Υπέρ της κατάληψης ενός πανεπιστημιακού κτιρίου τάσσεται η ένωση καθηγητών στα Χανιά (ΕΛΜΕ), κάνοντας λόγο για νομιμοποίηση της κατάληψης στα εργατικά σωματεία και στα κινήματα της πόλης.
Ειδικότερα, πρόκειται για την κατάληψη από εξωπανεπιστημιακούς (γνωστή ως Rosa Nera) κτιρίων στον λόφο Καστέλλι Χανίων. Στην περιοχή υπάρχουν το διατηρητέο κτίριο της 5ης Μεραρχίας, που αγοράστηκε από το Πολυτεχνείο το 1985 και τα κτίρια των Στρατώνων και των Φυλακών, τα οποία επίσης ανήκουν στο Πολυτεχνείο. Το Ιδρυμα εκπόνησε σχέδιο για την αξιοποίηση των κτιρίων, ωστόσο το διατηρητέο κτίριο από τα μέσα του 2004 έως και τώρα είναι κατειλημμένο. Μάλιστα, πριν από την κατάληψη, δόθηκαν περί τις 700.000 ευρώ για την αναστήλωσή του, ώστε να στεγαστεί η Σχολή Καλών Τεχνών.
Η ΕΛΜΕ στην ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης κρυφά από την εκπαιδευτική κοινότητα και τη χανιώτικη κοινωνία παζαρεύει με εκπροσώπους ξενοδόχων την παραχώρηση-ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Η κατάληψη έχει νομιμοποιηθεί κοινωνικά στη συνείδηση τόσο των εργατικών σωματείων όσο και των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών κινημάτων και ομάδων των Χανίων που αλληλοϋποστηρίχθηκαν στους δικαιωματικούς, μαθητικούς, περιβαλλοντικούς, εργατικούς, αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες της τελευταίας δεκαετίας στον νομό. Επίσης, στα χρόνια λειτουργίας της κατάληψης φιλοξενήθηκαν εκεί οικογένειες προσφύγων, όταν οι θεσμοί “αδυνατούσαν”, συγκροτήθηκαν πολιτικές διαδικασίες των μεταναστευτικών ομάδων, δίκτυα συνεργασίας των περιβαλλοντικών κινημάτων από τα χωριά των Χανίων». Και προσθέτει ότι «υπάρχει και συγκεκριμένη πολιτική στόχευση απέναντι στον κοινωνικό-πολιτικό χώρο Rosa Nera, όπως ακριβώς έγινε όλη την προηγούμενη περίοδο, όπου με εντολή της κυβέρνησης εκκενώθηκαν με την επέμβαση της αστυνομίας ταυτόχρονα μία σειρά από καταλήψεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη στη λογική αποκατάστασης της “τάξης” σύμφωνα με την κυρίαρχη καθεστωτική λογική». Ωστόσο, η ΕΛΜΕ, στην ανακοίνωση που σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από πολιτικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες, δηλώνει ότι «το εκπαιδευτικό κίνημα χρόνια τώρα, έχει πάγια και καθαρή θέση για τους δημόσιους χώρους, τα δημόσια αγαθά αλλά και τους χώρους έκφρασης, διακίνησης ιδεών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών» και καλεί σε ανυποχώρητο αγώνα για ανατροπή των σχεδίων για τα υπό κατάληψη κτίρια.