Ακόμη δεν τον είδαμε και Γιάννη τον λέμε! Έτσι κοροϊδεύουν τους αισιόδοξους στο χωριό μου.
Όμως απ’ ότι φαίνεται η κατασκευή του αεροδρομίου στο Καστέλι έχει πια δρομολογηθεί.
Σε μερικά χρόνια θα είναι πραγματικότητα.
Η αισιοδοξία μου πηγάζει από την μέθοδο που έχει επιλεγεί για την πραγματοποίηση του.
Στην σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Εάν λοιπόν τα πράγματα εξελιχτούν όπως έχουν προγραμματιστεί, σε αυτή την χώρα δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος για τίποτα, τότε θα πρέπει οι αρμόδιοι και το κράτος, να εκπονούν ήδη τις μελέτες που θα κάνουν εύκολη και ασφαλή την μεταφορά σ’ αυτό, από όλα τα μέρη της Κρήτης.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή λόγω των εκλογών για την Ευρώπη την Αυτοδιοίκηση και τις Εθνικές που ακολουθούν για την δημιουργία ερεθισμών διαλόγου, κυρίως όμως δεσμεύσεων και συναινέσεων από την πολιτική τάξη, για τον παράλληλο προγραμματισμό και εκτέλεση των έργων εκείνων που συμπληρώσουν τον αναπτυξιακό στόχο του διεθνούς αεροδρομίου.
Από την δεκαετία του ενενήντα το τεχνικό επιμελητήριο είχε ασχοληθεί σοβαρά με νότιο οδικό άξονα. Είχαμε επισκεφτεί της Βρυξέλες με πρόσκληση του φίλου ευρωβουλευτή Αλέκου Αλαβάνου.
Στην αρμόδια διεύθυνση πληροφορηθήκαμε από υψηλόβαθμο στέλεχος ότι, όχι μόνο υπήρχε ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για τον άξονα αυτό, αλλά υπήρχαν σκέψεις για ένα εθνικών προδιαγραφών δρόμο νοτιότερο του νοτίου! Παραλιακό.
Ήρθε η ώρα πιστεύω να δούμε αυτόν το δρόμο, τον νότιο οδικό άξονα εννοώ, σε συνδυασμό με τις αναπτυξιακές προοπτικές που ανοίγει το αεροδρόμιο στο Καστέλι για την νότια και ανατολική Κρήτη.
Όταν το 1992 είχε ανατεθεί στο μελετητικό γραφείο του καθ. Αμπακουμκιν προκαταρτική μελέτη, δεν θυμάμαι, ίσως και η προμελέτη από την Βιάννο ως την Ιεράπετρα, ο φίλος Γιώργος Πρατικάκης επιθεωρητής δημοσίων έργων τότε και ο Κώστας Κατσίκας υπεύθυνος για όλα τα εθνικού ενδιαφέροντος έργα στην Κρήτη, ένα δίδυμο μηχανικών στους οποίους οφείλει πολλά το νησί και ιδιαίτερα η πόλη του Ηρακλείου, καθώς ήξεραν από συζητήσεις το ενδιαφέρον μου, αλλά και της Δ.Ε του ΤΕΕ.ΤΑΚ για το συγκεκριμένο θέμα μου πρότειναν να συνοδεύω ένα κλιμάκιο με επικεφαλής τον κ. Αμπακούμκιν που θα έκανε έλεγχο της διαδρομής που είχαν αναλάβει να μελετήσουν.
Διαπιστώθηκε τότε, και το συζητάγαμε στην ολοήμερη συνεύρεση, πως εάν μετατοπιζόταν ο άξονας του δρόμου περίπου ένα χιλιόμετρο νότια της Άνω Βιάννου τα χαρακτηριστικά του θα βελτιώνοταν σημαντικά και η διαδρομή Καραβάδο – Ιεράπετρα θα συντόμευε πάρα πολύ.
Με δεδομένο ότι σήμερα η απόσταση Αρκαλοχώρι –Ιεραπετρα είναι 66 χιλιόμετρα και εξυπηρετείται από ένα επαρχιακό δρόμο, η χάραξη του οποίου στο μεγαλύτερο τμήμα του έχει γίνει την δεκαετία του πενήντα, εάν αναζητηθεί και συνεχιστεί η μελέτη του κ. Αμπακούμκιν ολόκληρο το νότιο τμήμα του νομού Λασιθίου θα προσεγγίζεται σε λιγότερο από μια ώρα από το διεθνές αεροδρόμιο.
Εάν δε λάβουμε υπόψη ότι από Μακρύ Γιαλό προς Σητεία το ανάγλυφο του εδάφους είναι ομαλότερο από εκείνο της βόριου τμήματος τότε, με βελτιώσεις ή νέα χάραξη του δρόμου αυτού, η σύνδεση της Σητείας και από το νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού θα γίνει συντομότερη και αισθητικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Γενικότερα όμως, ο νότιος εθνικός δρόμος απόκτα ενδιαφέρον γιατί με τον ήδη έτοιμο κάθετο Πεζά- Χάρακα θα ενώνει ταχύτατα την πεδιάδα της Μεσαράς και τους νότιους δήμους του νομού Ρεθύμνου με το διεθνές Αεροδρόμιο. Πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν, για παραγωγικό πολιτικό διάλογο.