Φωτορεπορτάζ: Μιχάλης Tζεζαϊρλίδης
Οι περισσότεροι σίγουρα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουμε βρεθεί στο Πήλιο, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι και έχουμε υποσχεθεί στον εαυτό μας ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάμε. Διότι το Πήλιο, όπου σταθείς και όπου βρεθείς, σε μαγεύει με την απόλυτη ομορφιά του. Η φύση σε αγκαλιάζει και σε ηρεμεί με πρωτόγνωρο τρόπο.
Τώρα το καλοκαίρι, ένας από τους πιο όμορφους και γραφικούς προορισμούς, είναι αναμφίβολα το Τρίκερι, για το οποίο μπορούμε να παραφράσουμε τον ποιητή και να πούμε ότι σημασία έχει και το ταξίδι, αλλά και ο προορισμός.
Το γιατί μετράει το ταξίδι, αρχίζεις να το καταλαβαίνεις με το που βγαίνεις από τον περιφερειακό του Βόλου με κατεύθυνση προς νότιο Πήλιο. Ο δρόμος κολλητά με τη θάλασσα σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα. Η διαδρομή μέχρι το νοτιότερο σημείο του Παγασητικού κόλπου είναι περίπου δύο ώρες από το Βόλο και πραγματικά αξίζει κάθε της λεπτό, αφού στο μεγαλύτερο μέρος της έχεις από αριστερά τις καταπράσινες πλαγιές του βουνού και από δεξιά τα γαλαζοπράσινα νερά, τα οποία σε μερικές περιπτώσεις σχηματίζουν μοναδικές και σχεδόν απάτητες παραλίες, τις οποίες για να καταφέρεις να φτάσεις θα πρέπει να έχεις σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής τα μάτια ανοιχτά και να παρατηρείς προσεκτικά γύρω σου όταν υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα επάνω στο δρόμο, διότι από αυτά θα καταλάβεις προς τα πού θα πρέπει να κατευθυνθείς.
Πρώτη στάση στη διαδρομή θα κάνετε οπωσδήποτε στην «Τρίλιζα» στη Μηλίνα.
Εκεί, στη σκιά της εντυπωσιακής μουριάς ο Γιώργος Μπαζάνης σερβίρει τα τελευταία πέντε χρόνια καφέ, λουκουμάδες, κρέπες, βάφλες, αυγά, σάντουιτς και το καλύτερο gelato της Θεσσαλίας.
Δεύτερη στάση, το ορεινό Τρίκερι, το οποίο διαφέρει πολύ από τα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου.
Με θέα στον Παγασητικό και τον Ευβοϊκό κόλπο, αποτελεί ιδανική βάση διαμονής για να απολαύσετε το Νότιο Πήλιο.
Απέχει ελάχιστα από την θάλασσα και εξυπηρετείται από το λιμάνι της Αγίας Κυριακής, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον οικισμό. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης κοινότητας.
Λόγω της ευκολότερης πρόσβασης από τη θάλασσα, παρά από την ορεινή και απόκρημνη ενδοχώρα απέκτησε χαρακτήρα νησιού και ανέπτυξε ιδιαίτερα την ναυτιλία.
Το Τρίκερι μέχρι την δεκαετία του 1970 δεν διέθετε πρόσβαση από χερσαίο δρόμο και η επικοινωνία γινόταν αποκλειστικά από την θάλασσα, από την απέναντι ακτή της Μαγνησίας.
Ο νησιώτικος χαρακτήρας του τού χαρίζει την ανεμελιά των καλοκαιρινών διακοπών.
Όλα τα κτίρια του οικισμού είναι επίσης ιδιαίτερα και διαφορετικά, αφού μια βόλτα στα λιθόστρωτα καλντερίμια του αποκαλύπτει μανιάτικους πύργους που όμως κοσμούνται με μακεδονίτικα χαγιάτια, άσπρα σπιτάκια αλλά και πολλά αρχοντικά.
Αξίζει να επισκεφθείτε τις εκκλησίες του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Τριάδας με το υπέροχο σκαλιστό επιχρυσωμένο τέμπλο.
Μονοπάτια που ξεκινούν μέσα από το χωριό ενώνουν το Τρίκερι με τις Κόττες και την Αγία Κυριακή, το επίνειο του χωριού, το οποίο συγκεντρώνει πολλή από την κίνηση του καλοκαιριού και θα είναι η τρίτη και τελευταία στάση σας. Τελευταία και καλύτερη.
Η Αγία Κυριακή είναι ένα γραφικό ψαροχώρι με φυσικό λιμανάκι όπου αράζουν τα ψαροκάικα.
Γύρω από το λιμάνι, μικρά ταβερνάκια σερβίρουν θαλασσινούς μεζέδες και φρέσκο ψάρι.
Η καλύτερη, είναι αυτή του Μανώλα, με τις περίφημες αστακομακαρονάδες και καραβιδομακαρονάδες του.
Τον Μανώλα θα τον βρεις εύκολα, αλλά θα τον αποχωριστείς δύσκολα. Οι γεύσεις του η ευγένεια και η προθυμία να σε εξυπηρετήσει για οτιδήποτε, θα σου μείνουν στο μυαλό και θα αποτελούν για πάντα μια αιτία για γρήγορη βόλτα στο νότιο αυτό σημείο του Παγασητικού.
Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.