Γιατί δεν παραιτείται ο κ. Παυλόπουλος;

Η προεδρολογία που εκτυλίσσεται εδώ και αρκετούς μήνες, και ενώ διαρκεί η θητεία του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, προσβάλλει και υποτιμά τον Προκόπη Παυλόπουλο αλλά κυρίως διασύρει και αποδομεί τον θεσμό. Ή ότι έχει απομείνει τέλος πάντων από τον θεωρητικά κορυφαίο πολιτειακό θεσμό που επίσης θεωρητικά εκφράζει την ενότητα του έθνους. Γιατί το πολιτικό σύστημα διαχρονικά φρόντισε να τον απαξιώσει αφού πρώτα τον εργαλειοποίησε.

Το αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ του Γιώργου -λεφτά υπάρχουν- Παπανδρέου πρώτο χρησιμοποίησε την εκλογή Προέδρου για να επισπεύσει την άνοδό του στην εξουσία, το 2009.

Είχε πει τότε ότι δεν θα ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια έναν δικό του πολιτικό, προκειμένου να γίνουν εκλογές και θα τον πρότεινε μετά. Το άκρον άωτον της γελοιότητας, που το απέτρεψε ο Κώστας Καραμανλής επισπεύδοντας για τους δικούς του λόγους τις εκλογές. Το επανέλαβε πέντε χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε πει το 2014 ότι όποιον κι αν πρότεινε ο Σαμαράς θα τον καταψήφιζε. Και πράγματι καταψήφισε τον Σταύρο Δήμα, τον μόνο Έλληνα πολιτικό που απέσπασε ευρωπαϊκές δάφνες κατά την θητεία του ως Επιτρόπος, στο δύσκολο και καίριο χαρτοφυλάκιο Περιβάλλοντος, με απέναντί του την βιομηχανική Γερμανία.

Παραλογισμός είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που εργαλειοποίησε την Προεδρία για να κερδίσει την εξουσία, στην συνέχεια υποβάθμισε τον θεσμό αλλάζοντας την συνταγματική διαδικασία για την εκλογή έτσι ώστε να μην απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία ή προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Τον αποτελείωσε η ΝΔ που θέσπισε ότι μπορεί να εκλέγεται ακόμη και με σχετική πλειοψηφία και σε περίπτωση ισοψηφίας θα βγαίνει ο γηραιότερος. Τον εκφύλισε πλήρως όμως η προεδρολογία την οποία ξεκίνησε και εν συνεχεία επέτρεψε να αναπαράγεται ο πρωθυπουργός, υποτιμώντας τον εν ενεργεία Πρόεδρο, τον οποίο θα έπρεπε να προστατεύσει ακόμη και εάν στο τέλος πρότεινε κάποιον άλλο για την θέση.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει κάνει μία σειρά διαρροές: πρώτα ότι θα επιλέξει κάποιον που να εκπροσωπεί το νέο πνεύμα της διακυβέρνησής του, μετά ότι θα επιλέξει την πρώτη γυναίκα, στην συνέχεια ότι θα επιλέξει πολιτικό πρόσωπο λόγω της συγκυρίας των ελληνοτουρκικών και τέλος ότι θα μιλήσει με τα πνεύματα του βουνού στο Μέτσοβο.

Οι άνθρωποι του πρωθυπουργού έφθασαν στο σημείο, την περασμένη Παρασκευή, να λοιδωρούν τον Προκόπη Παυλόπουλο. Έξω από κάθε πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο είναι η συμπεριφορά του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μήνες τώρα διαρρέει παρασκηνιακά εναντίον του Προκόπη Παυλόπουλου, καταλογίζοντάς του ότι δεν παραιτήθηκε πριν το δημοψήφισμα ώστε να επιστρέψει ο ίδιος στην πρωθυπουργία ή πριν την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Καθώς το Σύνταγμα δεν δίνει τέτοιες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς του καταλογίζει ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος συμπεριφέρθηκε θεσμικά -και δικαιώθηκε εκ των υστέρων- και όχι σαν κομματάρχης της δεξιάς και υποχείριο του ιδίου. Αλλά ο Ανώνης Σαμαράς παίζει με λάθος τρόπο το δικό του παιχνίδι για να γίνει ο ίδιος Πρόεδρος, διχάζοντας όχι μόνο το πολιτικό σύστημα, αλλά και το ίδιο του το κόμμα. Παλιά του τέχνη. Εκείνος όμως που πρώτος έχει την ευθύνη, αν όχι να υπερασπιστεί την θητεία του, να περισώσει ότι έχει απομείνει από το κύρος του θεσμού, είναι ο εν ενεργεία Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γιατί ανέχεται αυτό τον διασυρμό του θεσμού και δεν παραιτείται;