Ειδικά τον Νοέμβρη, με τις συχνές και πυκνές ομίχλες, η Αράχωβα θα σας κερδίσει με την πρώτη ματιά όπως εμφανίζεται μπροστά σας καθώς βγαίνετε από το δεύτερο τούνελ της διαδρομής από τη Λιβαδειά. Είναι ο μήνας που όλα τα μαγαζιά έχουν μόλις ανοίξει και έχει τόσο κόσμο όσο χρειάζεται για τη δημιουργία ζεστής ατμόσφαιρας. Η βόλτα στα λίγα, αλλά ενημερωμένα, εμπορικά είναι μία ακόμα απόλαυση, χωρίς συνωστισμούς. Παράλληλα, τα ρακοκάζανα καίνε ασταμάτητα για το τσίπουρο της νέας χρονιάς. Τον Δεκέμβρη, με τα λαμπιόνια πλέον αναμμένα, το κέφι μέρα με τη μέρα ανάβει έως την κορύφωση των γιορτών, όταν η «ξελογιάστρα» του Παρνασσού δεν κλείνει μάτι.
Από εκεί κι έπειτα όλα κρίνονται με βάση τον καιρό. Αν θα έχει χιονίσει, η Αράχωβα συνεχίζει να έχει κόσμο όλο τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, τους φανατικούς του σκι, αλλά όχι μόνο. Άλλωστε, πολλοί από τους θαμώνες της έχουν αποκτήσει δικά τους εξοχικά στο νεόκτιστο Λιβάδι και επιστρέφουν τακτικά. Από τον Μάρτιο κι έπειτα, σιγά σιγά η επισκέψιμότητά της πέφτει, με το καθιερωμένο τριήμερο παραδοσιακό γλέντι του πολιούχου της Αϊ- Γιώργη να σηματοδοτεί το τέλος της σεζόν.
Τα σκαλιά για τον Ναό του Αϊ-Γιώργη, πολιούχο του χωριού. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)
Είναι μια γιορτή που συμβολίζει όλη τη δύναμή της – μπορεί να έχει τουριστικοποιηθεί στο έπακρο από τη μια, δεν χάνει ποτέ τη σύνδεση με την κτηνοτροφική και την ορεσίβια ταυτότητά της από την άλλη.
Για πολλούς η Αράχωβα είναι το χειμερινό θέρετρο των Αθηναίων που φέρνουν μαζί τους την αύρα της πρωτεύουσας, την οποία δεν αποχωρίζονται εύκολα. Κατά βάση, όμως, παραμένει ένα ορεινό χωριό, πολύ πιο ζωντανό από τα υπόλοιπα της περιοχής, που καταφέρνει να αλλάζει πρόσωπο μέρα με τη μέρα, να «πουλάει» αυτό που θέλει ο πελάτης, αλλά και να διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις του κι έναν βουνίσιο τρόπο ζωής.
Μην παραλείψετε να εξερευνήσετε τον Παρνασσό μέσα από πεζοπορίες κι άλλες δραστηριότητες στη φύση (trekking.gr).