Μ’αρέσει που έχει ξεκινήσει ένα ατέλειωτο «γαϊτανάκι» συζητήσεων για την ημερομηνία των εκλογών που «κλείδωσε», το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος και την πολιτική «απόχρωση» που θα πάρει ο χάρτης. Τα πολιτικά στελέχη «σφάζονται» στα παράθυρα, οι επικοινωνιολόγοι ξενυχτούν για να φτιάξουν το image που αρμόζει στον ηγέτη και όλοι είναι «ετοιμοπόλεμοι» για εκλογές.
Τους ψηφοφόρους που … καταδέχονται να πάνε στην κάλπη τους βρήκαμε;
Όχι τίποτα άλλο, αλλά όταν διαπιστώνεις ότι σχεδόν κανείς δεν «φιλοτιμήθηκε» να αποφασίσει για το μέλλον του τόπου του στις δημοτικές εκλογές, σκέφτεσαι πόσοι λιγότεροι κινδυνεύουν να γίνουν εκείνοι που, εν μέσω καλοκαιριού, θα επιλέξουν να ρίξουν την ψήφο τους για τις εθνικές εκλογές.
Με σαγιονάρες και βερμούδες, βλέπω τους Έλληνες να κατευθύνονται περισσότερο προς την κοντινότερη παραλία, παρά στο κοντινότερο εκλογικό τμήμα, τινάζοντας στον αέρα τις προβλέψεις των ειδικών περί πιθανής συσπείρωσης. Και τότε να δούμε ποιος θα επιλέξει τα πρόσωπα του Κοινοβουλίου και όσους παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον μας (για εμάς χωρίς εμάς…).
Εύχομαι απλά να μην επαναληφθεί το σκηνικό της 2ας Ιουνίου οπότε και μόλις 1 στους 2 Ηρακλειώτες όπως και οι μισοί Χανιώτες αποφάσισαν για το δήμαρχο της αρεσκείας τους. Γιατί αν πάμε σε εκλογές…αποχής «χαθήκαμε» αφού οι λίγοι θα καθορίσουν την τύχη των πολλών. Μόνο που το μέλλον σου δεν το «παίζεις» στα ζάρια, ούτε το αφήνεις στα χέρια των άλλων!
