Εκείνος ο Ιούνης του 1941

Τέτοιες μέρες... τέτοια λόγια!

“Εν Ηρακλείω τη 15η Ιουνίου 1941.

Προς απάσας τας Υπηρεσίας

Πληροφορούμαι, ότι εις την περιφέρειάν σας και εντός σπηλαίων και απομακρυσμένων οικιών, έχουσιν μεταφερθεί και κρυφθεί, μεγάλαι ποσότητες διαφόρων ειδών τροφίμων και ειδών εμπορίου εκ κλοπής και λεηλασίας της πόλεως τούτης προερχομένων και ότι λειτουργούν κρυφίως παντοπωλεία τα οποία ως επί το πλείστον πωλώσι ζάκχαριν και άλλα είδη εις υπερόγκους τιμάς.

Κατόπιν των ανωτέρω εντέλλομαι όπως υπό προσωπικήν των ευθύνη οι διοικηταί υμών, ενεργήσωσιν ερεύνας δια την ανεύρισιν και κατάσχεσιν των εναποθηκευμένων τροφίμων και την ανακάλυψιν των κρυφίως λειτουργούντων παντοπωλείων αναφέρωσι δε δια λεπτομερούς αναφοράς των, ποσότητα και είδη ανακαλυφθησομένων ειδών, άτινα και θα κατάσχετε και αποστέλητε ημίν εις πρώτην ευκαιρίαν.

Η διαπίστωσις της κατοχής των ανακαλυφθησομένων ειδών θα γίνει κατόπιν αυστηράς εξετάσεως, ούτως ώστε  να μην δημιουργηθούν αδικίαι και προκληθώσι παράπονα. Εναντίον των παρανόμων κατόχων να σχηματισθώσιν σχετικαί δικογραφίαι. Αναφέρατε λήψιν. Ο Διοικητής Δημοτικής Χωροφυλακής”.

Αυτό ήταν το περιεχόμενο της διαταγής της Διοίκησης Δημοτικής Χωροφυλακής Ηρακλείου.

Η συγκεκριμένη διαταγή κοινοποιούνταν στη Γερμανική Πολιτική Διοίκηση, στη Νομαρχία Ηρακλείου  και στο Δήμο Ηρακλείου.

Τέτοιες μέρες λοιπόν… Ο Δήμος Ηρακλείου έπρεπε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, αφού προέβλεπε, ότι λόγω των εξαιρετικών συνθηκών και περιστάσεων θα παρουσιαζόνταν μεγάλες δυσχέριες σχετικά με τον επισιτισμόν των κατοίκων του νομού Ηρακλείου. Για όλα αυτά είχε συσταθεί επιτροπή η οποία αποτελείτο από τους Χρήστο Ζουράρη, δήμαρχο, Σ. Παπαπολυχρονίου, διευθυντή  Αγροτικής Τραπέζης, Ιωάννης Πολιουδάκη, διευθυντή της Αστυνομίας και Αντώνιο Καστρινάκη βιομήχανο. Στην επιτροπή είχε κληθεί για να προεδρεύσει ο νομάρχης Ηρακλείου, Ιωάννης Τσατσαρωνάκης.

Η επιτροπή αυτή συνήλθε την Κυριακή 15η Ιουνίου και αφού έλαβε υπόψη  την κατ’ έτος εισαγόμενη ποσότητα σίτου για τις ανάγκες του νομού Ηρακλείου, η οποία ανερχόταν σε 7.000 τόνους περίπου καθώς και τον τρόπο κατά τον οποίο θα ήταν δυνατόν να αναπληρωθεί αυτή η ποσότητα, η οποία δεν θα μπορούσε να εισαχθεί σ’ εκείνες τις δύσκολες περιστάσεις από το εξωτερικό, ομόφωνα αποφάσισε:

α) Την συγκέντρωση της παραχθησομένης ποσότητας σίγου και κριθής πλην εκείνηος που ήταν απαραίτητη για τη διατροφή του χωρικού, καθώς και την ποσότητα που απαιτούνταν για τη σπορά. Για τη διατροφή, η ποσότητα σίγου και κριθής πρέπει να μην ήταν κατώτερη από 100 δράμια για κάθε άτομο.

β) Η συγκέντρωση θα γινόταν με την εποπτεία γεωπόνων  που θα διόριζε η Χωροφυλακή, αλλά και προέδρων κοινοτήτων, όπως και διδασκάλων, με προσωπική τους ευθύνη.

γ) Για την πληρωμή της συγκεντρωμένης ποσότητας θα φρόντιζε η Αγροτική Τράπεζα με διπλότυπες αποδείξεις που θα εκδίδονταν στον τόπο παραλαβής της ποσότητας των σιτιρών από τα συνεργεία συγκέντρωσης.

δ) Κέντρα συγκέντρωσης ορίζονταν: Ηράκλειο, Μοίρες, Τυμπάκι, Γέργερη, Χάρακας, Πύργος, Τεφέλι, Βιάννος, Έμπαρος, Αρκαλοχώρι, Πεζά, Καστέλλι Πεδιάδος, Ποταμιές, Χερσόνησος, Γούβες, Επισκοπή, Αρχάνες, Δαφνές, Αγία Βαρβάρα και Τύλισσος. Κατά τον τρόπο αυτό θα γινόταν πολύ γρήγορα η συγκέντρωση αφενός και αφετέρου θα διευκολύνονταν οι παραγωγοί.

ε) Η επιτροπή αφού είχε λάβει υπόψη τις ανάγκες των παραγωγών, εξέφρασε την επιθυμία, να ενισχύσει αυτούς στο παραγωγικό τους έργο. Έτσι κανόνισε την τιμή της κριθής σε  11 δραχμές την οκά, του δε σιταριού σε 15 δραχμές. Έπρεπε δε τόσο το σιτάρι, όσο και το κριθάρι να είναι απαλλαγμένα ξένων ουσιών.

στ) Επειδή η κριθή δεν συντηρούνταν, η επιτροπή  καθόρισε υποχρεωτική πρόσμιξη 2 προς 1 κατά τους πρώτους μήνες και μέχρι μειώσεως του ποσού της κριθής 1 προς 1 και εξασφάλιση της συντηρήσεώς της.

ζ) Επίσης η επιτροπή κανόνισε για τους χειρονακτικά εργαζόμενους 100 δράμια άρτο για κάθε άτομο και 75 δράμια για όσους δεν έκαναν χειρονακτική εργασία.

η) Τέλος η επιτροπή αποφάσισε, όπως κατά τους χειμερινούς μήνες επιβάλλεται υποχρεωτικά και η πρόσμιξη σουλτανίνας σε ποσοστό που καθοριζόταν αργότερα ανάλογα με τις ανάγκες του άρτου, καθώς και των γεωμήλων.

Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από το τμήμα των αρχείων της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Πρόκειται για το αρχείο του Δήμου Ηρακλείου στο οποίο υπάρχουν σημαντικές πληροφορίες για εκέινη την ταραγμένη χρονική περίοδο. Αποτυπώνεται από την μία πλευρά η σκληρότητα και η βαρβαρότα των κατακτητών και από την άλλη η παλληκαριά και το αδούλωτο φρόνημα των Κρητικών. Συνθήκες άθλιες, ομηρείας, αιχμαλωσίας και καταναγκαστικής εργασίας. Στιγμές παραλογισμού από τους κατακτητές.

Η εκδίκηση με το παραπάνω. Όταν έφταιγε ένας ή δύο έπρεπε να  την πληρώσουν όλοι. Πόσες ζωές δεν χάθηκαν, πόσοι άνθρωποι δεν εξαφανίστηκαν, πόσες πόλεις και χωριά δεν καταστράφηκαν από τα θεμέλιά τους; Παρ’ όλα αυτά… η αξιοπρέπεια, η τιμή και τα υψηλά πατριωτικά και οικογενειακά ιδεώδη, δεν τους άφησαν απαθείς, ακόμα και μπροστά σε μεγάλες ορδές αντιπάλων… Πιστοί στο χρέος τους!

 

Μπορεί επίσης να σας αρέσει