Κυριάκος Αντωνόπουλος: Πρόεδρος Λιμενικού Ταμείου Σκύρου

Κυριάκος Αντωνόπουλος: Πρόεδρος Λιμενικού Ταμείου Σκύρου

5' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με μια ολιγομελή ομάδα έξι ατόμων και με πολύτιμους υποστηρικτές τους φοιτητές περιβαλλοντολογίας που κάνουν κάθε καλοκαίρι την πρακτική τους στη Σκύρο, το λιμάνι της Λιναριάς έχει καταφέρει από το 2018 να γίνει μέλος του ευρωπαϊκού δικτύου οικολογικών λιμανιών Eco Ports. Ο επικεφαλής της ομάδας και πρόεδρος του λιμενικού ταμείου Σκύρου, Κυριάκος Αντωνόπουλος, συμμετείχε πρόσφατα ως ομιλητής στο συνέδριο Green Port στο Όσλο (16-18 Οκτωβρίου) και περιέγραψε στους ομολόγους του τα πενιχρά μέσα με τα οποία η Λιναριά έχει καταφέρει ένα μικρό περιβαλλοντικό θαύμα.

Ποιες είναι οι πράσινες πρακτικές που εφαρμόζετε στο λιμάνι της Λιναριάς, χάρη στις οποίες η Σκύρος έγινε μέλος του ευρωπαϊκού δικτύου Eco Ports;

Οι πράσινες πρακτικές μας περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, διαχείριση αποβλήτων και καταλοίπων πλοίων, ασκήσεις για την περίπτωση αντιμετώπισης θαλάσσιας ρύπανσης, μετακίνηση με ηλεκτρικά οχήματα μέσα στο λιμάνι, οικονομία νερού και χρήση φιλικών προς το περιβάλλον απορρυπαντικών για τον καθαρισμό του λιμανιού. Έχουμε προμηθευτεί συμπιεστή ανακυκλώσιμων για αλουμίνια και πλαστικά που φέρνει ο κόσμος, τα οποία διαθέτουμε σε εταιρεία ανακύκλωσης στη Χαλκίδα, με αντάλλαγμα κάποια χρήματα για να γίνει η απόσβεση του μηχανήματος. Το λιμάνι, που από το 2008 λειτουργεί χωρίς προσωπικό, έχει κατακτήσει 14 βραβεία σε διάφορες διοργανώσεις (Γαλάζιες Σημαίες 2018-2019, 1ο παγκόσμιο για video σχετικά με την κλιματική αλλαγή στο Μαρακές το 2016 κ.ά.). Επίσης, έχουμε ιδρύσει μαζί με την καθηγήτρια Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Κωνσταντίνα Σκαναβή, το Skyros Project.

Τι είναι το Skyros Project;

Είναι ένα πρόγραμμα πολλαπλών δράσεων, όπως η πρακτική άσκηση φοιτητών περιβαλλοντολογίας, οι οποίοι ασχολούνται με την περιβαλλοντική φροντίδα και δίνουν συμβουλές σε κατοίκους και επισκέπτες. Ομάδες φοιτητών κάνουν ακόμα και εργασίες με θέμα το λιμάνι, οι οποίες παρουσιάζονται σε εγχώρια και διεθνή συνέδρια. Το τελευταίο ήταν ένα συνέδριο του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης, όπου πήγαμε πριν από λίγες εβδομάδες για να παρουσιάσουμε το τρίτο παρατηρητήριο για τον θαλάσσιο τουρισμό που έγινε στο λιμάνι της Λιναριάς το 2018. Ουσιαστικά, το παρατηρητήριο ήταν μια έρευνα στους επιβαίνοντες σε σκάφη, οι οποίοι μέσω ερωτηματολογίων αξιολόγησαν το επίπεδο των λιμενικών εγκαταστάσεων και των παροχών του νησιού. Τα συμπεράσματα θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Συμπληρωματικά, πριν από τρία χρόνια ιδρύσαμε μαζί με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου την πρώτη ακαδημία περιβαλλοντικών εκπαιδευτών. Η ακαδημία απευθύνεται σε επαγγελματίες κάθε είδους (π.χ. μηχανικούς, γεωπόνους, εκπαιδευτικούς) που μαθαίνουν να έχουν μια πιο «πράσινη» ματιά στον τρόπο που ασκούν το επάγγελμά τους. Χάρη σε όλες τις παραπάνω δράσεις, καταφέραμε να γίνουμε μέλος των οικολογικών λιμανιών (Eco Ports) της Ευρώπης και να συμμετάσχουμε φέτος ως ομιλητές στο συνέδριο Green Port Cruise & Congress, που πραγματοποιήθηκε στο Όσλο.

Ποια άλλα λιμάνια είναι μέλη του δικτύου Eco Ports; Τι συζητήθηκε στο συνέδριο Green Port και τι έκανε τη Λιναριά να ξεχωρίσει;

Στο δίκτυο των Eco Ports ανήκουν 115 πράσινα λιμάνια. Πρόκειται για έναν ευρωπαϊκό θέσμό με λιμάνια-θηρία, όπως είναι η Βαρκελώνη, το Αμβούργο, το Ρότερνταμ, το Άμστερνταμ, η Βαλένθια. Η Λιναριά είναι το μικρότερο μέλος των Eco Ports. Το συνέδριο των Green Ports, τώρα, είναι ένα συνέδριο για λιμάνια που εφαρμόζουν πρακτικές ορθής περιβαλλοντικής διαχείρισης. Στη φετινή διοργάνωση συμμετείχαμε η συνιδρύτρια του Skyros Project, κ. Σκαναβή, και εγώ ως ομιλητές και η παρουσίασή μας εντυπωσίασε το κοινό λόγω της ανισότητας που υπήρχε στα μεγέθη. Αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από εμάς βγήκε το λιμάνι του Σιάτλ και είπε ότι τα έσοδα από το αεροδρόμιο που βρίσκεται μέσα στο λιμάνι ανέρχονται σε δισεκατομμύρια και μετά βγήκαμε εμείς και είπαμε ότι έχουμε έσοδα 150.000 ευρώ, εκ των οποίων το 30% περιορίζεται από το υπουργείο για αποθεματικό και σκοτωνόμαστε για να δούμε τι θα μπορέσουμε να κάνουμε με τα υπόλοιπα, γελούσαν. Τα μεγάλα λιμάνια έχουν τεράστια έσοδα – δεν έχουν πρόβλημα να αλλάξουν όλους τους γερανούς και να τους κάνουν ηλεκτρικούς, που λέει ο λόγος. Εμείς αναρωτιόμαστε: «Να δώσουμε 10.000 για να πάρουμε τον συμπιεστή των ανακυκλώσιμων;». Οι ομόλογοί μου δουλεύουν με 18.000 υπαλλήλους και δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι εγώ, ως πρόεδρος λιμενικού ταμείου, είμαι ταυτόχρονα και καβοδέτης. Ότι, όταν αποφασίζουμε να αναμορφώσουμε το λιμάνι, παίρνω το πινέλο και βάφω. Αυτή η τεράστια διαφορά έκανε αίσθηση και, όταν τελείωσε η παρουσίασή μας, ο συντονιστής έβγαλε εκτάκτως ένα ερωτηματολόγιο, ρωτώντας τους συμμετέχοντες τι μπορούν να κάνουν για τη Σκύρο.

Η δική σας πρόταση ενίσχυσης της Σκύρου ήταν να «υιοθετηθεί» η Λιναριά από κάποιο μεγάλο λιμάνι. Πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτό;

Θεωρώ ότι η καλύτερη λύση είναι να διερευνήσουν τα μεγάλα λιμάνια ποια είναι τα προοδευτικά μικρά λιμάνια και να υιοθετήσει το καθένα από ένα. Σαν τα παιδιά. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Είτε να μας δώσουν χρηματοδότηση είτε τεχνογνωσία είτε μέσα και υλικά, τα οποία τους περισσεύουν. Για να συγκλίνουμε περιβαλλοντικά.

Υπάρχει κάποια αειφόρος πρακτική που είδατε να εφαρμόζει άλλο λιμάνι της Ευρώπης την οποία ζηλέψατε;

Η περιήγηση με το ηλεκτρικό φεριμπότ «Kongen», που κάνει δρομολόγια στα νησάκια του κόλπου του Όσλο. Ήταν ντιζελοκίνητο, όμως πέταξαν τις μηχανές και τις δεξαμενές του και πια λειτουργεί με μπαταρίες που φορτίζονται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εγκατεστημένες στη στεριά για λογαριασμό του (δεν παίρνει δηλαδή ρεύμα από κάποιο ντιζελοκίνητο εργοστάσιο, πράγμα που σημαίνει ότι η λειτουργία του είναι αμιγώς «πράσινη»). Πέρα από το περιβαλλοντικό όφελος, σε ένα ηλεκτρικό πλοίο αλλάζει τελείως και η εμπειρία του επιβάτη. Μέσα δεν νιώθεις κραδασμούς και στο κατάστρωμα το μόνο που ακούς είναι οι γλάροι. Παράλληλα, όλες οι συσκευασίες ποτών και τροφίμων του μπαρ ήταν χάρτινες, ακόμα και τα καλαμάκια. Πλαστικό δεν βρήκα πουθενά. Αυτό το πλοίο το ζήλεψα.

Η Σκύρος είναι ένα νησί ήπιας τουριστικής ανάπτυξης. Πώς μπορεί να συνδέσει το όνομά της ακόμα περισσότερο με τον αειφόρο τουρισμό;  

Η Σκύρος έχει απίστευτο φυσικό περιβάλλον, δάση, κάμπους, ποτάμια, βουνά. Το νότιο κομμάτι είναι κυκλαδίτικο, το δυτικό έχει μάρμαρα, το βόρειο αμμουδιές. Σε επίπεδο γεωμορφολογίας, είναι το σημείο στο οποίο συναντιέται όλη η Ελλάδα. Αυτές οι εναλλαγές μαγεύουν τους επισκέπτες και γι’ αυτό είναι μονόδρομος μια τουριστική αξιοποίηση που προβάλλει και προστατεύει το περιβάλλον. Να υπάρχουν διαχειριστικές μελέτες, πάντα επικαιροποιημένες, για τη διαχείριση του δάσους. Να γίνεται πρότυπη διαχείριση σκουπιδιών με ανταποδοτική ανακύκλωση και διαλογή στην πηγή. Μπαίναμε σε ένα φαστ φουντ στο Όσλο, τρώγαμε και, μόλις τελειώναμε, βάζαμε το μπουκάλι του νερού σε ένα μηχάνημα που με 10-15 μπουκάλια έβγαζε εισιτήριο του μετρό. Μιλάμε για απλά πράγματα, που απλώς δεν έχουν μπει στη ρουτίνα μας, ενώ θα έπρεπε να τα κάνουμε με την ίδια φυσικότητα που φορτίζουμε το κινητό. Ο περιβαλλοντικός σεβασμός όμως δεν εκφράζεται μόνο με το να προστατεύεις τη φύση, αλλά και με το να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Να μην προκαλείς ηχορύπανση, ένα τρομερό πρόβλημα των ελληνικών νησιών. Προσωπικά θεωρώ ότι η ορθή αύξηση στον τουρισμό προϋποθέτει την ησυχία, την καλαισθησία και την ποιότητα. Το να κυκλοφορεί ο επισκέπτης με τη φωτογραφική μηχανή και, αντί να την κατεβάζει κάθε φορά που βλέπει καλώδια ή παραπεταμένες λαμαρίνες, να μην ξέρει τι να πρωτοφωτογραφίσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή