Οι μαθητές του Λυκείου Μοχού κατέκτησαν με την εργασία τους την τρίτη θέση στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό “Μοιραζόμαστε σχολικέ́ς πρακτικέ́ς για την αειφορεί́α”
Τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και σήμερα μια δεμένη ομάδα μαθητών του το τοποθέτησε στο τρίτο βάθρο της Ευρώπης!
Το Γενικό Λύκειο Μοχού με περηφάνεια ανακοινώνει ότι η εκπαιδευτική πρακτική με τίτλο «Εργασία, πού και πώς παράχθηκε», η οποία υλοποιήθηκε το σχολικό έτος 2016-2017 από τον εκπαιδευτικό του σχολείου, κ. Γιώργο Βουζαξάκη, κλάδου ΠΕ09-Οικονομολόγων και τους/τις μαθητές/τριες της Β’ Λυκείου (του σχ. έτος 2016-2017), διακρίθηκε ως Βέλτιστη Εκπαιδευτική Πρακτική σε εθνικό επίπεδο (2η θέση) και σε ευρωπαϊκό επίπεδο (3η θέση) μεταξύ 112 συμμετοχών από εννέα χώρες της Ευρώπης, στον 1ο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Καλών Εκπαιδευτικών Πρακτικών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης – Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη SAME WORLD.
Οι μαθητές/τριες που συμμετείχαν είναι οι Γκεοργκίεβα Γκεργκίνα, Ζαχαριάδη Γεωργία, Ζέφι Πάολα, Κοκκίνης Σπύριδων-Ραφάηλ, Κρητσωτάκης Νικόλαος, Λαγουδάκη Ελευθερία, Λαγουδάκη Φωτεινή, Λεβέντη Χρυσή, Λυδάκης Νικόλαος, Ντουρίτσι Άντι, Ρουσοχατζάκης Εμμανουήλ, Φανουράκη Ιωάννα, Φάτσι Εύα, Χαμαλάκη Εμμανουέλα και Ψυχογιουδάκης Ηρακλής.
Ολη η κοινωνία μια αγκαλιά
Η πρακτική που διακρίθηκε θα παρουσιαστεί την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στις 11 το πρωί στο πνευματικό κέντρο Αγίου Γεωργίου Μοχού. Την εκδήλωση οργανώνουν ο Σύλλογος Διδασκόντων του Γενικού Λυκείου Μοχού και ο Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Μοχού “Η Πρόοδος”.
Η βράβευση του σχολείου από το Υπουργείο Παιδείας θα πραγματοποιηθεί στις 7 Δεκεμβρίου στον χώρο του Υπουργείου.
Θα παρευρεθούν όλοι οι μαθητές που συμμετείχαν στην εργασία καθώς και εκπρόσωπος του Δήμου Χερσονήσου.
Το Λύκειο Μοχού αποτελεί μία χειροπιαστή απόδειξη για το τι μπορεί να κάνει κάποιος, αν του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία.
Η τοπική κοινωνία συσπειρώθηκε, ο Δήμος Χερσονήσου το στήριξε και ενώ το μαθητικό δυναμικό του συνεχώς μειωνόταν, σήμερα φοιτούν στο σχολείο 54 παιδιά και το λουκέτο αποτελεί έναν μακρινό εφιάλτη.
«Το σχολείο πήγε να κλείσει , τώρα, ξαναζωντανεύει. Είναι τόσο μικρό, και, όμως, ακούγεται τρίτο στην Ευρώπη.
Δεν έχει σημασία το πλήθος, αλλά η ποιότητα των μαθητών και των καθηγητών μας», αναφέρει στην «Π» ο διευθυντής του σχολείου, κ. Γιώργος Πυνηρτζής.
Τι καταλανώνουμε, τελικά;
Παιδιά 16 ετών κλήθηκαν να ρίξουν μια ματιά στις ετικέτες των ρούχων τους. Made in… Κίνα, Μπαγκλαντές, Ινδονησία, Βιετνάμ, αποτελούν γνώριμες εικόνες για όλους μας. Για εκείνα, όμως, ήταν η αφορμή για να χωριστούν σε ομάδες, να ερευνήσουν, να μάθουν κάτω από ποιες συνθήκες εργάζονται οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες και γιατί, τελικά, ορισμένα ρούχα πωλούνται τόσο φτηνά. Έψαξαν τις καταναλωτικές συνήθειες των γύρω τους, αναρωτήθηκαν αν είναι καλύτερο να στηρίζουμε την τοπική αγορά και αποφάσισαν ότι στο εξής θα σκέφτονται πρώτα πριν φτάσουν στο ταμείο ενός καταστήματος.
Η πικρή γεύση που έμεινε στο στόμα τους, όμως, δεν αφορούσε στην τσέπη των καταναλωτών… Έμαθαν ότι σε άλλα σημεία του πλανήτη, 16χρονα άτομα έχουν χάσει την παιδικότητά τους αφού αναγκάζονται να δουλέψουν σκληρά υπό αντίξοες συνθήκες και το σχολείο για εκείνα φαντάζει πολυτέλεια.
Ο υπεύθυνος, συντονιστής εκπαιδευτικός, κ. Γιώργος Βουζαξάκης, εξηγεί στην «Π» ότι στο μάθημα Πολιτική Παιδεία (Β λυκείου) και στην Ενότητα 10.2 « Το επιχειρείν: ο επιχειρηματίας και η επιχείρηση» υπάρχει μία πολύ σύντομη αναφορά για τις επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας και τις μεγάλες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις όπου εδρεύουν σε οικονομικά «αναπτυσσόμενες» χώρες, όπου η εργασία είναι φθηνή.
Με αφόρμηση την παραπάνω αναφορά και στο πλαίσιο του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας (σχολική χρονιά 2016-2017) οι μαθητές ερεύνησαν για το πώς μεγάλες εταιρείες εκμεταλλεύονται το φθηνό εργατικό δυναμικό οικονομικά αναπτυσσόμενων χωρών, για τα ζητήματα της υπεύθυνης παραγωγής και κατανάλωσης, για το κοινωνικό – οικονομικό – πολιτισμικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο του τρόπου που παράγουμε και καταναλώνουμε και για τις καταναλωτικές συνήθειες της τοπικής κοινωνίας (ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο που συγκέντρωσε 100 απαντήσεις από κατοίκους της περιοχής).
«Οι μαθήτριες / τές είδαν πού έχουν κατασκευαστεί τα ρούχα τους (Made in..) και χωριστήκαν σε ομάδες ανάλογα με τη χώρα κατασκευής. Αναζήτησαν στοιχεία για τις συνθήκες εργασίας και το κόστος κατασκευής των ρούχων τους στις αντίστοιχες χώρες. Προβληματίστηκαν ιδιαίτερα για την παιδική εργασία που περιέχουν τα προϊόντα που βρίσκουμε εμείς και ότι παιδιά στην ηλικία τους δεν πηγαίνουν στο σχολείο γιατί αναγκάζονται να δουλεύουν. Προβληματίστηκαν για το τι μπορούμε να κάνουμε ως καταναλωτές και αναζητήσαν λύσεις», αναφέρει ο κ. Βουζαξάκης.