Με ανακοίνωσή τους, οι εργαζόμενοι της εταιρείας ΚΑΡΙΝΑ ΑΒΕΕ, η οποία εδρεύει στη Νέα Σάντα, αναφέρονται αναλυτικά στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εδώ και τρία χρόνια, ενώ οι 65 που έχουν απομείνει σήμερα, ζητώντας το υπόλοιπο της μισθοδοσίας τους για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο και το επίδομα άδειας, δηλώνουν ότι εμένουν στην αρχική τους επιθυμία να παραμείνει ανοιχτό το εργοστάσιο, καθότι η εταιρεία εντάχθηκε στο άρθρο 99.

Η ανακοίνωση:

Η πλειοψηφία των εργαζομένων της εταιρείας ΚΑΡΙΝΑ ΑΒΕΕ, η οποία εδρεύει στη Νέα Σάντα Κιλκίς, στο πλαίσιο διεκδίκησης των νόμιμων δικαιωμάτων μας,  θελήσαμε να προβούμε σε αυτή την ενέργεια, για να γνωστοποιήσουμε το τι συμβαίνει στην εταιρεία  τα τελευταία τρία χρόνια.

Εκμεταλλευόμενη η εργοδοσία την κρίση στην αγορά το 2012 μας ζητήθηκε απ’αυτήν να υπογράψουμε ένα συμφωνητικό, όπου θα προσφέραμε εργασία  εκ περιτροπής. Στην διάρκεια της ίδιας χρονιάς  ζητήθηκε από τους εργαζομένους  να υπογράψουν επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας με μείωση των αποδοχών του κάθε εργαζομένου 30%. Μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις καταφέραμε οι εργαζόμενοι, που τότε απαριθμούσαν τα 75 άτομα, να υπογράψουμε   επιχειρησιακές συμβάσεις με μείωση 27%. Την επόμενη χρονιά χρειάστηκε πάλι να βοηθήσουμε υπογράφοντας ένα συμφωνητικό, όπου θα δηλώναμε την συμπαράσταση μας στην εταιρεία, όσον αφορά την προσπάθεια της ένταξης αυτής στο άρθρο 99.

Το 2014 η απόφαση δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση για το άρθρο 99 και η εταιρεία άσκησε έφεση. Στα χρονικά  όρια ανάμεσα στην αίτηση και την δεύτερη απόφαση του δικαστηρίου για το άρθρο 99, οι εργαζόμενοι είμασταν απλήρωτοι από δυο έως  εφτά μήνες. Το εργατικό προσωπικό ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον της εταιρείας και βλέποντας τις πωλήσεις του 2014, υπήρχε ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι η εταιρεία θα τα καταφέρει τελικά.

 Τον Δεκέμβριο του 2014 βγήκε η δεύτερη απόφαση δικαστηρίου για το άρθρο 99 η οποία δέχεται την έφεση, εξαφανίζει την πρώτη απόφαση, δέχεται την αίτηση εν μέρει και διατάσσει το άνοιγμα της διαδικασίας εξυγίανσης . Αυτή η απόφαση, σε αντίθεση των προσδοκιών όλων των εργαζομένων, είχε αρνητικό αντίκτυπο στο προσωπικό της εταιρείας. Σταδιακά μειωνόταν η προσφορά αντικειμένου εργασίας στους εργάτες, η πληρωμή των δεδουλευμένων μηνών ήταν ελάχιστη έως μηδενική και βρεθήκαμε υποχρεωτικά τους πρώτους μήνες του 2015 να έχουμε τελειώσει τις ημέρες αδείας μας .

Βάση όλων αυτών που προαναφέραμε, αποφασίσαμε οι εργαζόμενοι να απευθυνθούμε στην επιθεώρηση εργασίας, για τις δεδουλευμένες αποδοχές μας  του 40% του Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου και του επιδόματος αδείας.  Σε ερώτηση υπαλλήλου της επιθεώρησης εργασίας προς τον 78χρονο εργοδότη μας, αν προτίθεται να μας καταβάλει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, αυτός απάντησε πως αδυνατεί. Οι εργαζόμενοι έχουμε ως προς αυτό την ένσταση μας, γιατί πληροφορηθήκαμε  πως την ίδια περίοδο που, κατά τα λεγόμενα του, αδυνατούσε να μας πληρώσει, ο εργοδότης μας απέλυσε και κατέβαλε ολόκληρη την αποζημίωση σε άτομο του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, ότι την περίοδο που βρισκόμασταν σε υποχρεωτική άδεια,  εκλάπησαν από την εταιρεία καλούπια τα οποία στην αίτηση για  παύση πληρωμών που κατέθεσε το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας ( το οποίο απαρτίζεται από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του 78χρονου εργοδότη μας) τα κοστολογεί  80.000-100.000 ευρώ ενώ ή πραγματική τους αξία ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, πολύ μεγαλύτερη. Οι εργαζόμενοι έχουν λοιπόν και σε αυτό το σημείο τις ενστάσεις τους όσον αφορά την πραγματική αξία των καλουπιών. Αμέσως μόλις  μάθαμε για την παράνομη αφαίρεση περιουσίας της εταιρείας, προστρέξαμε να συμπαρασταθούμε στην καθημερινή  φύλαξη του εργοστασίου ανεξάρτητα αν το εργοστάσιο είναι σε λειτουργία η όχι.

Οι εργαζόμενοι σήμερα στην εταιρεία αριθμούν τους 65 και εκτός από τη νόμιμη διεκδίκηση του υπολοίπου Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου και επιδόματος αδείας (ελπίζουμε να μας δοθεί το δώρο Πάσχα) παραμένουμε στην αρχική μας  επιθυμία να παραμείνει ανοιχτό το εργοστάσιο, για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες  οι δικές μας αλλά και των οικογενειών μας.

Από την επιτροπή εργαζομένων:

Ασίκης Γεώργιος

Βλάχος Γεώργιος

Γέννης Θωμάς

Γκεβόρκοβ Πασά

Γκολέμης Βασίλειος

Δισομιτζόγλου Δημήτριος

Ερίχωβ Άγγελος

Ζάχος Κοσμάς

Ζώτος Νικόλαος

Ιμβριώτης Ηλίας

Καμελίδης Ιωάννης

Καρασαββίδης Κυριάκος

Κουκούλης Σπυρίδων

Κυρίνας Παναγιώτης

Λάτσος Ευριπίδης

Λαχανίδης Γεώργιος

Λύτας Ματθαίος

Μαυρόπουλος Γρηγόριος

Μουμούρης Γρηγόριος

Μπαρμπαλιός Δημήτριος

Νάκος Αθανάσιος

Ντούφος Ευστράτιος

Οργιανέλης Ιωάννης

Παναγιωτίδης Ιωσήφ

Πουλουτίδης Σταύρος

Πυργελίδης Ευάγγελος

Ρωμανίδης Σταύρος

Σαβτσούκ Βαλεντίνος

Σεβαστίδης Γεώργιος

Συβρόγλου Γεώργιος

Σιμακάκης Νικόλαος

Σκουλάς Γεώργιος

Στεργίου Γεώργιος

Στρατάκης Αφεντούλης

Συμεωνίδης Παύλος

Συμεωνίδης Λάζαρος

Τάτσης Ευάγγελος

Τζερκέζιδης Βλαδίμηρος

Τσαντάκος Νικόλαος

Τσαντάκος Κωνσταντίνος

Τσερκεζίδης Βασίλειος

Χατζηανέστης Τριαντάφυλλος

Χατζόπουλος Αθανάσιος

Χινιτίδης Αναστάσιος