Γράφει ο Στέλιος Ζερβός
Ο ήλιος έκαιγε εκείνη την καλοκαιρινή μέρα πάνω από τον κάμπο της Μεσαράς. Ιούλιος ποια, κι είχαν αρχίσει από νωρίς οι ζεστές στο νησί . Οι εργάτες άρχισαν τη δουλειά , με το καλημέρα έπιασαν το σκάψιμο. Η γη της Κρήτης, μια δεκαετία τώρα, αποκάλυπτε σταδιακά τα μυστικά της. Μινωικά παλάτια, θρύλοι και σπάνια αρχαία ευρήματα. Ο άρχοντας Καλοκαιρινός στην αρχή και μετά εκείνος ο Άγγλος, ο 'Εβανς έψαχναν τον αρχαίο μίτο της Κνωσού.
60 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου ο Ιταλός αρχαιολόγος Λουίτζι Περνιέ - Luigi Pernier επέβλεπε μια άλλη ανασκαφή. Ο Λουίτζι , καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια: ο πατέρας του λεγόταν Τζουζέπε και ήταν γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα Γαλλικής καταγωγής. Η μητέρα του Ανιέζε Ρομανίνι ανήκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Ο γιος τους σπούδασε στο Scuola di Αρχαιολογία di Roma. Από το 1902 έως το 1916 ήταν επιθεωρητής σε Μουσεία, πινακοθήκες και ανασκαφές Αρχαιοτήτων στη Φλωρεντία και πραγματοποιούσε έρευνες σε διάφορες ιταλικές περιοχές. Την ίδια στιγμή εντάχθηκε στην Ιταλική αποστολή στην Κρήτη.
Έτσι έφτασε και στη Φαιστό. Σκάβοντας οι εργάτες εκείνη τη ζεστή μέρα του Ιουλίου, βρίσκουν σε μια υπόγεια αποθήκη του ανακτόρου της δυναστείας του Ραδάμανθυ , κάτι που δεν είχαν ξαναδεί. Φωνάζουν τον Ιταλό και αυτό που αντικρίζει , έκανε τη ματιά του να αστράψει . Οι χωρικοί παρέδωσαν στα χέρια του άθικτο έναν λεπτοκαμωμένο δίσκο ψημένου πηλού, μόλις 15 εκατοστά.
Ο Λουίτζι τον κρατεί απαλά στα χέρια του, φύσει η σκόνη του χρόνου που και παρατηρεί ότι εκατέρωθεν υπάρχουν ακατάληπτα σχεδία γραμμένα στριφογυριστά. Ο Λουίτζι Περνιέ μόλις είχε ανακαλύψει τον Δίσκο της Φαίστου. Ήταν Ιούλιος του 1908. Όλοι κοιτούν το πήλινο εύρημα που έβλεπε το φως του ήλιου ξανά, μετά από 3.700 χρόνια.
Το καλοκαίρι του 2008 ο Αμερικανός αρχαιοπώλης Τζερόμ Άιζενμπεργκ (Jerome Eisenberg), που περιγράφεται από τους βρετανικούς Τάιμς ως «ειδικός σε πλαστά αρχαία έργα τέχνης», διατύπωσε μια θεωρία, κατηγορώντας τον Περνιέ ότι το εύρημά του, ο πήλινος της Φαιστού, δεν πλάστηκε περί το 1700 π.Χ. και ως εκ τούτου δεν ήταν αυθεντικός, αλλά πως ήταν δημιούργημα του Ιταλού αρχαιολόγου, το 1908, στην προσπάθειά του να κατασκευάσει ένα νέο εύρημα, που θα τον καθιστούσαν πιο διάσημο από τον Βρετανό σερ Άρθουρ Έβανς που ανέσκαψε την Κνωσό. Φυσικά οι ισχυρισμοί του αποδείχτηκαν έωλοι και δεν έπεισε την επιστημονική κοινότητα.
Μέχρι και σήμερα ο Δίσκος της Φαίστου παραμένει ένα από τα γνωστότερα μυστήρια της ελληνικής αρχαιολογίας, καθώς δεν έχει επιβεβαιωθεί με σιγουριά γιατί φτιάχτηκε και τι λένε τα σύμβολα του.
Η πιο πρόσφατη θεωρία για την ερμηνεία του , είναι αυτή του γλωσσολόγου Γκάρεθ Οουενς ο οποίος ζει στην Κρήτη 30 χρόνια και εργάζεται στο Τ Ε Ι Ηρακλείου .
Τον Φεβρουάριο του 2018 ο Γκάρεθ Οουενς ανακοινώσε ότι «κατόπιν πολυετούς έρευνας διαπιστώνουμε ότι ο Δίσκος της Φαίστου απαρτίζεται στις δύο πλευρές του από 61 λέξεις- σύμβολα».
Έξι λέξεις απ΄ αυτές αναφέρονται στο Φως, στη Δύση και σε μια έγκυο θεότητα την οποία εξυμνούν.
ΠΗΓΗ: wikipedia
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών
