Στο σπίτι του Γέροντα Παϊσίου στην Κόνιτσα μας ξεναγεί το live-events.gr και ο συντάκτης Γιώργος Νταλιάρης, όπου κάθε γωνιά του θυμίζει τον ίδιο τον νεοφανή Άγιο της Εκκλησίας.
Ο Αγιορείτης μοναχός που πέθανε το 1994, ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και ονομαζόταν Αρσένιος Εζνεπίδης, χάρη στην προσωπικότητά του και στην πίστη ότι κάνει θαύματα προτάθηκε να καταταγεί στα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως Άγιος.
Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν μία φωτισμένη και ξεχωριστή προσωπικότητα, ευλογημένη από τον Θεό, ο οποίος μέσα από τα λόγια και τις πράξεις του δυνάμωνε και δυναμώνει ακόμη περισσότερο την πίστη του κόσμου, για να δοξάζεται το όνομα του Θεού!
Ήταν ένας άνθρωπος που πλησίασε τον ίδιο τον Θεό, που άγγιξε την αγιότητα και με τα ξεχωριστά του χαρίσματα δώριζε σε όλους τους πιστούς με τους οποίους ερχόταν σε επαφή.
Ο αγιασμένος άνθρωπος που προσέλκυσε γύρω του πολλούς, και που όσοι δεν είχαν τη δυνατότητα να τον γνωρίσουν και να του μιλήσουν δια ζώσης, μπορούν μέσα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί και τις ιστορίες που αφηγούνται όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί του, να αντιληφθούν το μεγαλείο του.
Ο κατά κόσμος Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Λίγους μήνες ήρθε η ανταλλαγή των πληθυσμών η οικογένειά του, μετά τον Πειραιά και την Κέρκυρα, έφτασε στην Κόνιτσα. Εκεί έμελλε να γίνει έγινε το σπίτι τους.
Από μικρός ο Αρσένιος συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε», όπως διαβάζουμε στην επίσημη βιογραφία του.
Ο Αρσένιος άρχισε αρχικά να εργάζεται ως ξυλουργός, πριν πάει φαντάρος και τελικώς πάρει την απόφαση να αφήσει τα εγκόσμια και να γίνει μοναχός - το 1949 εισήλθε στο Άγιο Όρος -, εκεί ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη.
Η Κόνιτσα ήταν πάντοτε το σπίτι του. Εκεί συνέχισε να μένει η οικογένειά του, και μπορεί να μην την επισκεπτόταν αλλά στο σπιτικό τους τα πάντα θύμιζαν τον Αρσένιο.
Πόλος έλξης
Το σπίτι αυτό στην Κόνιτσα φροντίζουν τα μέλη της οικογένειας Εζνεπίδη που έχουν μείνει εκεί, καθώς και οι γείτονες. Το οίκημα είναι πόλος έλξης για όσους επισκέπτονται την περιοχή και η επίσκεψη είναι ένα προσκύνημα στον γέροντα Παΐσιο, του οποίου η αγιοκατάταξη αποφασίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Οι απόγονοί του έχουν φροντίσει ώστε η μνήμη του Αγίου να είναι ζωντανή δείχνοντας το δέοντα σεβασμό και ταπεινότητα, όπως θα ήθελε και ο ίδιος.
Οι επισκέπτες μπορούν να μπουν στο μικρό σπίτι. Οι προθήκες είναι γεμάτες αντικείμενα του γέροντα, όπως ξύλινες κατασκευές που ο ίδιος είχε κάνει ως νεαρός ξυλουργός, οικογενειακά κειμήλια και αντικείμενα.
Πολλές φωτογραφίες και βιβλία είναι ακουμπισμένα στο τραπέζι, ενώ μια φανέλα του Αγίου είναι τοποθετημένη σε κορνίζα στον τοίχο. Τα χειρόγραφά του έχουν επίσης ξεχωριστή θέση στην οικία, αφού αν και χωρίς μόρφωση, ο γέροντας κατόρθωνε μέσα από αυτά να φωτίζει τις ψυχές όσων τα διάβαζαν.
Ένα σπίτι-μουσείο που αναβλύζει αγιότητα και είναι αφιερωμένο σε μια προσωπικότητα που άφησε το στίγμα της στην Ορθοδοξία και το όνομά του τιμάτε σε όλο τον κόσμο.
