Αφίχθη (14-11-2018) στο Βελβεντό (της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, στο Βελβεντό Μακεδονίας, στην πόλη της Παναγίας και του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω) και στον Ι. Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου πολιούχου Βελβεντού, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, με την παρουσία του ι. Κλήρου και πολλού λαού, η τιμία Κάρα του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος του εν Ευβοία.
Την τιμία Κάρα μετέφερε στο Βελβεντό ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια πανοσιολ. αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Εμμανουηλίδης με καταγωγή από τη Βέροια.
Η υποδοχή έγινε στο προαύλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού με το πανύψηλο ιστορικό καμπαναριό από το οποίο οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα μεταφέροντας στη γη και στον ουρανό (σ’ ανθρώπους και σ’ αγγέλους) την είδηση για την έλευση της τιμίας Κάρας του Οσίου, στο προαύλιο με τα πανύψηλα κυπαρίσσια, που κι αυτά μετείχαν θαρρείς, στην υποδοχή υποκλινόμενα στον Όσιο, στο προαύλιο με το παλιό ιστορικό 6/τάξιο Γυμνάσιο στο οποίο φοιτήσαμε και από το οποίο αποφοιτήσαμε γενιές και γενιές, που κι αυτό προσπαθούσε μέσα από τα πέτρινα ντουβάρια να αφουγκραστεί τον Όσιο και να οσμισθεί την αγιοσύνη του ως συστατικό και ζωτικό στοιχείο της αληθινής παιδείας, που όσο πάει και λιγοστεύει, γιατί οι προτεραιότητές μας είναι άλλες.
Στην υποδοχή ήταν παρόντες εκπαιδευτικοί και αρκετοί μαθητές των Σχολείων μας.
Την τιμία Κάρα υποδέχτηκε και την ασπάστηκε ο Σεβ. κ. Παύλος, περιστοιχιζόμενος από τους πατέρες: αρχιμ. Αυγουστίνο μύρο ιεροκήρυκα, αρχιμ. Μάξιμο Γεωργόπουλο ιεροκήρυκα, πρωτοπ. Κωνσταντίνο Κώστα αρχιερατικό της Α.Π.Β., πρωτοπ. Δημήτριο Τσιανάκα (Κοίμηση της Θεοτόκου Βελβεντού), πρωτοπ. Κωνσταντίνο Γεωργιάδη (Άγιο Χαράλαμπο), οικον. Αθανάσιο Γεωργιάδη (Κοίμηση της Θεοτόκου Βελβεντού), πρεσβ. Νικόλαο Κανταρτζή (Μεσιανή-Κουβούκλια).
Στο λόγο του καλωσορίσματος ο Σεβ. κ. Παύλος, παρουσία των πατέρων και του λαού, εξέφρασε την προσωπική του συγκίνηση για την έλευση της τιμίας Κάρας του Οσίου Δαβίδ, μίλησε για την πρό(σ)κληση του ιερού λειψάνου, ως φορέα της Χάρης του Θεού, που αφορά στον προσωπικό αγιασμό, όχι μηχανιστικά και φευγαλέα, αλλά σε έναν αγιασμό, που ο όποιος ενσυνείδητα τον αναζητεί, συνεπικουρείται σ’ αυτή του την αναζήτηση από τον Όσιο μέσα στη Θεία Λατρεία με την καταβολή της προσωπικής του προσπάθειας. Ευχαριστίες στον Σεβ. Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο και στον Ηγούμενο αρχιμ. Γαβριήλ απηύθυνε περαίνοντας το λόγο του ο Σεβ. κ. Παύλος.
Ακολούθησε Μέγας Εσπερινός με Αρτοκλασία. Στο αναλόγιο έψαλαν τους Ύμνους από την Ασματική Ακολουθία του Οσίου, οι ψάλτες: Γιάννης Καπετανάκης, Γιώργος Πιτσιούγκας, Αριστείδης Σταμάτης.
Η τιμία Κάρα του Οσίου θα παραμείνει στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού μέχρι και το Σάββατο, 17-11-2018, ώρα 3 μ.μ. Καθημερινά τελούνται (πρωί-απόγευμα) Ακολουθίες. Την Παρασκευή, 16-11-2018, θα τελεστεί Αγρυπνία από τις 20:30 μ.μ. μέχρι τις 12:30 μετά τα μεσάνυχτα. Ο Ιερός Ναός θα παραμένει ανοιχτός από τις 7:00 π.μ. έως τις 20:00 μ.μ. κάθε ημέρα στη διάρκεια της παραμονής της τιμίας Κάρας σ’ αυτόν.
Ό,τι πιο χαριτωμένο μπορούμε να διαπιστώνουμε ως βίωμα στους ανθρώπους (και στη σχέση τους που γίνεται κοινωνία) το συναντάμε στις οσιακές μορφές των αγίων (ανδρών και γυναικών) της Εκκλησίας.
Από το Γεροντικό ανασύρουμε το παρακάτω περιστατικό: ‘’Δυο γέροντες ζούσανε πολλά χρόνια μαζί και ποτέ δε μαλώσανε. Μια μέρα, είπε ο ένας στον άλλον: ας κάνουμε και μεις σαν άνθρωποι μια φιλονικεία. Ο άλλος αποκρίθηκε: Δεν ξέρω πώς μαλώνουνε. Είπε ο πρώτος: Να, εγώ βάζω ένα κανάτι στη μέση και λέγω πως είναι δικό μου, κι εσύ λες πως όχι, αυτό είναι δικό μου, κι από κει γίνεται η αρχή. Έβαλε λοιπόν στη μέση το κανάτι και λέγει στον άλλον: Τούτο είναι δικό μου. Λέγει ο πρώτος: αν είναι δικό σου πάρε το και πήγαινε στην ευχή του Θεού. Και σταματήσανε χωρίς να μπορέσουνε να μαλώσουνε’’.
Ο βίος μας (ο ατομικός, κάποτε και ο συλλογικός) χαρακτηρίζεται από την εγωιστική επιβολή στον πλησίον ή από την υπεροπτική απόρριψη των άλλων.
Ο παράδεισος για τον χριστιανό είναι οι άλλοι. Ο Όσιος Δωρόθεος το είπε έτσι: ‘’Όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται με το Θεό’’.
Θα μπορέσει κάποτε και ο πολιτικός μας βίος να εμπνευστεί από το οσιακό κλίμα της Εκκλησίας, μέσα στο οποίο (και από το οποίο) γαλουχείται ο λαός μας, και να γίνει, εν τοις πράγμασι, η πολιτική έκφραση αυτού του κλίματος εντός και εκτός Ελλάδας, αντί να αποπειράται με απίθανες παρεμβάσεις αναθεώρησης του Συντάγματος, να αλλοιώσει τον σκληρό πυρήνα του λαού μας;
Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας Πίστεως.
Μέγαν εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χριστού οπαδόν αληθέστατον, και των Οσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
