Την οριστική απώλεια μιας ακόμα σημαντικής έκτασης 9 στρεμμάτων επισφράγισε στη χθεσινή του συνεδρίαση το δημοτικό συμβούλιο, βάζοντας οριστικά τίτλους τέλους στην απόκτηση ενός κοινόχρηστου χώρου στο παραλιακό μέτωπο και συγκεκριμένα στη διασταύρωση των οδών Σεφέρη και Διονυσίου.
Όπως είναι γνωστό, το σχέδιο πόλης προέβλεπε στην περιοχή τη δημιουργία ενός κοινόχρηστου χώρου με πράσινο και αθλητική δραστηριότητα. Ωστόσο, με ευθύνη του πρώην Δήμου Αλικαρνασσού, η διαδικασία της απαλλοτρίωσης δεν ολοκληρώθηκε με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης της να προσφύγει δικαστικά και να ζητήσει την ακύρωσή της επειδή δεν αποζημιώνεται.
Την ίδια στάση για το κρίσιμο αυτό θέμα κράτησε και η προηγούμενη δημοτική αρχή που για λόγους οι οποίοι δεν έχουν διευκρινιστεί υιοθέτησε την πολιτική τακτική του πρώην Δήμου Ν.Αλικαρνασσού που δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία της απαλλοτρίωσης. Έτσι μέσα από δικαστικές προσφυγές το επίμαχο θέμα τελεσιδίκησε με αποτέλεσμα να χάνεται ένας ακόμα χώρος πρασίνου που προβλεπόταν στο σχέδιο πόλης
. Στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου το θέμα τέθηκε προς συζήτηση, με εισήγηση της επιτροπής ποιότητας ζωής για την άρση της δέσμευσης του ακινήτου έπειτα και από τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Στη διάρκεια της συνεδρίασης, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γιώργος Μανδαλάκης έθεσε κατ΄επανάληψη ερωτήματα για το αν έγιναν όλα αυτά που έπρεπε για να σωθεί το ακίνητο και αν πραγματικά αξιοποιήθηκαν έστω και οι περιορισμένες δυνατότητες που υπήρχαν ώστε να μην αρθεί η δέσμευση του ακινήτου.
Η πλευρά της δημοτικής αρχής τόνισε ότι το θέμα είχε κλείσει στα δικαστήρια με τρόπο τελεσίδικο, ενώ ο εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μ.Κασαπάκης τόνισε ότι “σε αυτή τη φάση δεν έχει νόημα να συζητάμε πως χάθηκε το ακίνητο και γιατί χάθηκε. Εφόσον υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση πρέπει να προχωρήσει ο αποχαρακτηρισμός…¨.
Πρόκειται για μια ακόμα απώλεια που έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στον Δήμο Ηρακλείου, όπου σημαντικοί χώροι τους οποίους έχει τόσο μεγάλη ανάγκη η πόλη για να «αναπνεύσει» και να εκτονώσει τις πολεοδομικές πιέσεις της χάνονται.
Έτσι μετά την απώλεια του οικοπέδου Φακίδη, του οικοπέδου Λυδάκη, εγγράφεται μια ακόμα απώλεια πρασίνου αυτή τη φορά στην ανατολική περιοχή του Ηρακλείου, που έρχεται σε μια χρονική περίοδο που αναδεικνύεται τόσο έντονα πόσο η πόλη ασφυκτιά από την έλλειψη ελεύθερων δημόσιων χώρων. Έτσι την ίδια ώρα που ολόκληρη η πόλη συζητά για την ανάγκη διασφάλισης ελεύθερων χώρων, χάνονται και οι θύλακες που είχαν δεσμευτεί από το σχέδιο πόλης.