ΚΠ

Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

H Κατερίνα Πολυχρονοπούλου γράφει στο koutipandoras.gr για την παράσταση «Φελίτσε και Λίλυ»

Φελίτσε και Λίλυ. Μια μεγάλη αγάπη, ένας απρόσμενος έρωτας στη σκιά του ναζισμού ανάμεσα σε μια Γερμανίδα, σύζυγο ναζί αξιωματικού και μια Εβραία, στο Βερολίνο το 1942. Μέσα από το εξαιρετικό έργο της Ελένης Καρασαββίδου έμαθα αυτή τη συγκλονιστική ιστορία, που ήταν αστικός μύθος κι έγινε βιβλίο και ταινία.

λιλυ2

Φελίτσε και Λίλυ! Μια Εβραία που αντιστάθηκε και έζησε χωρίς φόβο, χωρίς να φοράει το άστρο του Δαβίδ, αλλάζοντας το όνομά της, που εναντιώθηκε στο ναζισμό παίζοντας με τη ζωή της, που ζούσε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και παγιδεύτηκε σ’ ένα μεγάλο έρωτα και μια Γερμανίδα που ο πρωτόγνωρος έρωτας άλλαξε όλη τη ζωή της. Γιατί η αγάπη δεν έχει φύλο, χρώμα ή θρησκεία.

Είναι ελεύθερη επιλογή. Δεν διαπραγματεύεται. Μόνο που οι εκάστοτε εξουσίες θέλουν ανθρώπους υποταγμένους, με κατασκευασμένους έρωτες από τα πρότυπα που προτείνουν και προτιμούν μια ζωή μέσα στην υποκρισία και την αρρώστια. Σώματα και ζωές δυστυχισμένες γεμάτες με λογής ανεκπλήρωτα και απωθημένα, χαλιναγωγούνται εύκολα, έχουν συσσωρευμένο θυμό και μίσος με αποτέλεσμα να εκφράζονται βίαια σε όλα τα άλλα πλάσματα.

 Όποιος είναι διαφορετικός και τολμάει να είναι ευτυχισμένος και να έχει καλή σχέση με τον εαυτό του και τους άλλους, προκαλεί μια πλειοψηφία υποταγμένη και μίζερη, γιατί είναι η αντανάκλασή της στον καθρέφτη. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν αυτό που δεν τολμούν να έχουν και να είναι. Και οδηγούνται σε ακραίες ρατσιστικές συμπεριφορές και σε κάθε μορφής γενοκτονίες. Φυλών, φύλων, χρωμάτων, θρησκειών, επιλογών. Κι αυτός ο ανερχόμενος φασισμός σ’ έναν κόσμο όπου δολοφονούνται πάνω από 100 γυναίκες την ημέρα παγκοσμίως, κακοποιούνται παιδιά, άνθρωποι διώκονται από τη χώρα τους ή φεύγουν γιατί δεν αντέχουν τον παραλογισμό του πολέμου, άνθρωποι που τιμωρούνται και κακοποιούνται γιατί έχουν διαφορετική θρησκεία, διαφορετικές επιλογές ζωής, άνθρωποι με αναπηρία. Δεν έχουν ίσα δικαιώματα σύμφωνα και με την πρόσφατη απόφαση 178 «ανθρώπων» ντροπιάζοντας τη χώρα μας διεθνώς, εμμένοντας σε μια αντίληψη άκρως ρατσιστική και απάνθρωπη.

Παραθέτω μια φράση από το έργο της Ελένης Καρασαββίδου: «Πόσοι αθώοι βρίσκονται στη φυλακή γιατί είναι πολύ σκούροι και δεν έχουν χαρτιά; Πόσοι που έχουν χαρτιά και το σωστό χρώμα είναι «σκούροι» στην ψυχή τους; Πόσοι άνθρωποι που βρέθηκαν έχοντας ένα λάθος χαρακτηριστικό – ιδεολογία, σεξουαλικότητα ή θρησκεία ή χρώμα – τη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη, ονειρεύονται αυτή τη στιγμή να ξυπνήσουν αύριο το πρωί και να έχουν πίσω μια απλή και όμορφη ζωή; Πόσοι; Πόσοι;».

Ένα έργο δυστυχώς, τόσο επίκαιρο. Έργο αγάπης, μνήμης, ενοχής!

INFO:

Κείμενο: Ελένη Καρασαββίδου

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Ερμηνεύουν: 

Δήμητρα Βαμβακάρη, Δήμητρα Σύρου, Έλενα Τυρέα

VAULT Theatre Plus/Πολυχώρος Vault
(Μελενίκου 26, Γκάζι-Βοτανικός)

Πρεμιέρα: Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, στις 21.15

Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15
 

Η Αλεξία Μπακογιάννη υπέβαλλε μήνυση στον Στέφανο Χίο– Καταγγέλλει φραστική επίθεση

Αλεξια

Η Αλεξία Μπακογιάννη υπέβαλλε μήνυση στον Στέφανο Χίο– Καταγγέλλει φραστική επίθεση

«Θερμό επεισόδιο» καταγράφηκε σε γνωστό καφέ της Αθήνας, το μεσημέρι της Τετάρτης, μεταξύ της Αλεξίας…