Η έκθεση παιδικού σχεδίου του Λυκείου “Κοραής”

Τέτοιες μέρες... τέτοια λόγια!

Κοντεύουν να περάσουν περίπου δύο χρόνια. Οκτώβρης του 2017, όταν ένα πρωινό βρέθηκα στο σπίτι του αείμνηστου Ηρακλειώτη ζωγράφου Γιώργου Γεωργιάδη, μαζί με τον εξαίρετο συνάδελφό μου Μύρωνα Δανδαρή, προκειμένου η αδελφή του να μας παραχωρήσει αρκετούς πίνακες του μεγάλου ζωγράφου, δωρεά προς τη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη. Πράγματι η κυρία Γεωργιάδη-Σαμαρά μάς καλοδέχτηκε φυσικά συγκινημένη για τα έργα του αδελφού της, στο σπίτι της, κοντά στην Αγία Ειρήνη στα Σπήλια.

Σήμερα μέσω αυτού του κειμένου μού δίνεται ξανά η ευκαιρία να ευχαριστήσω την οικογένεια Γεωργιάδη για την ευγενική τους αυτή χειρονομία της δωρεάς των πινάκων προς τη βιβλιοθήκη μας. Ο Γιώργος Γεωργιάδης αγαπούσε υπερβολικά τη Βικελαία Βιβλιοθήκη και σε κάθε συναντησή μας δεν έκρυβε την αγάπη του. Όλα αυτά τα αναφέρω εξαιτίας ενός δημοσιεύματος της τοπικής ηρακλειώτης εφημερίδας “Πατρίς”, το οποίο φέρει ημερομηνία 27η Ιουνίου 1950.

Το Λύκειο “Κοραής” το σχολείο αυτό που ανέδειξε πάρα πολλούς Καστρινούς επιστήμονες, καλλιτέχνες και ανθρώπους του πνεύματος γενικότερα, πραγματοποίησε εκείνη τη χρονική περίοδο, με τη λήξη των μαθημάτων της σχολικής περιόδου, έκθεση παιδικού σχεδίου, στην οποία διακρίθηκαν πολλοί γνωστοί Ηρακλειώτες και Ηρακλειώτισσες.

Σας αναφέρω κάποια γνωστά ονόματα μαθητών και μαθητριών. Φυσικά ήταν ο προαναφερόμενος καλλιτέχνης Γιώργος Γεωργιάδης σε ηλικία 16 ετών, ο Ελευθέριος Καραχάλιος, ο γνωστός καθηγητής Γρηγόρης Σηφάκης, ο Γιάννης Γλύκας, η Πόπη Γοντικάκη, η Ρίκα Δεληγιαννάκη, ο Μανόλης Παπαϊωάννου και τόσοι άλλοι μαθητές και μαθήτριες.

Φυσικά αυτή η έκθεση του παιδικού σχεδίου ήταν αποτέλεσμα της διδασκαλίας στον τομέα της ζωγραφικής, του καθηγητή και εξαίρετου ζωγράφου Κώστα Ρωμανού. Πράγματι τα εκθέματα μαρτυρούσαν τον επαγωγικό τρόπο διδασκαλίας του Ρωμανού. Και τι έργα! Ίσως κάποιοι να θυμούνται τις γεμάτες φινέτσα ακουαρέλλες (χιονισμένο τοπίο, αλώνισμα) της Νέλλης Δημητριάδου, (τη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, το πορτραίτο κυρίας, τους εφτά μπαλτάδες) του Γιώργου Γεωργιάδη, ένας πραγματικά εκκολαπτόμενος καλλιτέχνης.

Ο Ελευθέριος Καραχάλιος με μία ακουαρέλλα (αγροτική σκηνή), αλλά και κάποια άλλα έργα του όπως (προφίλ γυναίκας, χελιδόνια) και το αριστουργηματικό έργο με μολύβι του Γιάννη Στάμου Γλύκα, με θέμα τον Άγιο Ματθαίο. Επόμενο ήταν το θέμα αυτό, αφού η οικογένεια του Σταματίου Γλύκα, διευθυντή τότε της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου, έμενε δίπλα στον Άγιο Ματθαίο, εκεί όπου στεγαζόταν πριν από κάμποσα χρόνια η Βικελαία Βιβλιοθήκη.

Καός χειριστής στο μολύβι επίσης ήταν ο Γρηγόρης Σηφάκης, όπως και στο ελαιόχρωμα. Εξαίρετα έργα επίσης είχαν να δείξουν οι Γ. Μαρής και Γ. Βελιγραδάκης. Επίσης η Πόπη Γοντικάκη, με μία διακοσμητική γραμμή που ακολουθούσε έκδηλη και αρκετά υποβλητική, με θέμα της την “νυχτερινή προσέλευση πιστών στην εκκλησία”, ένα θέμα μοναδικό σε χρώμα και μυστικοπάθεια!

Το έργο του Μανόλη Παπαϊωάννου ήταν “αεροπλάνο μέσα στα σύννεφα” της δε Μαρίκας Παπουτσάκη “κεφαλή γυναικός”. Σπουδαίο ταλέντο στη ζωγραφική είχε η  δίδα Ρίκα Δεληγιαννάκη και αυτό φάνηκε στο πορτραίτο της με θέμα “ο μπαμπάς μου».

Μεγάλη δύναμη στη ζωγραφική επέδειξε και ο Ιωάννης Εμμανουήλ Λυδάκης”. Τόσο η αυτοπροσωπογραφία του, όσο και οι κουφαλιασμένες ελιές πείθουν ότι βαδίζει σταθερά στα ίχνη του θείου του, εκλεκτού ζωγράφου Γιώργου Λυδάκη. Στην έκθεση όμως αυτή υπήρξαν και ζωγραφικά έργα μικρών μαθητών του “Λυκείου” που ήταν όλα τους εκλεκτά δείγματα.

Ανάμεσα σ’ αυτά το “ποιμενικό ειδύλλιο” της Αίγλης Νικολάου Πλάτωνος, επίσης τα θαυμάσια εργόχειρα των δίδων Πόπης Ξωμεριτάκη και Κατίνας Καψαλάκη κάτω από τις οδηγίες της επιδέξιας καθηγήτριας εργοχείρου της Σκεύως Αλμπαντάκη που συγχρόνως δίδασκε και την χαρτοπλεκτική τέχνη.

Στην έκθεση επίσης υπήρχαν και τεχνικότατα ανάγλυφα (φρούτα, λουλούδια). Στον τομέα της χαρτοζωγραφικής είχαν το προβάδισμα ο Ελευθέριος Νερολαδάκης και ο Γρηγόρης Σηφάκης. Περίφημα βέβαια ήταν και τα σχέδια του μικρού μαθητή Μιχάλη Ρωμανού, γιου του προαναφερθέντος καθηγητή Κώστα Ρωμανού, που δικαιώνει το ρητό “το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει”!

Εμείς τι άλλο να πούμε; Νομίζω ότι ένα μεγάλο μπράβο και τα θερμά μας συγχαρητήρια είναι το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε. Αυτή ήταν  τότε η πρόσφορα του σχολείου κάτω από την καθοδήγηση των ακούραστων δασκάλων, δασκάλων που υπήρξαν πραγματικά πρότυπα για τους μαθητές τους, αλλά και μαθητές που τόλμησαν να τους δικαιώσουν και να τους ξεπεράσουν! Και τα κατάφεραν!

 

Μπορεί επίσης να σας αρέσει