Ακόμη και οι ντόπιοι τα ξέρουν ως «σπηλιές» – Σπάνιες τοιχογραφίες
Από τον Σπύρο Τσαντόπουλο
Η περιοχή είναι γνωστή από τα χρόνια του Ομήρου και ερείπια της αρχαίας εκείνης πόλης βρέθηκαν γύρω από το λόφο των Αγίων Αποστόλων. Το αρχαίο Πύθιο, μαζί με την Άζωρο και τη Δολίχη, αποτελούσαν, πριν από 6.000 χρόνια, την Περραιβική Τριπολίτιδα. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως το ναό του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτός από Θεός της θάλασσας ήταν και θεός των ποταμών και των πόσιμων υδάτων, και το ναό του Πυθίου Απόλλωνα.
Στο Πύθιο, ανακαλύφθηκαν αρχαία κοιτάσματα από τον ναό του Ποσειδώνα, το ιερό του Απόλλωνα όπως επίσης έχουν ανευρεθεί ανάγλυφα κοιτάσματα από αναθεματικές πλάκες και επιγραφές. Στα Βυζαντινά χρόνια η ακρόπολη του Πυθίου μεταφέρεται στον λόφο που βρίσκεται πάνω από το χωριό, προς τον Όλυμπο. Το χωριό παραμένει σημαντικό κατά την Βυζαντινή περίοδο, γεγονός που αποδεικνύεται από τα Μεταβυζαντινά Ασκηταριά που σώζονται εκεί. Σ΄ αυτά ασκήτευαν μοναχοί που επάνδρωσαν αργότερα τα μοναστήρια της περιοχής. Βρισκόταν υπό την διοικητική και οικονομική εποπτεία της Μονής Αγίας Τριάδας Σπαρμού Ολύμπου και Τσιμπίνου.
Επισκεφθήκαμε τα ασκηταριά μετά από μεγάλη προσπάθεια γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή σήμανση, ενώ όσους ντόπιους ρωτήσαμε τα ήξεραν ως «σπηλιές» και όχι ως ασκηταριά. Ο δρόμος σχετικά καλός και σε μικρή απόσταση από το Πύθιο.
Η πρόσβαση στο πρώτο και μεγαλύτερο ασκηταριό αρκετά καλή και εύκολη με την σκάλα που κατασκεύασαν οι κάτοικοι του χωριού. Για το δεύτερο και πιο ψηλά ούτε λόγος εάν δεν είσαι αναρριχητής.
Φωτογραφίσαμε και τα δύο ασκηταριά, άκρως εντυπωσιασμένοι από τις βανδαλισμένες τοιχογραφίες, που φροντίσαμε όλοι μας να στολίσουμε με τα ονόματα μας γραμμένα στο πρόσωπο των Αγίων, με ημερομηνίες που ξεκινάνε από το 1.800 περίπου.
Ασκηταριό του Τιμίου Σταυρού
Το ασκηταριό του Τιμίου Σταυρού είναι χτισμένο μέσα σε σπήλαιο και στη μικρή στενόμακρη εξέδρα που σχηματίζει ο βράχος μπροστά από αυτό. Αποτελείται από τρία τμήματα, το ναΐσκο εσωτερικά του σπηλαίου και δύο άλλους χώρους έξω στην εξέδρα, που έχουν σχεδόν καταστραφεί. Όλο το κτίσμα δεν ακολουθεί πιστά ένα ορισμένο τύπο ναού, αλλά σχηματίζεται σύμφωνα με τα τοιχώματα των βράχων και με τους κατακόρυφους τοίχους. Δυτικά η είσοδος, ενώ με δύο ανοίγματα στη Βόρεια και Ανατολική πλευρά, επικοινωνεί με τον ναΐσκο και έναν συνεχόμενο χώρο της εξέδρας.
Ο ναΐσκος βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τον νάρθηκα
και συνδέεται με ένα μικρό σκαλοπάτι που χρησιμοποιείται για πέρασμα. Η κάτοψη έχει μορφή τραπεζοειδή, ακανόνιστη, με ευθύγραμμες και καμπύλες πλευρές. Νοτιοανατολικά φέρει πεζούλι και Βορειοδυτικά τυφλό αψίδωμα. Το δάπεδο είναι στρωμένο με οπτόπλινθους.
Όλοι οι κάθετοι τοίχοι του ναού εφάπτονται στα τοιχώματα του σπηλαίου, ενώ ως ανωδομή λειτουργεί ο ίδιος ο φυσικός βράχος επιχρυσωμένος με παχύ κονίαμα, για να δημιουργηθεί η κατάλληλη επιφάνεια για τοιχογραφίες
Στο ναΐσκο και στους τοίχους του νάρθηκα και του κελιού σώζονται τοιχογραφίες χρονολογημένες ακριβώς από την κτητορική επιγραφή, που βρίσκεται στο τοιχίο επάνω από την είσοδο του Ιερού. Σύμφωνα με αυτή την επιγραφή το κτίσμα και οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στα 1339.
Οι ντόπιοι το ονομάζουν Ασκηταριό των Αγίων Ταξιαρχών, η επιγραφή όμως μας πληροφορεί πως όταν χτίστηκε ήταν αφιερωμένο στο όνομα του Τιμίου Σταυρού.
Ήρεμο τοπίο στον άγριο κατά τα άλλα Όλυμπο.
Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.