4.1.2019 11:33

«Από τη Χίο λείπει η νεανική φωνή γι’ αυτό χρειάζεται ένα τοπικό συμβούλιο νέων»

Ο Στέλιος Βούκουνας ήταν το τελευταίο πρόσωπο του 2018, που φιλοξένησε ο έντυπος ο «π». Γνήσιος Βρονταδούσης, φανατικός Παναθηναϊκός και λάτρης τους ποδοσφαίρου, φοιτητής την Νομικής Σχολής Κομοτηνής, βραβευμένος με το βραβείο της Δημοκρατίας και ενεργός πολίτης εμπράκτως. Ένας 21χρονος που αποτελεί παράδειγμα μίμησης για όλους μιλάει στην τελευταία εφημερίδα της χρονιάς για τα όνειρα του, τα μελλοντικά του βήματα και τις λύσεις, που ίδιος έχει σκεφτεί για την βελτίωση της Χίου.

 


  • Μεγάλωσα στον Βροντάδο, από όπου και κατάγομαι. Τελείωσα το Δημοτικό του Άγιου Γιώργη, το Γυμνάσιο και το Λύκειο Βροντάδου. Πιστεύω ότι τα παιδικά και σχολικά μου χρόνια έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την μετέπειτα πορεία μου, γιατί τα σχολεία που τελείωσα και οι καθηγητές μου με βοήθησαν να ανοίξω το μυαλό μου, να διευρύνω τους  ορίζοντες μου και να αποκτήσω γερές βάσεις. Είμαι της άποψης ότι οι νέοι θέλουν να κάνουν πράγματα και ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με καίρια ζητήματα, απλά δεν τους δίνεται η ευκαιρία, δεν μας δίνεται η ευκαιρία βάζω και τον εαυτό μου σε αυτό.

 

  • Τόσο οι γονείς μου όσο και κανένας από το οικογενειακό περιβάλλον μου δεν είχε σχέση με το επάγγελμα του Νομικού. Δεν ήξερα από μικρός με τι θα ασχολούμουν στο μέλλον και σίγουρα δεν ήμουν από τα παιδιά που τα ρωτούσες, όντας 8 ή 10 χρονών, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις και σου απαντούσαν δικηγόρος. Στη Νομική κατέληξα όταν ήμουν πια μαθητής του Λυκείου, που κατάλαβα ότι θέλω να ασχοληθώ με έναν τομέα που να υπερασπίζεται τον άνθρωπο και γενικότερα τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί στην ουσία αυτό κάνει ο δικηγόρος, μάχεται για να υπερασπιστεί το δίκαιο. Πολλά παιδιά σκέφτονται ότι για να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι πρέπει να έχουν το φόντο των γονιών τους, δηλαδή να επαγγέλλεται ένας  από τους γονείς τους γιατρός ή δικηγόρος, κι αν δεν συμβαίνει αυτό δεν το τολμούν. Είμαι της άποψης ότι αυτή η λογική πρέπει να σταματήσει να κυριαρχεί -ειδικά στη Χίο- γιατί με το κάνεις μόνος σου μια καινούργια αρχή στην οικογένεια σου είναι πρόκληση για εσένα τον ίδιο και χτίζεις εσύ τη δική σου ιστορία, χωρίς βοήθεια.

 

  • Είχα θέσει ως απόλυτο στόχο τη Νομική Σχολή και δεν είχα αυτό που λέμε «plan b». Ήθελα να κάνω αυτό και το γνώριζα καλά. Το μοναδικό σχέδιο, ας πούμε, που είχα ήταν ότι αν δεν πετύχαινα τον στόχο μου, θα ξαναπροσπαθούσα περισσότερο για να δώσω την επόμενη χρονιά πανελλήνιες. Είμαι της φιλοσοφίας του να θέτεις στόχους και να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να τους πιάσεις. Φυσικά δεν θα είχα πετύχει αν δεν είχα τη σωστή υποστήριξη από τους γονείς μου. Έκαναν ότι περισσότερο μπορούσαν για να με βοηθήσουν να τα καταφέρω, χωρίς ποτέ να με πιέσουν ή να με αγχώσουν.  Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να πάρω μεταγραφή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, γιατί δεν με ενδιέφερε που θα είμαι, αλλά μόνο το αντικείμενο της σχολής. Και ας παιδεύομαι με τις μετακινήσεις…  Τρεις ώρες οδικώς από την Κομοτηνή στη Θεσσαλονίκη και μία ώρα πτήση. Υπάρχει και η δυνατότητα ου πλοίου, από την Καβάλα, αλλά ειδικά για τους χειμώνες δεν ενδείκνυται. Κακά τα ψέματα η ελληνική επαρχία, κυρίως τα νησιά, είναι αποκομμένα από το υπόλοιπο κράτος. Δεν υπάρχουν κίνητρα για τα παιδιά της επαρχίας να σπουδάσουν. Ώρες - ώρες  νιώθω ότι οι νησιώτες είμαστε ξεχασμένοι, ότι οι φωνές μας δεν ακούγονται από το κεντρικό κράτος.

 

  • Η Κομοτηνή είναι μία υπέροχη πόλη, όπου συνυπάρχει η ελληνική χριστιανική κοινότητα και η μουσουλμανική ελληνική κοινότητα. Παρά τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται με τις δύο κοινότητες, η Κομοτηνή θεωρώ ότι αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα της αρμονικής συνύπαρξης δύο ομάδων που έχουν διαφέρουν στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είναι μαγικό το τουρκικό στοιχείο της πόλης, τα γραφικά καφενεία, τα εστιατόρια με παραδοσιακά τουρκικά εδέσματα, τα μαγαζιά τους. Δεν έτυχε να κάνω φίλους μουσουλμάνους, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών της Νομικής Σχολής είμαστε χριστιανοί.

 

  • Η πολιτική πρέπει να αρέσει σε κάθε άνθρωπο που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται «ενεργός πολίτης». Θέλω να είμαι ενεργός πολίτης, να συμμετέχω και να ακούγεται με κάποιον τρόπο η γνώμη μου. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που με ώθησε να συμμετέχω πέρσι στον διαγωνισμό προσομοίωσης του μοντέλου της Βουλής των Ελλήνων. Αυτός ο διαγωνισμός, που αφορά νέους ηλικίας 18-24,  είναι ουσιαστικά μία διαδικασία που έχει στόχο της να εξοικειώσει τους συμμετέχοντες με τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και γενικότερα τα κοινά. Όσοι συμμετείχαμε πήγαμε για 4 ημέρες στην Αθήνα, χωριστήκαμε σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και αναλάβαμε ρόλους βουλευτών, υπουργών, προέδρων κομμάτων κ.τ.λ. και προσομοιώσαμε την διαδικασία συνεδρίασης. Είχα την χαρά να συγκαταλέγομαι στους 8 νέους που κέρδισαν βραβείο Δημοκρατίας, από τους συνολικά 240 συμμετέχοντες. Η νίκη αυτή ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Πιστεύω ότι όντας μέλος μίας καλής ομάδας μπορείς να αναδειχθείς και να δημιουργήσεις περισσότερα απ’ το να λειτουργείς σαν μονάδα.

 

  • Σαν νέο με απογοητεύει η παρούσα πολιτική κατάσταση. Όταν βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία 8 χρόνια ένα ακραίο οικονομικό φαινόμενο και το μόνο που απασχολεί τους πολιτικούς και τα κόμματα της πολιτικής σκηνής είναι πως θα κερδίσουν οι ίδιοι περισσότερα χρήματα και με ποιον τρόπο θα διατηρήσουν την εξουσία τους, αντί να ενδιαφέρονται να βρουν λύσεις στα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία, τη χώρα, τον πολίτη -δυστυχώς- χάνεται όλο το νόημα. Το λειτούργημα του πολιτικού είναι να αναζητά και να βρίσκει την εκάστοτε καλύτερη λύση για τα προβλήματα που απασχολούν, βλέπεις εσύ να συμβαίνει αυτή τη στιγμή ή τα τελευταία χρόνια κάτι τέτοιο;

 

  • Ιδανικά θα ήθελα η δική μας γενιά να το αλλάξει όλο αυτό και να επιστρέψει την Ελλάδα στη θέση που της αξίζει. Αυτό μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους, όμως ο κύριος τρόπος είναι η ενεργοποίηση των νέων. Η απογοήτευση στη μάζα των νέων είναι γεγονός, ωστόσο το σταύρωμα των χεριών, λόγω της απογοήτευσης δεν είναι λύση. Εν αντίθεσή θα πρέπει αυτή τη φορά η απογοήτευση να αποτελέσει το ισχυρότερο κίνητρο των νέων Ελλήνων. Θα πρέπει να κυριαρχήσει το εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό, όπως γινόταν δεκαετίες τώρα. Δεν χρειάζεται να γίνουμε όλοι πολιτικοί, αλλά να είμαστε όλοι ενεργοί.

 

  • Προσωπικά προσπαθώ να είμαι ενεργός όσο περισσότερο μπορώ. Όταν οι υποχρεώσεις της σχολής μου το επιτρέπουν αφιερώνω χρόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση Νέων Νομικών Ελλάδος, όπου είμαι μέρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Σωματείου, μέσω αυτής συμμετέχω σε διάφορες δράσεις. Ένα ακόμη ζήτημα που «πονάει» θα έλεγα, είναι ο συνδικαλισμός στις Σχολές. Αν και οι γονείς μου ήταν αντίθετοι με αυτή μου την ενασχόληση, χαίρομαι που δεν τους άκουσα και δημιουργήσαμε μία κίνηση φοιτητών την Ανεξάρτητη Νομική Κομοτηνής, η οποία δεν έχει σχέση με κάποιο κόμμα, όπου προτείνουμε λύσεις για τη βελτίωση της σχολής μας.Μου κάνει εντύπωση που έχει βρει τόσους υποστηρικτές και πάει καλά. Βλέπεις, όταν προσπαθείς να τα βάλεις με ένα σύστημα, αυτό των παρατάξεων,  εδραιωμένο στα Πανεπιστήμια τής χώρας για 40 χρόνια και πλέον, χαίρεσαι όταν παρατηρείς τους συμφοιτητές τους να αρχίζουν να ξεφεύγουνε από το «κατεστημένο» και να τους ενδιαφέρει το κοινό καλό αντί για τον φανατισμό με κάποιο κόμμα.  Είμαι υπέρ της εκπροσώπησης των φοιτητών, γιατί με αυτόν τρόπο μπορούν να λύνονται ευκολότερα τα όποια αιτήματα τους, αλλά η κομματοποίηση στις Σχολές δεν με βρίσκει σύμφωνο. Το Πανεπιστήμιο είναι ο κατεξοχήν χώρος της μόρφωσης, όχι κομματική αρένα που πρέπει να επικρατήσει ο δεξιός ή ο αριστερός.

 

  • Ο βασικός μου στόχος, αφού ολοκληρώσω της Νομική, είναι να ασκήσω το επάγγελμα μου, χωρίς να σταματήσω να είμαι ενεργός πολίτης. Θέλω να βρίσκομαι κοντά στην τοπική μου κοινότητα, να βλέπω την κατάσταση και να προσπαθώ να βοηθήσω. Για εμένα το σημαντικότερο όλων είναι η τοπική μας κοινότητα, εκεί είναι η ουσιαστική άσκηση πολιτικής. Την αγαπώ τη Χίο και θέλω να την δω να αναπτύσσεται κάποτε. Φυσικά, η παρούσα κατάσταση της χώρας, καθιστά δύσκολο στους νέους την επαγγελματική αποκατάσταση στον τόπο τους, για αυτό και ο ένας νέος μετά τον άλλον βρίσκουν διέξοδο στο εξωτερικό. Θα ήθελα να ζήσω και να εργαστώ για κάποια χρόνια στο εξωτερικό, προκειμένου να ζήσω και άλλες εμπειρίες, όμως η επιστροφή στη Χίο είναι  δεδομένη. Αυτός είναι ο τόπος μου, εδώ μεγάλωσα.

 

  • Την Ελλάδα την πιστεύω και στεναχωριέμαι που την αδικούμε, για αυτό και θέλω να παλέψω και να ζήσω εδώ. Αιμορραγεί η χώρα, λόγω της φυγής των νέων. Όλα εκείνα τα παιδιά που φεύγουν, το κάνουν όχι επειδή δεν τους αρέσει η χώρα τους, αλλά γιατί δεν τους επιτρέπει να κάνουν όνειρα και να εξελιχθούν εδώ. Σίγουρα και αναμφισβήτητα το εργασιακό κομμάτι τους προτρέπει στη φυγή, ωστόσο παίζουν και άλλα θέματα ρόλο, κυρίως στη νοοτροπία. Αξιοκρατία, δικαιοσύνη, ανοιχτά συστήματα είναι όσα αναζητούν οι νέοι απόφοιτοι και η ίδια τους η χώρα δυσκολεύεται να τους τα δώσει. Δεν γίνεται να βλέπουμε διορισμούς ατόμων του κομματικού σωλήνα σε θέσεις καίριες της δημόσιας διοίκησης, όταν υπάρχουν στην ανεργία τόσα παιδιά εφοδιασμένα με τις κατάλληλες γνώσεις και τα απαραίτητα προσόντα που θέλουν και μπορούν να εργαστούν. Ακούμε διαρκώς για Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Γιατί εδώ δεν μπορούν να διαπρέψουν; Γιατί απλούστατα εδώ, ακόμη, δεν έχουν τα κατάλληλα φόντα για να διαπρέψουν.  Η υψηλή φορολογία αποτρέπει τους νέους από την καινοτομία. Όταν το κράτος έχει τους νέους να εργάζονται και παίρνει όλα τα χρήματα τους μέσω φόρων για να συντηρήσει τον κομματικό του στρατό, αυτομάτως φρενάρει τις σκέψεις και τα όνειρα τους. Παρά ταύτα υπάρχουν αρκετοί που ανά την Ελλάδα προσπαθούν και δημιουργούν καινοτόμες ιδέες. Τι κάνει το κράτος για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους; Δεν τους προωθεί, δεν μεριμνά δεν τους δίνει την αρμόζουσα σημασία.

 

  • Κάθε φορά που επιστρέφω στη Χίο, από την Κομοτηνή, δεν παραλείπω να κάνω μία βόλτα στο λιμάνι και την Απλωταριά, γενικότερα μου αρέσει πολύ το κέντρο μας. Υπάρχουν και εκείνες οι μέρες όμως που βολτάροντας  σε αυτά τα μέρη, παρατηρείς ότι δεν υπάρχει ψυχή. Νιώθεις την ερημιά. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης γίνεται πιο αισθητό όσο ανεβαίνεις υψομετρικά. Βόρεια Χίος, πικρή ιστορία και λυπηρή ταυτόχρονα. Πως να μεγαλώσουν και να εξελιχθούν οι νέοι σε τόπο δίχως σχολεία, δίχως τακτικές συγκοινωνίες, δίχως κίνητρα. Η Ελλάδα έχει σχεδόν 10 εκ. κατοίκους και οι 5 είναι στην Αθήνα. Δεν είναι τραγικοί αριθμοί; Για παράδειγμα, επειδή και η Κομοτηνή είναι μία πόλη σαν τη Χίο, θα μπορούσε να γίνει κάποια σύγκριση, παρατηρώ αρκετές διαφορές σημαντικές για τη μη ερήμωση της. Οι συγκοινωνίες με τα λεωφορεία είναι τακτικές, συγκεκριμένα κάθε 15 λεπτά. Επίσης οι φοιτητές του Πανεπιστημίου δεν πληρώνουν καθόλου την μεταφορά τους από και προς το Πανεπιστήμιο, αφού οι διαδρομές με το λεωφορείο που εκτελούνται είναι δωρεάν και κάθε 10 λεπτά. Στη Χίο δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο; Διάβασα τις προάλλες ένα ρεπορτάζ για το θέμα της μετακίνησης των φοιτητών, πραγματικά λυπήθηκα. Ίσως όλα αυτά θα μπορούσαν να λυθούν αν δημιουργούνταν ένα τοπικό συμβούλιο νέων. Στην ουσία όσοι νέοι θέλουν να ενεργοποιηθούν και να λύσουν διάφορα ζητήματα που απασχολούν κυρίως την καθημερινότητα, θα μπορούσαν να συσπειρωθούν και να φτιάξουν ένα τοπικό συμβούλιο νέων το οποίο θα συνεδρίαζε μία ή δύο φορές τον μήνα και οι συμμετέχοντες θα έθεταν θέματα προς συζήτηση. Στη συνέχεια αυτά τα θέματα θα πήγαιναν στο Δημοτικό Συμβούλιο, μέσω εκπροσώπων. Με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα των νέων που ζουν στο νησί θα λυνόταν ευκολότερα και θα ακουγόταν και η νεανική φωνή στο Δ.Σ., αφού η πλειοψηφία του αποτελείται από μέλη που έχουν ξεπεράσει τη μέση ηλικία.

 

  • Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω βιβλία, ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο και κάνω πράγματα με τους φίλους μου. Το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο για εμένα, γιατί θεωρώ ότι οι φίλοι σου δίνουν ενέργεια και σε βοηθούν να γεμίσεις μπαταρίες. Είναι η οικογένεια που επιλέγεις να έχεις. Είμαι Παναθηναϊκός και μάλιστα φανατικός. Μου αρέσει να βλέπω και να παίζω ποδόσφαιρο. Κάποτε έπαιζα και σε ομάδα όμως ένας τραυματισμός στο γόνατο με έκανε να το αφήσω.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ