Του Μάνου Χατζηγιάννη
“Σαν παροπλισμένος ψευτοεπαναστάτης ,είχα τ’ άλλοθί μου το κουτσό σκυλί μου, την αποστολή μου” τραγου΄δουσε στο “Διδυμότειχο μπλουζ” ο αδικοχαμένος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ενώ ο Νίκος Πορτοκάλογλου που τον περίμενε αύριο στο Ηρώδειο τα είχε πει από την δεκαετία του '80«ήμασταν πάντοτε ψυχάρες, μα δεν αλλάζαμε μπαλιές»!
Η “επίσημη αγαπημένη” Εθνική ομάδα μπάσκετ δεν τα κατάφερε, αφού οι Τσέχοι θυμήθηκαν το παρελθόν τους και έκαναν την δική τους -αθλητική αυτήν την φορά- “βελούδινη επανάσταση” και η αποτυχία της ξύπνησε πάλι όλα τα μίζερα απωθημένα και τα σύνδρομα της κακομοιριάς, που έχουν ποτίσει το DNA αυτού του κατά τα άλλα περήφανου λαού.
Με μπροστάρηδες δύο απαράδεκτους σπίκερ, τους οποίους πληρώνει ο ελληνικός λαός από την τσέπη του όταν φορολογείται για την κρατική τηλεόραση, την στιγμή που χιλιάδες δημοσιογράφοι βρίσκονται για χρόνια στην ανεργία, σηκώσαμε λάβαρα ψευτοεπανάστασης, που έλεγε και ο Λαυρέντης, βρήκαμε το άλλοθί μας στους διαιτητές, και χαιδέψαμε τα αυτιά μας γιατί αποτύχαμε στην αποστολή μας!
Δεν είναι κακό που αποτύχαμε, δεν είναι εθνική τραγωδία που ηττηθήκαμε. Άλλες είναι οι τραγωδίες και τις ζήσαμε στον μέγιστο βαθμό τα τελευταία χρόνια ειδικά. Η προσπάθεια των αθλητών έγινε αλλά δεν καρποφόρησε. Συμβαίνουν κι αυτά.
Αυτά όμως που δεν μπορεί να συμβαίνουν είναι να αναζητούμε πάντα και παντού δικαιολογίες. Από τον τροχονόμο που θα μας σταματήσει, γιατί μιλούσαμε στο κινητό και θα κλαιγόμαστε μην μας κοπανήσει την “καμπάνα”, μέχρι τις χαμένες βολές που θα μας έδιναν την πρόκριση, αλλά επιλέξαμε να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για την διαιτησία, αποδεικνύουμε πως πάσχουμε!
Επιτέλους να μπει ένα τέλος στο “σύνδρομο Βασιλάκης Καϊλας”... Επιτέλους να μπει ένα τέλος στην επιθυμία να επιτύχουμε το μέγιστο αποτέλεσμα με την ελάχιστη δυνατή κόπωση. Γιατί αυτό θέλουμε δυστυχώς. Δεν έχουμε μάθει πως κάποιος άλλος μπορεί να είναι καλύτερος από εμάς. Επαναπαυμένοι στις δάφνες του παρελθόντος θεωρούμε πως όλοι μας χρωστάνε.
Και αυτοί οι τύποι που λογίζονται ως δημοσιογράφοι αγνοώντας πως αυτό που κάνουν κανονικά είναι λειτούργημα εκπαιδεύουν γενιές και γενιές να βλέπουν παντού εχθρούς, αλλά ποτέ την καμπούρα τους!!!
Ο αποκλεισμός της Εθνικής από τους “8” του Μουντομπάσκετ είναι από τις ασήμαντες μικροζημιές της ζωής, ενώ η μεγάλη ζημιά ήδη έχει γίνει. Και η μεγάλη ζημιά είναι πως ο Έλληνας δεν έχει κρίση. Δεν μπορεί να φιλτράρει τα ερεθίσματα που δέχεται πανταχόθεν. Άγεται και φέρεται από τον έναν και τον άλλο. Του σερβίρουν πως φταίνε οι άλλοι και το καταπίνει αμάσητο γιατί τον βολεύει!
Σε κάθε του δραστηριότητα στην ζωή η αντιμετώπιση των πραγμάτων είναι να γλιτώσει τις συνέπειες των πράξεών του. Η Εθνική μπάσκετ, όπως παραδέχονται όσοι γνωρίζουν περισσότερα, πλήρωσε το κακό αποτέλεσμα με την Βραζιλία. Αλλά η ελληνική κουτοπονηριά ήθελε “σώνει και ντε” να μην υπάρξουν συνέπειες.
Κάπως έτσι είναι και με την οικονομική κρίση. Τρώγαμε ασύστολα τόσα χρόνια και τώρα μας φταίνε οι άλλοι , οι ξένοι ή οι δικοί μας πολιτικοί-που ράτσα μας είναι και τούτοι τι θα έπρεπε να περιμένουμε;- οι οποίοι μας πήραν την μπουκιά από το στόμα.
“Μελαγχόλησα”, που έλεγε και Λαυρέντης, και περιμένω κάτι να αστράψει, “κάτι σαν φλασάκι...”
