Σίκινος: Άγρια ομορφιά από πέτρα και θάλασσα

Αυτή τη μικρή κουκίδα στον χάρτη διάλεξε και ο Ελύτης, για να χτιστεί το γνωστό και ως “εκκλησάκι του Ελύτη”, κάτι που ήταν επιθυμία στη διαθήκη του μεγάλου μας ποιητή. Η Σίκινος, το λιγότερο ίσως γνωστό νησί των Κυκλάδων, βρίσκεται ανάμεσα στη Φολέγανδρο και την Ιο και κρύβει πολλές ομορφιές για τους επισκέπτες της. Απομεινάρια αρχαίων οικισμών, απόμακρες παραλίες, δυσπρόσιτες σπηλιές, διαδρομές που φθάνουν μέχρι το χείλος των πανύψηλων βράχων…

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, η νήσος Σίκινος έλαβε το όνομά της από τον Σίκινο τον γιο του Θόαντα, Βασιλέως της Λήμνου και εγγονού του Βάκχου και της Αριάδνης που διέμεναν στη Νάξο. Με βάση τους παλαιούς το νησί ονομαζόταν πριν Οινόη, ενώ σύμφωνα με άλλους το όνομα της Σικίνου οφείλεται μάλλον στους προϊστορικούς οικιστές της. Η Σίκινος τώρα έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο.

Η Αλοπρόνοια είναι το λιμάνι της Σικίνου και μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού. Με καταγάλανα  δροσερά νερά και ψιλή άμμο, το λιμανάκι αυτό αναπτύχθηκε τα τελευταία 40 χρόνια (παλαιότερα δεν αποτελούσε οικισμό) και είναι το πιο κεντρικό σημείο συνάντησης για μπάνιο, καφέ και φαγητό, στα μαγαζάκια που βρίσκονται κατά μήκος της προκυμαίας. 

Στα βραχάκια πίσω από το σημείο που δένει το πλοίο, δημιουργούνται αμέτρητα φυσικά κολπάκια με βαθιά νερά στα οποία μπορείτε να απολαύσετε κολύμπι. Και αν προχωρήσετε λίγο ακόμα και κάνετε μία κατάβαση στους προσβάσιμους βράχους, θα βρείτε έρημα σημεία για μπάνιο και ελάχιστοι επισκέπτες θα διακόψουν τη γαλήνη σας. Με το καϊκάκι που βρίσκεται στο λιμάνι της Σικίνου, τον “Άνεμο” μπορείτε να επισκεφθείτε και άλλες μακρινές παραλίες. 

Από τις μακρινές παραλίες, ο Άη Γιώργης  έχει ησυχία, λευκά βοτσαλάκια και νερά που δύσκολα τους αντιστέκεσαι, ενώ το Διαλισκάρι είναι ένα μικρό φυσικό λιμανάκι με κρυστάλλινα νερά. Οι κάτοικοι της Σικίνου έχουν επιλέξει να σεβαστούν και να κρατήσουν αναλλοίωτο το φυσικό περιβάλλον και δεν προσπάθησαν να κάνουν το νησί τουριστικά “ελκυστικό”. Αυτό είναι που του δίνει τον άγριο χαρακτήρα που το διακρίνει, γοητεύοντας τους περισσότερους επισκέπτες του. 

Εκτός της Αλοπρόνοιας, μοναδικός οργανωμένος οικισμός του νησιού είναι η Χώρα. Αποτελείται από δύο επιμέρους συνοικίες, το Κάστρο και το Χωριό, που απλώνονται σε δύο αντικριστές βουνοπλαγιές. Το Κάστρο, χτισμένο στο χείλος του γκρεμού 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, είναι παλιός οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα. Το Χωριό είναι ένα όμορφο παζλ από όμορφα σπίτια σε λαβυρινθώδη δρομάκια. Εκεί μπορείτε να επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο της Σικίνου που στεγάζεται σε ένα παλιό ελαιοτριβείο.

Από μαγαζιά, το “Ανέμελο” σερβίρει ουζάκι, καφέδες και μεζεδάκια (στα must η πορτοκαλόπιτα), ενώ το “Ηλιοβασίλεμα” έχει ωραία γλυκά. Στην “Κληματαριά” θα φάτε νόστιμα μαγειρευτά φαγητά (δοκιμάστε αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά)  και “Στο στέκι του Γαρμπή” κρέας, σουβλάκια και ψάρι στη σχάρα. Στον δρόμο από τη χώρα προς την Αλοπρόνοια (το κατέβασμα μπορείτε να το κάνετε και με τα πόδια), θα βρείτε τις “Themonies” για cult καλοκαιρινά ξενύχτια. Παρά τις ελάχιστες επιλογές, δεν πρόκειται να βαρεθείτε, αφού στη Σίκινο θα πετύχετε σίγουρα κάποιο γάμο που γίνεται… γλέντι για όλο το νησί στην πλατεία, κάποια τοπική γιορτή (τα Σικίνεια διοργανώνονται τον Αύγουστο), κάποιο πανηγύρι ή κάποιο αυθόρμητο βράδυ στην παραλία με μουσική και τραγούδι. Αν βρεθείτε στο νησί στις 27 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονα, να πάτε οπωσδήποτε στο τοπικό πανηγύρι.

Ένα από τα πιο όμορφα μέρη του νησιού, που αξίζει μία επίσκεψη ούτως ή άλλως είναι το Οινοποιείο του Μάναλη που βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της Σικίνου, 2,5 χλμ από τη Χώρα στον δρόμο προς την Επισκοπή και έχει πανοραμική θέα τα νησιά του Αιγαίου. Εκεί μπορείτε να απολαύσετε το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, όταν τα χρώματα φλερτάρουν με το νερό του Αιγαίου. Ο χώρος φιλοξενεί το καλοκαίρι πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις και κάθε είδους δραστηριότητες. Οι εγκαταστάσεις του Οινοποιείου, που λειτουργεί σε οικολογικό αμπελώνα με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είναι επισκέψιμες για το κοινό, διαθέσιμες για ένα νοσταλγικό ταξίδι στο χρόνο.Στη Σίκινο μην ρωτήσετε για ταξί, αφού απλώς δεν υπάρχουν… 

Ο ναός της Επισκοπής

Είναι το πιο ιδιαίτερο και ενδιαφέρον μνημείο της Σικίνου. Βρίσκεται μέσα στην άγρια φύση της νησιωτικής ενδοχώρας περιτριγυρισμένο από βυζαντινά παρεκκλήσια, κελλιά, ερείπια αρχαίων οικοδομημάτων, τμήματα τειχών, όστρακα αγγείων και κομμάτια μαρμάρινων γλυπτών. Η Επισκοπή στέκεται ακόμη σιωπηλή και αινιγματική: αρχικά είχε θεωρηθεί ναός του Πυθίου Απόλλωνα. Όμως το οικοδόμημα αυτό με τις υπόγειες θολωτές κρύπτες έχει τον αρχιτεκτονικό τύπο των ρωμαϊκών μαυσωλείων.

Ο ναός της Παντάνασσας

Ο ναός βρίσκεται στην πλατεία του Κάστρου. Χτίστηκε το 1787 και περιέχει επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (Χρυσοπηγής)

Χτίστηκε το 1690 και ήταν γυναικείο μοναστήρι. Υπήρξε το ύστατο αλλά μάταιο οχυρό των κατοίκων από τις αρπαγές, τους βιασμούς και τις λεηλασίες: ούτε η βαρειά ξύλινη πόρτα, ούτε οι ψηλοί τοίχοι, ούτε οι κρύπτες, οι “ζεματίστρες”, τα μυστικά περάσματα, οι πολεμίστρες, οι έξοδοι διαφυγής με σκοινιά προς τον γκρεμό αλλά ούτε και οι δεήσεις εμπόδιζαν τους πειρατές που ερήμωσαν αρκετές φορές το νησί.

Το 1834 με διαταγή του Όθωνα το μοναστήρι διαλύεται και οι οκτώ γηραιές μοναχές που έμεναν εκεί φιλοξενήθηκαν σε διάφορες σικινιώτικες οικογένειες μέχρι το θάνατό τους.Το μοναστήρι είναι επισκέψιμο το απόγευμα.

Μαύρη Σπηλιά

Είναι η μεγαλύτερη σπηλιά του νησιού και από τις μεγάλες σπηλιές των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας στη βόρεια πλευρά, κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής και είναι προσβάσιμο μόνο από τη θάλασσα.

Τοπικά προϊόντα

Η Σίκινος παράγει ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί. Επίσης, διαθέτει θυμαρίσιο μέλι από το οποίο μαζί με σουσάμι, παράγεται παστέλι.

Περίπατοι και εκδρομές

Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, υπάρχουν πολλές περιπατητικές διαδρομές που θα σας οδηγήσουν σε αρχαίους οικισμούς, ξέμακρες παραλίες, σπηλιές και μικρά φαράγγια.

Η Σίκινος είναι τόσο μικρή και τόσο φιλική (δεν είναι φτιαγμένη για να υποδέχεται πολλούς τουρίστες), που μέσα σε λίγες μέρες είναι σίγουρο ότι μπορείς να γίνεις φίλος με όλους. “Όσοι έρχονται στη Σίκινο επιστρέφουν πάντα πίσω”, ακούς συχνά από τα στόματα των ντόπιων ή αυτών που έχουν γίνει σχεδόν… ντόπιοι από τα πολλά χρόνια που έχουν επιλέξει το νησί για τις διακοπές τους. 

Ο τουρισμός της Σικίνου είναι ιδιαίτερος και εκλεκτικός. Καλλιτέχνες και φοιτητές, ελάχιστοι Ιταλοί, περιπατητές και ορειβατικοί σύλλογοι είναι οι βασικοί επισκέπτες του νησιού, που θέλουν τη Σίκινο όπως είναι, μακριά από την εμπορευματοποίηση και την ανθρώπινη παρέμβαση, σαν… παλιό καλό κρασί. 

Το πλοίο παλαιότερα δεν επισκεπτόταν συχνά το λιμάνι της Σικίνου. Για τους κατοίκους της, η άφιξη του σηματοδοτούσε ένα σπουδαίο γεγονός και όλοι εγκατέλειπαν τις ασχολίες τους και κατέβαιναν στο λιμάνι για να το υποδεχτούν. Η συνήθεια αυτή έχει σπάσει με τα χρόνια, αλλά ως ένα βαθμό παραμένει ακόμα και σήμερα. Οι σικινιώτες υποδέχονται πάντα αυτούς που έρχονται και χαιρετάνε αυτούς που φεύγουν. Το αγαπημένο μάλιστα παράξενο παιχνίδι όλων των εφήβων του νησιού, είναι να βουτάνε στα απόνερα του πλοίου και να αφήνουν τα νερά του να τους παρασέρνουν μέχρι τα πιο μακρινά κολπάκια.