Γράφει ο Γιάννης Καλουμενίδης
Μεγάλη εβδομάδα! Απρόσκλητες αλλά επίμονες εισβάλλουν στην μνήμη μου εικόνες αγαπημένες και με ταξιδεύουν στον Μεγάλο βδομαδιάτικο παιδικό μου Παράδεισο. Μεγάλη Πέμπτη. Μεγάλη ημέρα μα και Μεγάλη Νύχτα «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» ψάλλει με κατάνυξη και τρεμάμενη από την συγκίνηση φωνή ο ιερέας παπά Βασιλάκης. Ο Μεγάλος ξύλινος Σταυρός στημένος στην μέση της εκκλησίας του Αφέντη Χριστού, δέχεται πάνω του το νεκρό σώμα του Θεανθρώπου. Πολλοί Χριστιανοί από το εκκλησίασμα, άνδρες και γυναίκες αφήνουν τα δάκρυα τους να τρέξουν ευλαβικά μαζί με αυτά της Μάνας Παναγίας και του αγαπημένου Μαθητή του Ιωάννη. Έχω νηστέψει όλες τις Αγιες Μέρες ακόμη και το λάδι. Κοινωνώ και δέχομαι μέσα μου το Σώμα και το Αίμα του Σταυρωμένου. Η εκκλησία τελειώνει. Με την μικρή μου αδελφή την Αφροδίτη πηγαίνομε στο αρχοντικό της θείας μας της Μαρίας, της Μπακιροκωστίνας. Στην αυλή της πίσω από την κουζίνα υπάρχουν τρεις μεγάλες τριανταφυλλιές γεμάτες με εκατοντάφυλλα πανέμορφα ρόδα, ταμένα από την θεία μας στο στόλισμα του Επιτάφιου που ήδη έχει αρχίσει από τις κοπέλες του χωριού μου. Και το βράδυ, στα Δώδεκα Ευαγγέλια η Εκκλησία κατάμεστη από πιστούς. Ανθρωποι κουρασμένοι από τον κάματο της ημέρας, πολλοί απ’ αυτούς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ξεριζωμένοι από τις εστίες τους παρακολουθούν με τις οικογένειες τους το διάβασμα των Ευαγγελίων με κατάνυξη και αγνή πίστη. Ένας κόσμος απλός, αγνός, όμορφος.
Μεγάλη Παρασκευή. Ακόμη μια Μεγάλη Ημέρα. Η κορύφωση του Θείου Δράματος. Αντε Γιαννιό παιδί μου να πάμε να μου συντράμεις να διαρμιστούμε το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, με παρακινεί η αγαπημένη μου θεία Χριστίνα.
Ν’ ανάψομε και το καντήλι του, μέρα απού ‘ναι. Είναι ο προστάτης του χωριού μας. Μεγάλη η Χάρη Του. Από τα γύρω χωράφια στον δρόμο μας κόβουμε αγριολούλουδα, μαργαρίτες και μαχαιρίδες για να στολίσομε τις Αγιες Εικόνες. Γεμίζω τον κουβά με καθαρό νερό από την πηγή, που την σκεπάζει ένας τεράστιος ευκάλυπτος, και η θεία μου καθαρίζει τα πάντα μέσα κι απ’ έξω από το πανέμορφο βυζαντινό εκκλησάκι. Γυρίζομε στο σπίτι νωρίς. Η μάνα μου με περιμένει για το απαραίτητο μπάνιο μου.
Στον Επιτάφιο και στα εγκώμια που θα ψάλομε τα παιδιά του χωριού, κορίτσια και αγόρια, πρέπει να είμαι καθαρός και στο σώμα. Θα φορέσω και τα καθαρά, σκολιανά μου ρούχα και ας μην είναι καινούργια. Ο Επιτάφιος θα περάσει απ’ όλα τα σπίτια του χωριού μου, για να αγιαστούν κι αυτά με τα μύρα του. Στην μικρή πλατεία, στο Μνημείο των Πεσόντων μια στάση για να τελεστεί μια επιμνημόσυνη δέηση και ένα τρισάγιο στην μνήμη τους και να λάβουν οι ψυχές τους το Μήνυμα της Ανάστασης και την ευγνωμοσύνη των ζώντων για την θυσία τους στην ελευθερία.
Στα παιδικά μου μάτια η Θεία αυτή νύχτα, φωτισμένη μόνο από τα αναμμένακεριά των πιστών και εξαγνισμένη από την άδολη βαθιά τους Πίστη, μου φάνταζε σαν μια Νύχτα Μαγική.
Μεγάλο Σάββατο. Όλες οι προετοιμασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Τα σπίτια καθαρά μέσα κι έξω. Οι τοίχοι και τα πεζούλια ασβεστωμένα. Οι μεγάλες λαμπροκουλούρες, τα τσουρεκάκια και τα καλιτσούνια ψημένα, έτοιμα. Τα αυγά βαμμένα κόκκινα και με σχέδια λουλουδιών αποτυπωμένα πάνω τους. Και οι κουκουναρές με το κόκκινο αυγό στην μέση τους, τυλιγμένες σε καθαρά πανιά θα περιμένουν μέχρι την Πρωτομαγιά για να φαγωθούν στην ημερήσια εκδρομή του σχολείου μου.
Το πόρτεγο έχει μπουχτίσει από τις μυρωδιές των λαμπριάτικων γλυκών, εγώ να λιμάσω από την μεγάλη νηστεία. Και να μη μπορώ ούτε να δοκιμάσω. Μη φας κακομοίρη μου ελεργειά γιατί θα’ χεις μεγάλη αμαρτία, με προλαβαίνει αγριεμένη όπως πάντα η Γιαγιά Πιπίνα. Κάνε λίγη υπομονή Γιαννιό παιδί μου με συμβουλεύει η Μάνα μου και με το γλυκό της θλιμμένο χαμόγελο με ηρεμεί. Λίγες ώρες μείνανε μέχρι το Χριστός Ανέστη. Αύριο ξημερώνει μια Μεγάλη Ημέρα και με τραβά με αγάπη στην ζεστή αγκαλιά της.
Κι εγώ εννιάχρονο παιδί με υπομονή και κουράγιο περιμένω την δική μου Μεγάλη Ημέρα. Να τελειώσει η καταραμένη Γερμανική κατοχή για να μπορέσει να γυρίσει από την Αθήνα, έστω και τυφλός ο πατέρας μου. Δεν τον θυμάμαι. Ήμουνα πολύ μικρός όταν έφυγε για λόγους υγείας. Τον γνωρίζω μόνο από τις φωτογραφίες του.
Και περιμένω την δική μου Μεγάλη Ανάσταση. Την δική μου ΛΑΜΠΡΗ!