Κατάμεστο το Δημοτικό Ωδείο για το αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο από το Δήμο Λαρισαίων (φωτο – βίντεο)

Ασφυκτικά γεμάτο ήταν το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας το βράδυ της Κυριακής για την εκδήλωση – αφιέρωμα του Δήμου Λαρισαίων για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Λίγο πριν την έναρξη του αφιερώματος απηύθυνε χαιρετισμό ο Δήμαρχος Λαρισαίων κ. Απόστολος Καλογιάννης τονίζοντας πως το Πολυτεχνείο αποτέλεσε «κορυφαία στιγμή ενάντια σε ένα τυραννικό καθεστώς» για να συνεχίσει λέγοντας: «Νέοι άνθρωποι φοιτητές στην πλειοψηφία τους βρέθηκαν στο μετερίζι εκείνο με συνθήματα που μέχρι και σήμερα όχι απλά είναι διαχρονικά αλλά μεταφέρουν ένα υπέροχο αξιακό φορτίο, «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία».

Το μουσικό αφιέρωμα ξεκίνησε με το τραγούδι: «Στον άγνωστο ποιητή» σε ποίηση και μουσική Μίκη Θεοδωράκη που μαζί με τον «Θούριο» αποτελούν τον κύκλο τραγουδιών «Αρκαδία 6». Γράφτηκε τον Ιούλη του 1968 όταν ο Μίκης βρίσκεται σε «κατ’ οίκον» περιορισμό στη Ζάτουνα, ένα μικρό, απόμακρο χωριουδάκι της Αρκαδίας..

Στη συνέχεια παρουσιάστηκε το έργο «Κατάσταση Πολιορκίας» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση της Μαρίνας που το πραγματικό της όνομα είναι Ρένα Χατζηδάκη. Το ποίημα γράφτηκε από μια εικοσάχρονη κοπέλα μέσα στην κόλαση της ασφάλειας του 1968.

Η δύναμη αυτού του ποιήματος, του ωραιότερου ίσως που έχει εμπνεύσει η δικτατορία, δεν βρίσκεται σε ένα ρομαντισμό της ήττας αλλά στην παράξενη ηρεμία, την τρυφεράδα, πως μια γυναίκα είναι ικανή να νοιώσει στο βαθμό της πτώσης της, εκείνο το χαμόγελο που απευθύνεται στο μέλλον μέσα από τα δάκρυά της, με την μόνη έγνοια να μην πάει χαμένο το μαρτύριό της, να χρησιμεύσει στα παιδιά ενός μακρινού μέλλοντος.

Το αφιέρωμα συνεχίστηκε με τέσσερα τραγούδια από τον κύκλο: «Ήλιος και χρόνος» σε μουσική και ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη.

• «επάνω στο ξερό χώμα της καρδιάς μου»
• «ποτέ – ποτέ»
• «επουράνιοι ποταμοί»
• «τα κελιά»

Γράφτηκαν στις 4,5 και 6 Σεπτεμβρίου του 1967 στον τέταρτο όροφο, δωμάτιο 4 στην ασφάλεια Αθηνών.

Από ένα μουσικό αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο δεν θα μπορούσε να λείπει ο Γιάννης Μαρκόπουλος.
Στο «Στούντιο Λήδρα», μια μπουάτ σ’ ένα στενό της πλάκας, ο συνθέτης ιερουργούσε στην ψυχή μας κάθε βράδυ με την αρχαγγελική, την ομορφοπαλληκαρίσια φωνή του Νίκου Ξυλούρη.
Θα ακουστούν πέντε από τα πιο εμβληματικά τραγούδια αυτής της περιόδου:

• « Τα λόγια και τα χρόνια», «Μαλαματένια λόγια», σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου από τον κύκλο τραγουδιών:
• «Θητεία».
• «Οι Οχτροί» σε στίχους Γιώργου Σκούρτη,
• « Πόσα χρόνια δίσεχτα» σε ποίηση Κ.Χ. Μύρη,
• « Τα παιδιά» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.

Το αφιέρωμα έκλεισε, με το τραγούδι «Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά», ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια σε ποίηση και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από τον κύκλο: «Τα τραγούδια του Αντρέα».
Γράφτηκε το 1968 στο σπίτι του στο Βραχάτι Κορινθίας. Είχε προηγηθεί η «Κατάσταση Πολιορκίας», ένας πρώτος απολογισμός, συναισθηματικός και ανεπεξέργαστος, πάνω στο θέμα του πόνου και της ήττας.

Η ορχήστρα:

Πιάνο: Νίκος Έξαρχος.
Κιθάρα: Σπύρος Καβαλλιεράτος.
Μπουζούκι: Βαγγέλης Τσαπλές
Φλάουτο: Πέτρος Παππάς.
Τσέλο: Νίκος Νικολαϊδης.
Κρουστά: Γιάννης Μακρυγιάννης

Την ενορχήστρωση έκανε ο Σπύρος Καβαλλιεράτος, ενώ τραγούδησαν ο Αλέξανδρος Τσιωνάς και η Μαριάννα Ζάχου.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο φιλόλογος κ. Χρήστος Αλμυρούλης.

Δείτε βίντεο:

Δείτε φωτογραφίες: