Από τα πρώτα διαδικτυακά live που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο του εγκλεισμού ήταν αυτό της Μαρίας Παπαγεωργίου. Η μουσικός αποφάσισε να κάνει μέσω live streaming την τότε προγραμματισμένη εμφάνισή της, κρατώντας συντροφιά στο κοινό της και διαδίδοντας με τον τρόπο της αυτό που μεγάλο μέρος του καλλιτεχνικού κόσμου προσπάθησε να συντηρήσει με το έργο του, την ενότητα. Η αίσθηση ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, δίπλα αν και τόσο μακριά, διαδόθηκε ταχύτατα από οθόνη σε οθόνη.

Με τον ελεύθερο χρόνο της καραντίνας να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες και ωθούμενη από την πηγαία δημιουργικότητά της, η Μαρία Παπαγεωργίου ένωσε τις δυνάμεις της με τον Σταύρο Ρουμελιώτη για να μας συστήσουν ένα νέο κύκλο διασκευών τραγουδιών της διεθνούς δισκογραφίας με τίτλο «Εσορία/Esoria». Οι διασκευές αφορούν κομμάτια των PJ Harvey, Portishead, Radiohead κ.α. και κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας οι καλλιτέχνες ανέβαζαν από μία στο Youtube , σαν «εσωτερική προσευχή». Η μουσικός κάνει λόγο για μία αποκαλυπτική εμπειρία που την έκανε να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον καλλιτεχνικό προσανατολισμό της:

«Όταν ξεκίνησε η καραντίνα, αναγκάστηκα να αλλάξω και εγώ την καθημερινότητα μου. Οι ώρες διδασκαλίας μου μειώθηκαν και γίνονταν μόνο διαδικτυακά, κάτι που έδωσε ποιοτικό χρόνο και αδιάσπαστη ροή στην ενασχόλησή μου με την Μαρία ως μουσικό. Χωρίς το άγχος του να παρουσιάσω κάτι με τους όρους της αγοράς, αρχίσαμε ένα δημιουργικό παιχνίδι με τον συνεργάτη μου, Σταύρο Ρουμελιώτη, πάνω σε τραγούδια που σπάνια χωράνε σε πρόγραμμα ή κομμάτια που θέλαμε να διασκευάσουμε με τη δική μας αίσθηση, παίζοντας όλα τα όργανα μόνοι μας. Άρχισε μια ανταλλαγή αρχείων, όπου ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Επτά από αυτά, έκαναν έναν όμορφο κύκλο ακρόασης. Αποφασίσαμε κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας να μοιραζόμαστε και από ένα με τους ανθρώπους που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Ήταν μια αποκαλυπτική εμπειρία, που με έκανε να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με τη μουσική βιομηχανία, με τους ακροατές και με τον βαθύ καλλιτεχνικό μου προσανατολισμό, που πολλές φορές αποφεύγω να δω.»

Η δημιουργία όμως απαιτεί και την κατάλληλη στήριξη, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι ο πολιτισμός ήταν από τα πρώτα «θύματα» του κορονοϊού. Ωστόσο, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν όχι μόνο δεν ανέκαμψαν το ηθικό των καλλιτεχνών και των εργαζόμενων στο χώρο της τέχνης αλλά προξένησαν μία έντονη δυσαρέσκεια η οποία ώθησε αρκετό κόσμο στους δρόμους. Για τη Μαρία, η έλλειψη αξιοπρεπούς στήριξης στον τομέα του πολιτισμού οδήγησε σε μία σκληρή συνειδητοποίηση:

«Στην αρχή της καραντίνας κρατήσαμε την αισιοδοξία μας και το κεφάλι μας ψηλά. Όταν το Μάιο ανακοινώθηκαν τα μέτρα του πολιτισμού, έπεσα σε κατάθλιψη, όχι για τον δικό μου μικρόκοσμο, αλλά γιατί όλοι μας συνειδητοποιήσαμε πόσο ήσσονος σημασίας είναι η τέχνη στην Ελλάδα, στη χώρα που τη γέννησε. Αυτό, σε συνδυασμό με όλο τον εμπαιγμό από το Υπουργείο Πολιτισμού, τα μέτρα στήριξης που φαίνονταν να καλύπτουν πολύ κόσμο αλλά στην πράξη κάλυπταν ελάχιστους, μας έκαναν να κατεβούμε όλοι στους δρόμους. Πετύχαμε σημαντικές νίκες, αλλά δυστυχώς η καθολική πραγματικότητα δείχνει ότι η αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα είναι ανύπαρκτη.»

Η συνεργασία με το Μίκη Θεοδωράκη ήταν η μουσική ενηλικίωσή μου

Με το άνοιγμα των μουσικών σκηνών και την επανέναρξη των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, η μουσικός επιστρέφει στο Gazarte για μία μοναδική επανένωση με το κοινό η οποία μάλιστα της έφερε δάκρυα συγκίνησης και εκτόνωσης όλων εκείνων των συναισθημάτων που συσσωρεύτηκαν μέσα στο σπίτι και την ψυχή της:

«Έκανα από τα πρώτα διαδικτυακά live, στην αρχή της καραντίνας. Μου δημιούργησε μέσα μου τέτοια δόνηση, μια χαρμολύπη , χρειάστηκα χρόνο να επεξεργαστώ αυτό που έζησα. Μετά την ΕΣΟΡίΑ, έπεσα σε βαθιά σιωπή. Ένιωσα ότι το "από μακριά" για μένα είχε φτάσει σε μια κορύφωση και υποσχέθηκα ότι η επόμενη συναυλία θα γίνει από κοντά, συγχρονίζοντας τις φωνές μας. Έφταιξε και όλη η απαξίωση του καλλιτεχνικού χώρου από την Πολιτεία εκείνη την περίοδο. Η παράσταση στο Gazarte μου έφερε δάκρυα συγκίνησης. Ευελπιστώ ότι πολλά πράγματα στον χώρο θα ξεκαθαρίσουν και θα βρούμε νέες ισορροπίες, είναι άγαρμπη περίοδος για να βγάλουμε συμπεράσματα.»

Ανάμεσα στα πολλά επαγγελματικά επιτεύγματά της, η Παπαγεωργίου έχει συνδέσει το όνομά της με μία εμβληματική συνεργασία με το Μίκη Θεοδωράκη. Η διασκευή της μουσικού στο τραγούδι «Ξημερώνει» (Μ. Θεοδωράκης - Κ. Τριπολίτης) πυροδότησε ένα διάλογο μέσω αλληλογραφίας με το μεγάλο μουσικοσυνθέτη, όπου αντάλλασσαν απόψεις όχι μόνο για τη μουσική και την τέχνη αλλά και τις ανησυχίες τους για το σύγχρονο κόσμο. Κάπως έτσι ο Μίκης Θεοδωράκης προτείνει να γίνει ένας δίσκος με επανεκτελέσεις κάποιων «κρυμμένων» και κάποιων πιο γνωστών τραγουδιών του. Για τη Μαρία, αυτή η συνεργασία αποτελεί σημείο αναφοράς:

«Ήταν η αρχή της μουσικής μου ενηλικίωσης. Πάτησα πιο γερά στα πόδια μου, έμαθα όσα χίλια βιβλία δε θα μου μάθαιναν ποτέ και έβαλα στη βαλίτσα μου την πιο σπουδαία ανάμνησή μου μέχρι στιγμής.»

Την Δευτέρα 27 Ιουλίου, η Μαρία Παπαγεωργίου θα βρίσκεται στον αύλειο χώρο του open air Μύλου και περιμένει τους Θεσσαλονικείς φίλους της για να μοιραστεί μαζί τους όσα δεν πρόλαβε, όσα θα τους τραγουδούσε εκείνη τη Δευτέρα του Μαρτίου (που τελικά έγινε το live streaming της) και όσα γέννησε μέσα της αυτό το πρωτόγνωρο για όλους τετράμηνο.