Με ιδιαίτερη συγκίνηση και τιμές κάθε χρόνο στις 12 Μαΐου, τιμάται η επέτειος της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Μύρωνος, Επισκόπου Κρήτης και θαυματουργού.
Πλήθος κόσμου κάθε χρόνο εδώ και τέσσερα χρόνια δίνει το «παρών» στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία καθώς και στην περιφορά των Ιερών Λειψάνων του Αγίου, εντός του κεντρικού δρόμου της κωμοπόλεως προς ευλογία και αγιασμού των πιστών.
Όπως κάθε χρόνο έτσι κι φέτος θα πραγματοποιηθεί η ιερά επετειακή πανήγυρης της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Μύρωνος.
Την Παρασκευή 11 Μαΐου το απόγευμα και ώρα 7 μ.μ., θα τελεστεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός.
Το Σάββατο 12 Μαΐου το πρωί και ώρα 7 π.μ. θα τελεστούν ο Όρθρος, η Θεία Λειτουργία και η Λιτάνευσις των Ιερών Λειψάνων του Αγίου, ιερουργούντος του π. Προδρόμου Ξενάκη, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Η εκταφή και η ευωδία
Υπενθυμίζεται ο ίδιος ο Άγιος Μύρωνας παρουσιάστηκε σε ευλαβείς ανθρώπους του τόπου, από τους οποίους ζήτησε να γίνει η εκταφή του σκηνώματός του, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου, ο οποίος ήταν παρόν.
Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Μύρωνος έγινε τη Δευτέρα 12 Μαΐου 2014. Κατά την ανακομιδή ευρέθησαν τα περισσότερα μέρη του σώματος του αφού όπως γνωρίζουμε ο τάφος κατά την Τουρκοκρατία είχε συλληθεί δύο φορές και πολλά λείψανα εκλάπησαν.
Σύμφωνα με μαρτυρίες θάμβος και δέος κατέλαβε όλους που ήταν παρόντες όταν ο Ιερός Ναός του και ο εξωτερικός χώρος του Ναού πλημμύρησαν με άρρητη ευωδία.
Συγκλονίζει ο ιερέας του χωριού
Όπως αποκαλύπτει στο neakriti.gr, ο ιερέας του χωριού πατέρας Νικόλαος Κριτσωτάκης, ο οποίος υπηρετεί την εκκλησία του Αγίου Μύρωνα από το 1997 «από το 2013 ο Άγιος, μαρτυρείται ότι, άρχισε να εμφανίζεται σε τρία πρόσωπα και ζητούσε να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων του, εμφανέστερο γίνεται στις αρχές του 2014. Όταν ζήτησε να βγουν τα λείψανά του, "πήρε" τους ανθρώπους εκείνους, μέσα σε όνειρο», όμως, όπως ο ίδιος ο ιερέας μας αναφέρει, πιστεύει ήταν κάτι θεϊκό, διαφορετικό από ένα απλό όνειρο, «τους οδήγησε κάτω στον τάφο του, τους έδειξε ακριβώς πώς και πού ήταν το σκήνωμά του, τους είπε ότι θα ακολουθήσουν μία σειρά γεγονότων μετά την ανακομιδή, "ως μαρτυρία αυτών που σας λέω θα βρείτε στον τάφο κάποια πράγματα και να πείτε στον πατέρα Νικόλαο, ότι είμαι μόνος μου στον τάφο"».
Ο πατέρας Νικόλαος μας διευκρινίζει ότι είχε κάποιες αμφιβολίες, επειδή αρχαιολόγοι από την Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ανέφεραν ότι δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επιστημονικά ότι πρόκειται για τον τάφο του Αγίου, «μπορεί να έχουν θάψει και άλλους μέσα στον τάφο», ήταν η εκτίμησή των στελεχών της Υπηρεσίας. «Αυτές τις αμφιβολίες δεν τις είχα αναφέρει πουθενά και σε κανέναν», αναφέρει ο ίδιος, «τις κρατούσα μέσα μου. Όταν λοιπόν ήρθε ο καιρός και ο Άγιος υπέδειξε τον τρόπο και πότε θα ανοιχτεί ο τάφος και το γεγονός ότι ήθελε να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων του, μου έδωσε απάντηση σε αυτές τις αμφιβολίες», τονίζει ο ιερέας.
«Σε συνδυασμό με το γεγονός της απόδειξης κάποιων πραγμάτων, εκτός εκκλησίας, που υπέδειξε ο Άγιος, τα οποία τα βρήκαμε, όλα μας έβαλαν σε σκέψεις και αποφασίσαμε να θέσουμε το θέμα στον Αρχιεπίσκοπο και που εκείνος αρχικά το δέχτηκε», συνεχίζει ο πατέρας Νικόλαος, όμως, όταν του έστειλαν έναν έγγραφο από την ενορία, εκείνος δεν απάντησε. Μετά όμως περίπου από δύο μήνες του ίδιου έτους, εντελώς ξαφνικά, ενώ έκανε έναν αγιασμό σε εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΗ στο χωριό Πυργού, του είπε να πάνε να κάνουν αυτό που είχαν αποφασίσει.
Τα γεγονότα που προηγήθηκαν βέβαια είναι πάρα πολλά, όπως μας περιγράφει ο ιερέας του χωριού «δεν είναι μόνο αυτά που αναφέρθηκαν προηγούμενα». «Μαρτυρείται ότι όταν ο Άγιος ρωτήθηκε κατ' όνειρο γιατί θέλει να εκταφούν τα λείψανά του από του τάφου του, απάντησε ότι θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους στα δύσκολα χρόνια τα οποία έρχονται. Ίσως αυτό ξενίζει βέβαια, γιατί οι άνθρωποι έχουμε μάθει να ζούμε και να βολευόμαστε μόνο σε αυτά που βλέπουμε και αυτά που ανταποκρίνονται μόνο στις αισθήσεις».
Ο πατέρας Νικόλαος μας εξομολογήθηκε ότι του ήταν αδιανόητο να σκεφτεί ότι θα ήταν εκείνος, ο οποίος θα ανοίξει τον τάφο του Αγίου. Μας περιγράφει, και το γεγονός που του δημιούργησε το δέος μιας τέτοιας πράξης. Το γεγονός καταγράφει σε βιβλίο της η Ελευθερία Λιναρδάκη (δασκάλα), κατά το έτος 1935, στοιχεία του οποίου είχε συλλέξει από ανθρώπους που ζούσαν τότε και θυμόντουσαν τα γεγονότα: «Στα χρόνια της δεκαετίας του 1860 από δύο κοντινές ενορίες ήρθαν να συλήσουν τον τάφο του Αγίου. Τότε έγιναν κάποια θαυμαστά γεγονότα. Ο εφημέριος του χωριού τότε ήταν ο αείμνηστος παπά Μανόλης Παπαδάκης είχε δει τους ανθρώπους αυτούς να έχουν τιμωρηθεί με αυστηρό τρόπο από τον Άγιο Μύρωνα. Τα πτώματα τους βρέθηκαν στον τόπο της πράξης τους, κυριολεκτικά σε αποσύνθεση ελάχιστο χρόνο μετά την προσπάθειά τους. Ήταν δε σε τέτοια κατάσταση που μαρτυρείται ότι τους μάζεψαν με το τσουβάλι. Αυτό το φρικτό θέαμα, καθώς και κάποια άλλα γεγονότα στο χωριό παράξενα, οδήγησαν τον ιερέα να επέμβει, να μαζέψει τα λείψανα, όσα διασώθηκαν - διότι είχαν πάρει και κάποια - και τα τοποθέτησε ανατολικά στον τάφο του, απ' όπου και εμείς τα βρήκαμε».
Φωτογραφίες: Νίκος Χαλκιαδάκης
