afierwmeno_eksairetika_logo_500x100Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

 

 

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————– 

 

H Δήμητρα Γαλάνη είναι ίσως η μοναδική Ελληνίδα ερμηνεύτρια που έχει καταπιαστεί με τα περισσότερα είδη μουσικής, κάτι που αποδεικνύει την ευρύτητα της ερμηνευτικής γκάμας της. Από τον «έντεχνο» ήχο του Χατζιδάκι, του Σπανού, του Θεοδωράκη και του Χατζηνάσιου, μέχρι τον «αυστηρά» λαϊκό του Τσιτσάνη, του Νικολόπουλου και των άλλων σπουδαίων του είδους, κατά καιρούς έχει ξαφνιάσει ευχάριστα το κοινό με την εναλλαγή των επιλογών της.christodoulos_chalaris

Ωστόσο, από τις λιγότερο «φωτισμένες» συνεργασίες της, είναι εκείνη με το Χριστόδουλο Χάλαρη στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Μέσα απ’ αυτή, δοκίμασε τις δυνατότητές της στην ερμηνεία ενός ρεπερτορίου που πλησιάζει πολύ το εκκλησιαστικό ύφος και την ψαλμωδία και τα κατάφερε κάτι περισσότερο από ικανοποιητικά.

Έτσι λοιπόν, λόγω της κατάνυξης της Μεγάλης Εβδομάδας και θεωρώντας ότι το εν λόγω είδος ταιριάζει στις άγιες ημέρες που διανύουμε, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τους 15 μουσικούς «καρπούς» ετούτης της «συνάντησης». Έτσι, ίσως βοηθήσουμε ένα κομμάτι του αναγνωστικού κοινού μας ν’ ανακαλύψει μια πτυχή της σπουδαίας ερμηνεύτριας που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή…

«Ακολουθία» και «Παιδικά»

Στις αρχές του 1974, η Columbia στην οποία ανήκει τότε η Δήμητρα Γαλάνη, της προτείνει συνεργασία με το Χριστόδουλο Χάλαρη. Ένα δημιουργό που έχει επιστρέψει στην Ελλάδα από το Παρίσι, φέρνοντας ένα νέο και πρωτόγνωρο ήχο, που εντυπωσιάζει με την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του, τον «Τροπικό της Παρθένου» στα τέλη του ’73.galani_2014_01_002

Η ερμηνεύτρια που έτσι κι αλλιώς ήτανε πάντα ανοιχτή σε οτιδήποτε καινούργιο, ενθουσιάζεται μ’ αυτό που ακούει και δέχεται να συμμετάσχει στο επόμενο έργο του συνθέτη, το οποίο κυκλοφορεί το Πάσχα του 1974 με τίτλο «Ακολουθία», σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη (όπως και ο «Τροπικός»).

Στο δίσκο συμμετέχουν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Χρύσανθος, δύο σπουδαίοι εκπρόσωποι της παραδοσιακής μουσικής του τόπου μας, οι οποίοι όμως άφησαν πίσω τους πολύ σημαντικά πράγματα και σε πιο «έντεχνες» φόρμες (ειδικά ο πρώτος…). Πάντως, εδώ βρίσκονται αρκετά κοντά στο «στοιχείο» τους…

Όσον αφορά τη Γαλάνη, ερμηνεύει πέντε τραγούδια, εκ των οποίων το πιο γνωστό είναι το «Η γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα (Τα όρη της Σκυθίας)». Μάλιστα, την επόμενη χρονιά το κομμάτι περιλήφθηκε και στον πρώτο -ουσιαστικά- προσωπικό άλμπουμ της, τις «Λεπτομέρειες».

Από εκεί και πέρα, ακούγεται στα «Του Μικροκωνσταντίνου» (το οποίο προκάλεσε προβλήματα με τη λογοκρισία της εποχής), «Και τώρα» (μαζί με τον δημιουργό), «Συγχώριο» και «Ντελάλημα». Οι ερμηνείες της είναι εξαιρετικές και σ’ αυτό το είδος τραγουδιού, το οποίο στηρίζεται σε παραδοσιακά και «θρησκευτικά» όργανα.

Τα Χριστούγεννα του 1974, ο Χριστόδουλος Χάλαρης ετοιμάζει ένα δίσκο που δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστός. Είναι «Τα παιδικά» σε στίχους Γιάννη Λογοθέτη (γνωστότερου ως «Λογό»), όπου η Δήμητρα Γαλάνη συμμετέχει με πέντε τραγούδια: «Ένας ήλιος με γυαλιά», «Τρι-τριανταφυλλένια», «Έγινε πουλάκι», «Η κυρα-χελώνα» και «Ο Τρίλι». Επίσης, τραγουδούν οι Θέμης Ανδρεάδης και Χρύσανθος.

«Δροσουλίτες», ένα έργο-σταθμός

Και πάμε στο φθινόπωρο του 1975, όταν κορυφώνεται (και ολοκληρώνεται δισκογραφικά) η συνεργασία δημιουργού κι ερμηνεύτριας με τους «Δροσουλίτες». Πρόκειται για δέκα «θρύλους και θρήνους» (όπως αναφέρει το εξώφυλλο) του Νίκου Γκάτσου, ο οποίος χρησιμοποιεί λέξεις ξεχασμένες στα βάθη των αιώνων, που παραπέμπουν στα βυζαντινά και μεταγενέστερα χρόνια (π.χ. «ριζιμιά», «λυκοποριά», «σινί», «φουμιά», «λογάρι» κ.α.). Ίσως είναι η καλύτερη ποιητική εργασία του…

Η Δήμητρα Γαλάνη σ’ αυτό το δίσκο αγγίζει τα ερμηνευτικά όριά της, αποδίδοντας τις πολύ δύσκολες μελωδίες του Χάλαρη με μοναδικό τρόπο. Τραγουδά τα «Ο Δροσουλίτης», «Ο Μαυραϊλής», «Το τραγούδι του Λειδινού», «Μια Κομνηνή» και «Ο Ζαφείρης». Μπορεί να μην έγιναν ιδιαίτερα γνωστά, όμως όποιος τ’ ανακαλύψει θ’ αντιληφθεί την αξία τους χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Αυτό ήτανε και το τέλος της επαφής των δυο τους στο βινύλιο. Ωστόσο, ξαναβρέθηκαν σε συναυλίες το καλοκαίρι του 1980 και του 1981 σε Ελλάδα κι εξωτερικό, παρουσιάζοντας τόσο τα ήδη υπάρχοντα έργα του συνθέτη, όσο και κάποια καινούργια. Μαζί τους ήταν ο Χρύσανθος (και τις δύο χρονιές), ο Μανώλης Μητσιάς και η Ελένη Βιτάλη (μόνο το 1981).

 

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here