Το πρόγραμμα στοχεύει στην προώθηση της ναυτικής κουλτούρας και την ενίσχυση του βιώσιμου τουρισμού.
Ενώ η μεγάλη ομάδα των φοιτητών αποχώρησε τα ξημερώματα, εγώ, μαζί με πέντε ακόμη φοιτήτριες, είχαμε αποφασίσει να παρατείνουμε τη διαμονή μας. Για τη μία ακόμη μέρα που είχα στη διάθεσή μου, σκέφτηκα να νοικιάσω ένα αυτοκινήτο. Έτσι ξεκίνησα πρωί ώστε να γυρίσω και να δω όσα περισσότερα μπορούσα!
Συνήθως επιλέγω να κάνω ένα τέτοιο mini tour μόνη μου ώστε να μπορώ να έχω την ελευθερία να «χάνω χρόνο» σε ο,τιδήποτε θέλω, χωρίς να ακούω… παράπονα. Αυτή τη φορά όμως ήρθε και η Κατερίνα μαζί μου και η μέρα αποδείχτηκε συναρπαστική!
Η απουσία πινακίδων σε συνδυασμό με τους αρκετούς χωματόδρομους συνθέτουν ένα περιπετειώδες σκηνικό για όσους τολμήσουν να κάνουν το γύρο του νησιού σε λιγότερο από 12 ώρες!
Η πρώτη επίσημη στάση μας ήταν στις Αμμοθίνες. Μια πραγματική έκπληξη της φύσης όπου κανείς μπορεί να αφεθεί σε μια έρημο 70 στρεμμάτων κυλώντας σε αμμόλοφους με χαμηλή βλάστηση και θέα τη θάλασσα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το Παλαιό Πεδινό όπου, σε μια πλατεία με μεγάλα πλατάνια, κυριαρχεί η πολυχρωμία και η καλλιτεχνία.
Αφού περάσαμε από κάποιες άλλες παραλίες που είχαμε επισημάνει στο χάρτη… για το πρώτο μας μπάνιο καταλήξαμε στην Εβγάτη.
Το απόγευμα επιστρέψαμε για λίγο από το Surf Club Keros εκεί όπου διανυκτερεύσαμε όλο το 4ήμερο.
Η παρέα στο αυτοκίνητο μεγάλωσε ενώ μέσα σε λίγα λεπτά διαδρομής, φτάσαμε σε ένα μοναδικό και μαγικό τοπίο που σφύζει από βιοποικιλότητα, την Αλυκή. Η παράκτια αυτή λιμνοθάλασσα ανήκει στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA. Το ίδιο και η γειτονική μικρότερη Ασπρολίμνη όπως και το εποχιακό υφάλμυρο έλος, η Χορταρολίμνη. Αποτελούν εξαιρετικό υγροβιότοπο που φιλοξενεί πολλά μεταναστευτικά πουλιά (εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των φλαμίγκο που έχουν καταγραφεί στην περιοχή). Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά τους θερινούς μήνες, η Αλυκή αποξηραίνεται ολικώς σχηματίζοντας ένα πεδίο αυτόπηκτου άλατος, που προέρχεται από το θαλασσινό νερό, με το οποίο τροφοδοτείται υπογείως.
Περπατήσαμε πάνω στο αλάτι και τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες όσο ο ήλιος έπεφτε και το φως έκανε το τοπίο συναρπαστικό…
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Ηφαιστείας για να δούμε το ηλιοβασίλεμα. Ωστόσο, από τις πληροφορίες που συγκεντρώσαμε, φαίνεται ότι, η ιδανική θέση να το απολαύσει κανείς, είναι το βορειοανατολικό άκρο του νησιού. Δηλαδή από την Πλάκα, η οποία βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ίμβρο. Εμείς δεν καταφέραμε να φτάσουμε καθώς ήταν ήδη πολύ αργά όταν βγήκαμε στην κεντρική άσφαλτο και το αγαπημένο χωριό Κοντοπούλι.
Έχοντας βρεθεί τις πρώτες πρωινές ώρες σε διάφορες παραλίες της Ελλάδας, σκέφτηκα να δω τον ήλιο να ανατέλλει! Ξύπνησα γύρω στις 5.30 και αφού κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι, έτρεξα να κυνηγήσω μια εκπληκτική χαραυγή. Τα έντονα χρώματα με καθοδήγησαν στο σημείο όπου εμφανίστηκε δυνατό το φως του ήλιου…
Εκτός από τη Σπηλιά του Φιλοκτήτη, την οποία επίσης ο χρόνος δεν έφτασε για να προσεγγίσω, ήταν και η Μύρινα που δεν είχα προλάβει να δω. Έτσι την επόμενη μέρα, πριν αναχωρήσουμε με το καράβι τη επιστροφής, αφιερώσαμε κάποιες ώρες για περιήγηση στην πρωτεύουσα της Ανεμόεσσας.
Καθώς πάντα με ελκύουν τα κάστρα, ξεκίνησα να ανεβαίνω προς το φρούριο ώστε να δω και να βγάλω κάποιες φωτογραφίες την πόλη από ψηλά. Μπήκα μέσα στο κάστρο ενώ φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο, κάτω από τα τείχη μπορούσα να θαυμάσω και τις 2 μεριές της Μύρινας: το λιμάνι και το Ρωμαίικο Γιαλό!
Παράξενο κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια ότι μπορεί κανείς να “πετύχει” ελάφι όχι μόνο μέσα στο κάστρο αλλά και στον κεντρικό δρόμο καθώς υπάρχουν πολλά που ζουν στο μικρό δασάκι που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το λιμάνι.
Γενικά το νησί προσφέρεται για διαδρομές με ποδήλατο, πεζοπορίες (Nature Traveller) ή άλλες δραστηριότητες (ιππασία, θαλάσσια σπορ, ερασιτεχνική αλιεία) ενώ συγχρόνως είναι γνωστό για πολλά τοπικά προϊόντα.
Διαβάστε περισσότερα στο elenistraveltales.com
