Ηρακλής Ρούπας

Κατά συνέπεια πρέπει να οδηγηθούμε προς μετάλλαξη της φιλοσοφίας της εργασίας καθώς και του τρόπου αποτύπωσης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Εάν επιθυμούμε να διατηρηθεί η προοδευτική πλευρά στις προτάσεις ανάπτυξης, υπάρχει η ανάγκη να διαμορφώσουμε μία προσαρμοσμένη πολιτική στα σύγχρονα όμως πρότυπα λαμβάνοντας υπόψη παντα, την εξελισσόμενη μετάλλαξη των χώρων και της φιλοσοφίας εργασίας.

Όταν επί παραδείγματι στον τομέα αγροτικής ανάπτυξης, η καλλιέργεια μπορεί να γίνεται ρομποτικά, ο οικονομολόγος μιας τέτοιας κοινωνίας οφείλει να αναδείξει και να δρομολογήσει τον τρόπο μετάβασης σε νέα εργασιακά περιβάλλοντα.
Συνθήκες όπου η λειτουργία ενός θερμοκηπίου στην Αχαΐα, για παράδειγμα, θα μπορούσε να λαμβάνει χώρα από την Κίνα ή μία χειρουργική επέμβαση θα μπορούσε να καθοδηγείται ρομποτικά εκτός του χώρου του χειρουργείου, αναμένεται να αποτελέσουν το σύνηθες στο μέλλον.
Αυτή την εξέλιξη οφείλουμε να προλάβουμε αλλά και να προετοιμαστούμε κατάλληλα ώστε να την οικειοποιηθούμε εγχώρια πριν μας προλάβουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η προσέγγιση αυτή θα πρέπει να αναδεικνύει στοιχεία νέου σχεδιασμού και προγραμματισμού καθώς και πρόληψης.
Η στείρα αντίδραση λόγω πιθανής αδυναμίας του παρόντοςαφηγήματος, μπορεί να καθορίσει αρνητικά το μέλλον της χώρας αλλά και του ρόλου της αριστεράς που δεν θα μπορεί να προλάβει τις εξελίξεις.
Αναζητείται λοιπόν ένα νέο αφήγημα με γνώμονα την πρόληψη από τις πιθανώς διαλυτικές συνέπειες των εξελίξεων στις δομές της κοινωνικά δίκαιης αντιμετώπισης των εργαζομένων του μέλλοντος.

Για να γίνει αυτό πρέπει να ξεπερασθούν έννοιες και πρακτικές του παρελθόντος. Πολιτικές αγκυλώσεις θεωριών που αναπτύχθηκαν/ διατυπώθηκαν προ δεκαετιών σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό και αναπτυξιακό περιβάλλον πρέπει να οδηγηθούν προς αναθεώρηση.

Άλλωστε, πόσοι γνωρίζουν πως κατά τον Μαρξ, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο που συνέγραψε με τον Εγκελς το 1848, ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι «προοδευτικός»;
Κατά την έννοια αυτή ο καπιταλισμός συνεχώς μεταλλάσσεται. Μέσα από την σωστή διαχείριση των αποτελεσμάτων του είναι δυνατόν να αναδεικνύεται κάθε φορά και ο βαθμός της προοδευτικότητας που μπορεί να επιδιωχθεί και να αναδειχθεί τις επόμενες δεκαετίες.

Με δεδομένη την καθολική αποδοχή του ρόλου τους κέρδους ως κινητήριου μοχλού ανάπτυξης και οικονομικής ευημερίας, το ζητούμενο πλέον πρέπει να είναι η επαναπροσέγγιση του ρόλου των εργαζομένων στο υπό διαμόρφωση νέο περιβάλλον.
Ο τρόπος κατανομής των κερδών και συμμετοχής ή μη των εργαζομένων σε αυτή την διαδικασία πρέπει να αποτελεί το νέο πολιτικό διακύβευμα μίας προοδευτικής προσέγγισης της ανάπτυξης.

Είμαστε πλέον ενταγμένοι στην εποχή των δικτυακών και διαδικτυακών φέουδων.
Η συγκεκριμένη ολιγαρχία όμως δεν λειτουργεί με αθέμιτα μέσα για την αύξηση των κερδών των δραστηριοτήτων τους. Εκμεταλλεύεται τις εξελίξεις των νέων δεδομένων της διαδικτυακής οικονομίας αλλά και των νέων νορμών και συνηθειών τόσο των καταναλωτών, όσο και των εργαζομένων.

Οι νέες μορφές παραγωγής, τα μονοπώλια των λογισμικών αλλά και των δικτύων καθώς και η ακριβή χρήση του διαδικτύου μας υποχρεώνει να αναδείξουμε νέες μορφές συνεργασιών στο διαδικτυακό τοπίο.
Μόνο τότε θα υπάρξει πιθανότητα «διεκδίκησης» μίας νέας μορφής εργασιακών δικαιωμάτων. Θα εισέλθουμε ταχύτερα σε νέα μοντέλα αλληλεπίδρασης της κοινωνίας μέσω του διαδικτυακού κοινόκτητου χώρου.

Μία νέα προοδευτική προσέγγιση οφείλει να αναγνωρίσει πως η χρηματοδότηση των νέων δικτυακών υποδομών δεν πρέπει να προσφέρεται μόνον από τους πλούσιους καπιταλιστές -με την τεχνική προσέγγιση του όρου – ή από τους μετόχους των επιχειρήσεων αλλά από τους εκατοντάδες εκατομμύρια καταναλωτές και φορολογούμενους. Κατά συνέπεια η προάσπιση των συνθηκών εργασίας στο μέλλον θα μπορέσει να επιτευχθεί εάν υπάρξουν χρηματοδοτικά υποκατάστατα στα funds και στον συγκεντρωτισμό των διεθνών καπιταλιστικών κεφαλαίων που έχουν και αυτά τον ρόλο τους να επιτελέσουν.

Ο εκδημοκρατισμός της ανάπτυξης απαιτεί και δημοκρατική προσέγγιση στις διεξόδους χρηματοδότησης.

Συζητάμε για τον μετασχηματισμό της πολιτικής στόχευσης από την αντιπαράθεση Νεοφιλελευθερισμού – Σοσιαλδημοκρατίας σε μία συζήτηση ως προς την κατανομή του κέρδους σε ένα περιβάλλον που θα γίνεται περισσότερο περίπλοκο για τον εργαζόμενο. Το αντίδοτο θα πρέπει να είναι η διεκδίκηση και προετοιμασία λειτουργίας σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον μηδενικού οριακού κόστους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί είτε μέσω ανταγωνιστικού πλαισίου χρήσης της διαδικτυακής οικονομίας, είτε μέσω πρόσβασης σε ανοικτές πηγές και στην ισότιμη συνεργασία με στόχο την επίτευξη νέων μοντέλων χρηματοδότησης. Στόχος η αξιοποίηση της δυναμικής του νέου τύπου υποδομών.

Για να μπορέσουμε να είμαστε ακριβείς στην πολιτική στόχευση της επόμενης δεκαετίας θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως η ατζέντα της πολιτικής διαφοροποίησης έχει μετακινηθεί από την στείρα πολιτική διαφοροποίηση προς δομές δικαιότερης και αποτελεσματικότερης στήριξης της κοινωνικής υπόστασης και ευημερίας των πολιτών. Οι προηγούμενοι όροι έχουν καταστεί διακύβευμα ιστορικής αναδρομής ή χρήσης από πολιτικούς που είτε δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τις αλλαγές, είτε δεν έχουν τα εφόδια και την δυνατότητα να συμμετάσχουν στην διαμόρφωσή τους.

Το προοδευτικό και δημοκρατικό ζητούμενο πλέον είναι ο εκδημοκρατισμός της καινοτομίας. Το ζητούμενο είναι η προοδευτικότητα της νέας καινοτόμου οικονομίας του διαδικτύου να αποτρέψει τον όλο και περισσότερο διαφαινόμενο «κοινωνικό εγκλωβισμό» των ασθενέστερων οικονομικά και κοινωνικά ομάδων. Ο κοινόκτητος τόπος προσφέρει αυτή την διέξοδο αρκεί να χρησιμοποιηθεί με προοδευτισμό και κοινωνική εγρήγορση.

Αναζητείται η διαμόρφωση και ανάδειξη μίας προοδευτικής και κοινωνικά ωφέλιμης αναπτυξιακής κουλτούρας. Η έννοια του κοινωνικού οφέλους δεν πρέπει να βασίζεται στην μισθολογική αύξηση, αλλά στον δυναμισμό καινοτομίας και παραγωγής προκειμένου για διεύρυνση των θετικών στοιχείων της οικονομίας και κατ΄επέκταση του κοινωνικού συνόλου.

Ο χώρος εργασίας σταδιακά μετασχηματίζεται. Η έννοια του αυτοαπασχολούμενου πρέπει πλέον να διασυνδεθεί με την δυνατότητα γρήγορης και φθηνής πρόσβασης στο διαδίκτυο. Η ανάπτυξη των φτωχών περιοχών θα προκύψει μόνον μέσω της καινοτομίας στην σκέψη και δομή ανάπτυξης. Τα δικαιώματα των εργαζομένων του μέλλοντος θα αρχίσουν να ταυτίζονται με εκείνα των αυτοαπασχολούμενων ή εκείνων που θα απασχολούνται εργαζόμενοι όμως στον χώρο τους.

Όταν γίνεται λόγος για ενοποιήσεις δικτύων δεν είναι δυνατόν να μην αναδεικνύεται σιγά – σιγά η ανάγκη σταδιακής ενοποίησης του τρόπου αντιμετώπισης της εργασίας. Του ρόλου των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στο δημόσιο. Όταν προσδιορισθεί ο τρόπος μετεξέλιξης, τότε θα γίνει ευκρινέστερη η οδός προσέγγισης του ρόλου και των δικαιωμάτων των «νεοεργαζομένων».