658
Ο Γιώργος Μεταξάκης κατά τη σύλληψή του τον Σεπτέμβριο του 1999. Αποφυλακίστηκε ύστερα από 19 χρόνια κάθειρξης στα οποία υπήρξε υποδειγματικός κρατούμενος | ΑΠΕ-ΜΠΕ/CreativeProtagon

O παιδοκτόνος του Αλμυρού και οι δαίμονές του

Ελευθερία Κόλλια Ελευθερία Κόλλια 30 Νοεμβρίου 2018, 07:00
Ο Γιώργος Μεταξάκης κατά τη σύλληψή του τον Σεπτέμβριο του 1999. Αποφυλακίστηκε ύστερα από 19 χρόνια κάθειρξης στα οποία υπήρξε υποδειγματικός κρατούμενος
|ΑΠΕ-ΜΠΕ/CreativeProtagon

O παιδοκτόνος του Αλμυρού και οι δαίμονές του

Ελευθερία Κόλλια Ελευθερία Κόλλια 30 Νοεμβρίου 2018, 07:00

Οργή και ανατριχίλα. Με αυτές τις αποκρίσεις υποδέχθηκε το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου, τα social media, ο πολύς κόσμος, την αποφυλάκιση του Γιώργου Μεταξάκη, του πατέρα που έπνιξε τα τρία του αγόρια στον Αλμυρό ποταμό, το 1999.

Οποιος αγαπάει τα παιδιά, πολλώ δε μάλλον όποιος έχει παιδιά (και τα αγαπάει), συγκλονίζεται και μόνο στη θύμηση ενός τέτοιου εγκλήματος. Τρεις αθώες ψυχές, 10, 4, και 2 ετών, χάθηκαν στα παγωμένα νερά του ποταμού, επειδή ο πατέρας τους μεταμορφώθηκε –όπως γράφεται, υπό την επήρεια αλκοόλ– σε αρσενική Μήδεια. Και επέλεξε να τα θυσιάσει στον βωμό ενός ερωτικού πάθους, για μια γυναίκα, τη γυναίκα του, δεύτερη ξαδέλφη του μάλιστα, με την οποία είχαν «κλεφτεί» 13 χρόνια νωρίτερα, στην Κρήτη. Επέτρεψε μόνο στην τότε 12χρονη κόρη του να ζήσει, δένοντας της –όσο εκείνος εγκληματούσε– τα χέρια στο λεβιέ του αυτοκινήτου, εγκαταλείποντας την λίγο αργότερα σε μια ερημιά. Ο δύτης που βούτηξε αργότερα στον ποταμό για να ανασύρει τα άψυχα κορμάκια των παιδιών, μίλησε για θέαμα που του σφηνώθηκε έκτοτε, για πάντα στο κεφάλι.

Ασύλληπτο. Αξίζει όμως τον κόπο να πλησιάσουμε ένα βήμα πιο κοντά. Το Protagon είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο άνθρωπος αυτός, με τη ροπή στο πάθος, εξελίχθηκε στον «πιο ήσυχο κρατούμενο του κόσμου». Ηταν για χρόνια μάγειρας στη φυλακή, δεν απέκτησε -παρά τον 19ετή εγκλεισμό- τη νοοτροπία φυλακόβιου, δεν είχε ποτέ του ούτε ένα επισκεπτήριο, στον Δομοκό. Και ίσως το πιο σημαντικό: ουδέποτε θέλησε να μοιραστεί με άνθρωπο της φυλακής, σκέψεις, συναισθήματα, για το αμάρτημα του.

Ο ίδιος εξάλλου, στη δίκη του δεν είχε απολογηθεί, ενώ όταν ήλθε η ώρα του εφετείου, δεν πάτησε καν στο δικαστήριο.

Δεν σας τα γράφω για να τον λυπηθείτε, αλλά γιατί οι εικόνες και τα παζλ ποτέ δεν αποτελούνται από ένα και μοναδικό κομμάτι.

Η προσπάθεια να εντοπιστεί κάποιος συνήγορος, ώστε να γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες –τι και πώς– της αποφυλάκισής του, έπεσε στο κενό. «Μα, δεν έχει δει κανέναν εκτός φυλακής όλα αυτά τα χρόνια». Το πιθανότερο είναι ότι αποφυλακίστηκε, ύστερα από δική του αίτηση, με βάση το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει «υφ ‘όρον απόλυση», υπό την προϋπόθεση ότι ο καταδικασμένος σε ισόβια (κι αυτός έχει τρις ισόβια, ένα για κάθε παιδί) έχει εκτίσει τουλάχιστον 19 πραγματικά χρόνια στο κελί και ήταν «κύριος», με διαγωγή δηλαδή που να επιτρέπει τέτοια ποινική μεταχείριση.

Και τώρα; Τα κρητικά sites που έχουν ξεθάψει την υπόθεση επιμένουν ότι υπάρχει όρος, να μην πατήσει το ποδάρι του στην Κρήτη. Μη με ρωτήσετε πώς θα διάγει τον βίο του από δω και μπρος, ούτε αν θα θελήσει ποτέ να συναντήσει την κόρη του, 31 – 32 ετών σήμερα. Ή, καλύτερα, αν το «κοριτσάκι» θα επέλεγε ποτέ να τον αντικρύσει. Οι ψυχαναλυτές είναι σαφώς αρμοδιότεροι για τη δυναμική μεταξύ τους.

Ο θυμός της οικογένειας δεν έχει άλλωστε καταλαγιάσει. Η Αργυρώ Μεταξάκη, τραγική πρωταγωνίστρια, μητέρα των παιδιών, έχει ξεκινήσει – λένε – τις διαδικασίες ώστε να μη μπορέσει να χαρεί ο άντρας της το φως του ήλιου για πολύ.

Ξέρω. Είναι αρκετοί αυτοί που θα ήθελαν η είδηση να επιγράφεται «αποκεφαλίστηκε», αντί «αποφυλακίστηκε» ο παιδοκτόνος της Κρήτης. Να ακούσουν ότι τον κρέμασαν, τον ξεκοίλιασαν, τον διαμέλισαν ζωντανό όπως έκαναν τον 17ο αιώνα. Να μάθουν ότι ξεψύχησε κάτω από σιδερένια ρόπαλα, σαν να ‘ταν στη Βιρμανία του άλλοτε. Αλλά τα βασανιστήρια έχουν προ πολλού, και καλώς, καταργηθεί. Η συζήτηση περί θανατικής ποινής είναι πια, και καλώς, ανεπίκαιρη. Ακόμη και για την παιδοκτονία.

Πάντα το έγκλημα, ειδικά αυτό που δεν διαθέτει ελαφρυντικά, που υπερβαίνει τα όρια της λογικής, προκαλούσε, και θα προκαλεί, αμφιβολίες για τον τύπο της αντίδρασης που θεωρεί κατάλληλο μια πολιτισμένη κοινωνία. Αλλά ο νομικός πολιτισμός δεν επιτρέπει πισωγυρίσματα σε λογικές εκδίκησης. Ο Μεταξάκης ίσως αναπνέει αέρα ελευθερίας, για το υπόλοιπο της ζωής του – ακόμη κι ο Αντερς Μπρέιβικ θα το κάνει σε κάποια χρόνια, ο νορβηγός που έφαγε στο παραλήρημά του 77 ανθρώπους, κυρίως εφήβους, το 2011.

Μπορεί να μη δοκίμασε ποτέ τη σκληρότητα της αναμονής του θανατοποινίτη, σκεφθείτε όμως ότι κάθε βράδυ μπορεί να βλέπει στον ύπνο του τα τρία πνιγμένα του παιδιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...