Έξαρση μηνιγγίτιδας στην Κρήτη

Κρήτη
Έξαρση μηνιγγίτιδας στην Κρήτη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στη δεύτερη θέση με τα περισσότερα κρούσματα η μεγαλόνησος

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν οι γιατροί, καθώς σε 5.967 ανήλθαν πέρυσι τα κρούσματα λοιμωδών νοσημάτων στη χώρα, έναντι 4.951 κρουσμάτων που παρατηρήθηκαν το 2016, παρουσιάζοντας αύξηση 20,5%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ που δημοσιοποίησε η ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 2017 επανεμφανίστηκαν κρούσματα ιλαράς, τα οποία ανήλθαν σε 1.027, ενώ τα εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα της γρίπης μειώθηκαν κατά 3,5% (από 2.622 σε 2.530) συγκριτικά με το 2016. Στην Κρήτη έξαρση παρουσιάστηκε στην ιογενή μηνιγγίτιδα, με τον ιατρικό κλάδο να εφιστά την προσοχή των γονέων και γενικότερα των πολιτών.

Σχετικά με τη γεωγραφική κατανομή των επτά λοιμωδών νοσημάτων (εκτός της ιλαράς), παρατηρείται ότι τα περισσότερα κρούσματα σαλμονέλλωσης καταγράφηκαν στην περιφέρεια της Αττικής (45,3%) και στην περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας (12,3%). Η φυματίωση παρουσίασε ένα σημαντικό ποσοστό κρουσμάτων στην περιφέρεια της Αττικής (37,3%) και της Κεντρικής Μακεδονίας (16,3%). Η οξεία ηπατίτιδα Α εμφάνισε το μεγαλύτερο ποσοστό στην περιφέρεια Αττικής (57,8%). Όσον αφορά στην ιογενή μηνιγγίτιδα, τα περισσότερα κρούσματα εμφανίστηκαν στην περιφέρεια της Θεσσαλίας (26,7%), με δεύτερη την Κρήτη (17,8%), ενώ τα κρούσματα της βακτηριακής μηνιγγίτιδας εμφανίστηκαν κυρίως στις περιφέρειες της Αττικής (30,1%) και της Κεντρικής Μακεδονίας (16,2%). Τέλος, στις περιφέρειες της Αττικής, της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου παρουσιάστηκαν τα μεγαλύτερα ποσοστά κρουσμάτων ελονοσίας, με 27,1%, 17,8% και 14%, αντίστοιχα.

Σχετικά με την εποχικότητα για έξι λοιμώδη νοσήματα (ελονοσία, σαλμονέλλωση, ιογενής μηνιγγίτιδα, βακτηριακή μηνιγγίτιδα, ηπατίτιδα Α και φυματίωση), καθώς και για τη γρίπη και την ιλαρά, τα οποία εμφανίζουν πάνω από 100 επιβεβαιωθέντα και νοσηλευθέντα κρούσματα το 2017, διαπιστώνεται ότι η σαλμονέλλωση κορυφώθηκε τους καλοκαιρινούς μήνες και τα περισσότερα κρούσματα παρατηρήθηκαν τον Αύγουστο. Τα κρούσματα ελονοσίας παρουσίασαν άνοδο τους καλοκαιρινούς μήνες και μειώθηκαν πάλι το φθινόπωρο. Η φυματίωση δεν παρουσίασε μεγάλη διακύμανση. Η ιογενής μηνιγγίτιδα εμφάνισε τα περισσότερα κρούσματα τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο, ενώ η βακτηριακή μηνιγγίτιδα παρουσίασε έξαρση τον χειμώνα με αρχές άνοιξης. Η ηπατίτιδα Α παρουσίασε αύξηση τους καλοκαιρινούς μήνες και παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα και το φθινόπωρο. Τα κρούσματα της γρίπης κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο με σταδιακή μείωση την άνοιξη και τα κρούσματα ιλαράς παρουσίασαν σταδιακή άνοδο κατά τη διάρκεια του έτους, κυρίως στην έναρξη του φθινοπώρου, με κορύφωση τον Δεκέμβριο.

Ας δούμε, όμως, τι είναι η ιογενής μηνιγγίτιδα, ποια τα συμπτώματά της, ποια η αντιμετώπιση και ποιες οι μέθοδοι πρόληψης.

Τι είναι;

Η ιογενής μηνιγγίτιδα (λέγεται και άσηπτη μηνιγγίτιδα) είναι πιο ήπια και πιο συχνή από τη βακτηριακή. Εμφανίζεται συχνότερα αργά το καλοκαίρι ή νωρίς το φθινόπωρο, σε παιδιά και νέους ενήλικες (<30 ετών). Οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε παιδιά κάτω των 5 ετών. Το πιο συχνό αίτιό τους είναι οι εντεροϊοί, οι οποίοι προκαλούν και γαστρεντερίτιδες. Άλλοι ιοί που προκαλούν μηνιγγίτιδα είναι οι ιοί του απλού έρπη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιος που έχει έρπη (π.χ. επιχείλιο έρπη ή έρπη γεννητικών οργάνων) εμφανίζει μεγαλύτερες πιθανότητες να νοσήσει από μηνιγγίτιδα. Τα συμπτώματά της διαρκούν από 7 έως 10 ημέρες και η πλήρης θεραπεία είναι πολύ πιθανή.

Κύριοι παράγοντες κινδύνου είναι: α) Άτομα με κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου και αυτών με AIDS, αυτών που έχουν κάνει μεταμόσχευση ή λαμβάνουν κάποιο φάρμακο, β) παρατεταμένη επαφή με πάσχοντες από μηνιγγίτιδα και γ) μικρά παιδιά και παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα εμβόλια.

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι σπάνια, αλλά δυνητικά θανατηφόρος πάθηση. Μπορεί να προκληθεί από διάφορα βακτήρια, τα οποία πρώτα προκαλούν κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος (όπως ωτίτιδα, ιγμορίτιδα, πνευμονία) και μετά ταξιδεύουν με το αίμα στον εγκέφαλο.

Πώς εκδηλώνεται;

Τα συμπτώματα σχεδόν όλων των μορφών μηνιγγίτιδας περιλαμβάνουν: πυρετό με ρίγος, αλλαγές του νοητικού επιπέδου, ναυτία και έμετο, φωτοφοβία (ευαισθησία στο φως), δυνατό πονοκέφαλο και δυσκαμψία στον αυχένα (μηνιγγισμός).

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να συνυπάρχουν είναι: εκνευρισμός/ ταραχή /σύγχυση, διόγκωση λεμφαδένων, αλλαγές του επιπέδου συνείδησης, οπισθότονος, κακή διατροφή και ευερεθιστότητα /νευρικότητα στα παιδιά και γρήγορη αναπνοή.

Η μηνιγγίτιδα είναι μια σημαντική αιτία πυρετού στα νεογέννητα και πάντα διερευνάται.

Διάγνωση

Η έγκαιρη διάγνωση είναι το “κλειδί” της θεραπείας της μηνιγγίτιδας. Όσο νωρίτερα επισκεφτεί τον γιατρό κάποιος που εμφανίζει συμπτώματα της νόσου, τόσο καλύτερα είναι για τη θεραπεία του.

Το καλό και πλήρες ιστορικό, καθώς και μια καλή κλινική εξέταση προσανατολίζουν τον θεράποντα ιατρό στη διάγνωση.

Πιθανές εξετάσεις που χρειάζονται για τη διάγνωση περιλαμβάνουν την καλλιέργεια αίματος, ακτινογραφία θώρακος, αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ειδικές εξετάσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (λήψη υγρού με οσφυονωτιαία παρακέντηση).

Μέθοδοι αντιμετώπισης της νόσου

Στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα χορηγούνται αντιβιοτικά, ανάλογα με το είδος του βακτηρίου που προκάλεσε τη φλεγμονή. Δε χορηγούνται αντιβιοτικά στην ιογενή μηνιγγίτιδα.

Άλλα φάρμακα και υγρά ενδοφλέβια χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα (όπως οι επιληπτικές κρίσεις, το σοκ, κ.λπ.). Κάποιοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία στο νοσοκομείο, ανάλογα με τη βαρύτητα της μηνιγγίτιδας και την αναγκαία θεραπεία.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News