Να ΣΑΣ έχει ο Θεός γερούς πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε
«Mέχρι τα ουράνια σώματα, με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες…» έγραψε στις καλύτερες του στιγμές -πριν 35 χρόνια- ο αγαπημένος μας Νιόνιος. Το σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω (και απολαμβάνω) τις δράσεις μιας όμορφης παρέας ανθρώπων, στο Αρκαλοχώρι.
Ναι, στο Αρκαλοχώρι! Σε αυτή τη μικρή πολιτεία πλέον, που κάποτε είχαμε στον νου μας ως την μικρογραφία του Ηρακλείου, εκείνου του τόπου που… ρουφάει ως ισχυρή σκούπα όλους τους διπλανούς οικισμούς, ισοπεδώνει νοοτροπίες και πολιτισμούς, κυριαρχεί ως κυτταρικός οργανισμός που έχει μεταλλαχθεί και δεν τον πιάνει κανένα αντιβιοτικό!
Μεγάλωσε, αναπτύχθηκε άναρχα, αυθαίρετα και χωρίς κανένα σχεδιασμό. Μετοίκησαν λογής λογής άνθρωποι, ήρθαν να μπολιάσουν λογικές και συνήθειες, αλλά πώς; Εύκολο το έχεις; Για καιρό έμοιαζε ο τόπος περισσότερο σαν μάζωξη εμπορική, παζάρι που έπρεπε να πας, να πουλήσεις, να αγοράσεις, να αφήσεις πίσω σκουπίδια και να ξαναφύγεις. Θα μου πεις, κάπως έτσι είναι το φαινόμενο, η αστυφιλία σε όλη τη χώρα. Εδώ και χειρότερα να μην σου πω…
Και μέσα σε αυτό το κλίμα προστέθηκαν τα πολιτικά και ισοπέδωσαν τα πάντα, χάλασαν σχέσεις, έκαναν μαντάρα τον κοινωνικό ιστό που προσπαθούσαν κάποιοι να συνθέσουν. Ήρθαν σφήκες, αντί μέλισσες, ενέσκηψαν ιδιοτέλειες, το Αρκάλι ήταν μια τέτοια συνέπεια, δημιουργήθηκε ως και «πολιτική σχολή Αρκαλοχωρίου»!
«Τι να φταίει η Bουλή, τι να φταιν’ οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι βρε,
αν πονάει η κεφαλή φταίει η απρόσωπη αγάπη που ‘χε βρει» τον χαβά του ο Σαββόπουλος.
Και μια στιγμή αλλάζουν όλα. Σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Κόντρα σε όλα αυτά που συνέβαιναν επί δεκαετίες, μια κοινωνία που έμοιαζε να ασκείται στη λογική του «έλα μωρέ…», του ωχαδερφισμού και του ατομισμού ήρθαν τα πάνω κάτω! Αντέδρασε ο ίδιος ο οργανισμός! Μοιάζει με εκείνα τα θαύματα. Που ξυπνάει το σώμα του ασθενούς από ένα παρατεταμένο κώμα και ξαφνικά σηκώνεται ο άλλος και περπατάει!
Το έχω ξαναγράψει. Το Αρκαλοχώρι αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο ένα πρότυπο για την Κρήτη, αλλά δίνει το στίγμα σε μια Ελλάδα που μοιάζει ξανά να έχει μπει σε μια περίοδο εσωστρέφειας, σε πολιτισμικό λήθαργο. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από μια παρέα.
Που ανατρέπει τα δεδομένα, με απλές ιδέες, με ωραίες πρωτοβουλίες που δεν σταματούν στον Ημιμαραθώνιο, στο “χρώμα run”, σε μια αποκριάτικη εκδήλωση και σε μια συναυλία. Το πάνε παρακάτω. Εξασκούν τον κόσμο, δημιουργούν συνειδήσεις και παράγουν πολιτισμό. Το ευτύχημα είναι ότι βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε μια κοινωνία που ήθελε να αλλάξει, σε μια δημοτική Αρχή που τους άφησε να αναπνεύσουν.
Ε, λοιπόν «…Να ΣΑΣ έχει ο Θεός γερούς πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, βρε, με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς»!