Με μοντέλο Γαλλίας και Ιταλίας επιχειρεί η ελληνική κυβέρνηση την απελευθέρωση της αγοράς των διαδικτυακών τυχερών παιγνίων. Η κυβέρνηση, παρόλο που στο πολυνομοσχέδιο «Επενδύω στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις» μοιάζει να παρέχει αφειδώς άδειες, χάρις στο ανοικτό αδειοδοτικό καθεστώς που επέλεξε, στην πράξη βάζει πολύ ψηλά τον πήχυ για όσους θέλουν να αποκτήσουν άδεια παροχής υπηρεσιών online τυχερών παιγνίων. Προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλουν τουλάχιστον δύο βασικοί παράγοντες, το υψηλό κόστος απόκτησης της άδειας και η υψηλή επιβαλλόμενη φορολογία παιγνίων.
Τα δύο προαναφερόμενα στοιχεία αξιοποιούν οι χώρες εκείνες που θέλουν να κρατήσουν τους παίκτες μακριά από τα διαδικτυακά τυχερά παίγνια. Για παράδειγμα η Γαλλία, παρόλο που διαθέτει τις σχετικές άδειες με χαμηλό αρχικό κόστος απόκτησης, εφαρμόζει μια εξοντωτική φορολογία. Ετσι, η νόμιμη αγορά εκτιμάται μόλις στο 11% της συνολικής αγοράς τυχερών παιγνίων της χώρας σε όρους ακαθάριστων εσόδων των παρόχων (GGR).
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Ιταλία, όπου η αγορά των online τυχερών παιγνίων αντιστοιχεί στο 7% του συνόλου της αγοράς. Η Ιταλία εφαρμόζει χαμηλή φορολογία, αλλά επιβάλλει μια ιδιαίτερα αντι-ελκυστική απόδοση στους παίκτες, που τους κρατά εκτός του διαδικτυακού τζόγου.
Σε άλλες χώρες, του ευρωπαϊκού βορρά, όπου το κόστος εισόδου στην αγορά είναι πραγματικά χαμηλό, η online αγορά πλησιάζει σε πολύ μεγάλα (αναλογικά) επίπεδα, όπως π.χ. στη Δανία, όπου το 44% των ακαθάριστων εσόδων της αγοράς αφορά στους διαδικτυακούς παρόχους. Στη χώρα μας, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 18% και συνεχώς αυξάνεται, παρόλο που το σημερινό (προσωρινό) καθεστώς λειτουργίας της αγοράς βασίζεται σε στοιχεία που παρέχουν κατά δήλωση οι ίδιοι οι πάροχοι.
Με βάση τις προτάσεις της κυβέρνησης, επιβάλλεται ένα πολύ μεγάλο κόστος απόκτησης της άδειας που κυμαίνεται από 2 έως 5 εκατ. ευρώ για μια περίοδο ισχύος 7 ετών. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, το κόστος απόκτησης μιας άδειας κυμαίνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ στη Βρετανία μια αόριστης διάρκειας άδεια μπορεί να κοστίζει λιγότερο από μισό εκατ. ευρώ. Στη Δανία, μια (5ετής) άδεια μπορεί να αποκτηθεί με 250.000 ευρώ. Γι’ αυτό ο εκπρόσωπος των online παρόχων τυχερών παιγνίων (RGA) ζήτησε στη Βουλή από την κυβέρνηση τη μείωση του τιμήματος ή/και την εξόφλησή του στη διάρκεια της ισχύος της άδειας και όχι εφάπαξ.
H προτεινόμενη φορολογία από την κυβέρνηση εξομοιώνει τους παρόχους διαδικτυακών τυχερών παιγνίων με εκείνη του ΟΠΑΠ. Επιβάλλει δηλαδή φορολογία 35% επί των ακαθάριστων εσόδων (Gross Gaming Revenues ή GGR) και σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς η φορολογία αυτή είναι η δεύτερη υψηλότερη στην Ευρώπη, μετά εκείνη της Γαλλίας. Η τελευταία, ανάλογα με το είδος του παιγνίου, επιβάλλει φορολογία 2% έως 9,3% επί του τζίρου, που αν μεταφραστεί επί των ακαθάριστων εσόδων του παρόχου (GGR) μπορεί να ξεπερνάει το 55%.
Τα ακαθάριστα έσοδα του παρόχου προκύπτουν από τον τζίρο των παιγνίων, μείον τα κέρδη που λαμβάνουν οι παίκτες.
Η ελληνική πρόταση περιλαμβάνει επιπλέον φορολογία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του ΟΠΑΠ, επί των κερδών των παικτών ύψους 10% για κέρδη από 100 έως 1.000 ευρώ και 15% από 1.000 ευρώ και άνω. Επίσης ζητεί από τους παρόχους που θα λειτουργούν εκτός Ελλάδος να εφαρμόζεται ισότιμη φορολογία εισοδήματος (κέρδους) με τις επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός Ελλάδος.