'Απαντα I
Γιατί είναι και κάποιες φωτογραφίες που πρέπει να λένε περισσότερα απ' αυτά που δείχνουν
Φωτ. Σπύρος Στάβερης
Χαλκίδα, 1982. 'Αφιξη στις 12.30 (σύμφωνα με το ρολόι του σταθμού) της μικρής μας ομάδας που αντιπροσωπεύει την αθηναϊκή "επιτροπή αλληλεγύης" προς τους αγρότες που έχουν καταλάβει τη γη του Άγγλου μεγαλοτσιφλικά Μπαίκερ (ένας μεγάλος αγώνας της Μεταπολίτευσης).
Χαλκίδα, 1982. Η γαλατού.
Χαλκίδα, 1982. Απέναντι από την "Αίγλη" του Θ. Καβνουδιά το "Ινστιτούτο Αισθητικής" της Βασ. Σταματίου. Κάτι γράφει ο φακός...
Χαλκίδα, 1982. Η 'Αννα στο επισκεπτήριο των φυλακών Χαλκίδας για να δει τον ξαδελφό της Γιάννη Σκανδάλη, που υπήρξε το δεξί χέρι του ιατρού Τσιρώνη στο "ανεξάρτητο κράτος του Παλαιού Φαλήρου" κι ύστερα μέλος -κατά τον Χριστόδουλο Ξηρό- της 17 Νοέμβρη ως "Κόμης".
Χαλκίδα, 1982. Προσεχώς λαϊκό θέαμα στη μεγάλη πλατεία. Με τον Τρομάρα; Με τον Σαμψών; Με τον Κουταλιανό;
Χαλκίδα, 1982. Οι ξιφομάχοι.
Χαλκίδα, 1982. Με την 'Αννα. Το μουστάκι ενθύμιο για λίγο από το στρατό.
Χαλκίδα, 1982. Συζήτηση περί ανέμων και υδάτων με τον Πέτρο. Δεν μας σκιάζουν οι σταυροί, έχουμε κοιμηθεί νύχτα και σε ...κοιμητήριο. Στη Νίσυρο, πιστεύω.
Χαλκίδα, 1982. Ο Πέτρος έτρεχε πολύ.
Αθήνα, 1982. Ο κύκλος των χαμένων επαναστατών. Ο Ντίνος τράβηξε το ωραίο αυτό γενικό πλάνο της "εσπλανάδας" του Αρχαιολογικού Μουσείου πολλά χρόνια πριν την εκκόλαψη της φρικτής ανάπλασης. Παράξενο πολύ, απ' όλη την παρέα, ο Στέφανος είναι αυτός που μας κοιτάει τώρα όλους. Δίπλα του είναι η Βίκυ, κι έπειτα ο Δήμος, ο Πέτρος, η Αλέκα, κι είμαι κι εγώ που κρύβω την Δήμητρα. Γέλασα όταν η Μάρω μου είπε μια μέρα πως μαζί της στη δουλειά στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης ήταν κι ένας κύριος Στέφανος, "πολύ συμπαθητικός", που είπε ότι με ήξερε. Ο Στέφανος είχε όλες τις αρετές.
Αθήνα, 1982. 'Ενας αγουροξυπνημένος Ντίνος την εποχή της μεγάλης μας φιλίας. Ντίνο, έχεις ακόμη το καπάκι της μηχανής μου και έχεις κρατήσει και τον θησαυρό των παρακλητικών επιστολών που έστελναν οι εργάτριες στο αφεντικό τους στις αρχές του περασμένου αιώνα, που είχαμε βρει μαζί...
Αθήνα, 1982. Μέσα στη νύχτα του χειμώνα, ένα μικρό ολόφωτο υπερωκεάνιο στην πλατεία Κάνιγγος.
Από εκεί έπαιρνα τα ξηρά σύκα Κύμης.
Αθήνα, 1982. Το "Ωδείον" της Μαρίας Αργηρούσης στην Αδριανού (μην το ψάξετε). "Πωλούνται πίθηκοι Ιάβας και άλλα ιδιότροπα ζώα". Σαν τον πίθηκο του Τζιλιάνου;
Αθήνα, 1982. Γάμος στη Μονή Καισαριανής. Φυσικά ακάλεστος.
Αθήνα, 1982. Καφενείο στην οδό 'Αρεως στο Μοναστηράκι απέναντι από την Ρωμαϊκή Αγορά (μην το ψάξετε). Η ώρα της περισυλλογής, της εφημερίδας και της σιέστας (για σας λέμε, κύριε, εκεί στο βάθος).
Αθήνα, 1982. Η Μαρία από την Απείρανθο της Νάξου, κάπου στο Κολωνάκι. 'Ισως και στο δρόμο σου, Στάθη, αν υπήρξε ποτέ αυτό το τηλέφωνο και το περίπτερο. Στη Μαρία έχω φερθεί πολύ ανόητα, ιδίως σε κάτι διακοπές στο Μόλυβο. Αλλά φυλάω τα γραμματά της και τα ωραία της ποιήματα που μου χάριζε.
Αθήνα, 1982. Το Γκάζι από την πλευρά της Πειραιώς. Την ίδια εποχή πάνω κάτω που ο Νίκος Μάρκου φωτογράφιζε τους εργάτες στις ντουζιέρες τους εργοστασίου.
