορεί κανείς εύκολα να προσπεράσει. Εξαιρετικής ποιότητας αλεύρι (σταρένιο μαζί με ολικής), μοτσαρέλα από την Caserta, buffala από το Salerno, pomodori του San Marzano κι ένας φούρνος που ψήνει στους 500 βαθμούς το καλά ωριμασμένο προζυμένιο ζυμάρι του. Μόλις δώδεκα πίτσες και δύο σαλάτες έχει το μενού, λίγα τραπεζάκια για να φάτε επιτόπου. Η Salsiccia e Friarielli έχει φρέσκια μοτσαρέλα, πρόβολα, λουκάνικο και ναπολιτάνικο μπρόκολο, και είναι υπέροχη. Διαθέτουν υπηρεσία delivery, ωστόσο o Marco προτρέπει τους πελάτες να την τρώνε εντός, για να μη χάνουν ούτε στο ελάχιστο τη νοστιμιά. Στοιχηματίζω ότι θα σχηματίζονται ουρές τους επόμενους μήνες.