Το βότσαλο σαν πέτρα κι η ελαφρότητα των εκλογών

Όμως πέρα από την αναγκαία διάθεση στιγμιαίας χαλάρωσης, υπάρχει και μία διαφορετική πτυχή πίσω από τις εκλογές

«Όλα μοιάζουν μ’ εκλογές» αυτή την περίοδο κι επειδή η πίεση γίνεται ασφυκτική, ξεσπάμε ως ένα βαθμό στο να σκαρώνουμε κάποιους «πειραγμένους» στίχους, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα ανάπαυλας που υπάρχουν μεταξύ των χιλιοστού τηλεφωνήματος και της στιγμιαίας απομάκρυνσης των δακτύλων από το πληκτρολόγιο.

Παραφράζοντας το τραγούδι «Όλα μοιάζουν καλοκαίρι» αναπηδούν αυθόρμητα νέοι στίχοι.

Όλα μοιάζουν με μια κάλπη

Που’ χει έρθει απ’ τα παλιά

Ψήφα με…

Μία ψήφος θα με φέρει

Σε συμβούλιο ξανά

Μια βραδιά

Μια βραδιά

Όμως πέρα από την αναγκαία διάθεση στιγμιαίας χαλάρωσης, υπάρχει και μια διαφορετική πτυχή πίσω από τις εκλογές. Η οποία μετατρέπεται σε κωμική απόλαυση μέσα από χαρακτηριστικές θέσεις που εκφράζουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι:

– «Εμένα η θεία μου ήταν υπάλληλος στο Δήμο. Πιο έντιμος άνθρωπος από τον τάδε και πιο λαμόγιο από τον δείνα δεν έχουν υπάρξει τα 37 χρόνια που δούλευε».

– «Αυτόν θα ψηφίσω; Μακριά από αυτόν! Εμένα έχει καεί η γούνα μου. Είχα τα παιδιά του μαθητές και τον ξέρω από την ανάποδη!».

– «Μα είσαι σοβαρός; Αυτός δεν πήρε την ψήφο του ούτε σε τοπικό και θα τον ψηφίσεις για Περιφέρεια;».

– «Συγνώμη τώρα…; Αυτός διεκδικεί δήμο με τέτοια κοιλιά και τέτοια χοιροκεφαλή; Έλεος!»

Όλα τα σχόλια απολαυστικά και καθένα αναδεικνύει, την κατά κανόνα ένδεια των ψηφοφόρων, αλλά και τον τρόπο που κρίνουν οι περισσότεροι, στο δρόμο προς την κάλπη. Για να δούμε όμως και τη θετική πλευρά αυτής της διαδικασίας, όλοι ή σχεδόν όλοι πλέον ασχολούνται με τις εκλογές.

Έστω σε επίπεδο «κλειδαρότρυπας», έστω σε εμβρυακό επίπεδο, έστω με την αφέλεια που επιβάλει στις σύγχρονες κοινωνίες ένας ανεξήγητος μιμητισμός. Μήπως όμως μέσα από αυτό τον κοινωνικό πειραματισμό που κοιτά κυρίως το περίγραμμα μιας πολιτικής απαξίωσης, υπό το πρίσμα μιας κριτικής ελαφρότητας μπορεί να προκύψει κάτι θετικό;

Μήπως αν αυτό το έναυσμα της μαζικότητας, άλλαζε πορεία στην εξέλιξη του και μετασχηματίζονταν σε άσκηση ουσιώδους κριτικής και εστίασης σε θέματα σημαντικά, να έδινε άλλα αποτελέσματα; Ενδεχομένως να προέκυπτε κάτι το αξιοθαύμαστο κι ένας νέος κοινωνικός μηχανισμός, ο οποίος θα συνέβαλε στην αυτορρύθμιση ενός συστήματος, το οποίο από καιρό έχει απωλέσει βασικά γρανάζια λειτουργίας. Ίσως όμως και να μην άλλαζε απολύτως τίποτα

. Όμως μέσα στα γενικότερα μισοάδεια ποτήρια της ασπρόμαυρης καθημερινότητας, ενδεχομένως το βότσαλο της σημερινής κοινωνικής κριτικής και της πολιτικής ελαφρότητας, να μετατραπεί στην πέτρα του αύριο, η οποία θα σπάσει τα δεσμά της κατεστημένης πολιτικής υπανάπτυξης και θα οδηγήσει πιθανά στην ανάκτηση μέρους, της αναγκαίας ποιότητας για τη δημοκρατία.

 

Μπορεί επίσης να σας αρέσει