Θανάσης Τσεκούρας

Κυρίως από τη στιγμή που κατάλαβε ότι όλες οι υποθέσεις με πρωταγωνιστή τον «Ρασπούτιν» κατέληγαν στο ίδιο μονότονο τέλος: το φιάσκο. Αντί για την αποκάλυψη των φοβερών και τρομερών «σκανδάλων», γελοίες και ερασιτεχνικές σκευωρίες. Με τεράστια πολιτική ζημιά τόσο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και προσωπικά για τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Πώς έσμιξε αυτό το αταίριαστο ζευγάρι; H πορεία του «Ρασπούτιν» χάνεται στους πιο σκοτεινούς κύκλους της λαϊκής και καραμανλικής Δεξιάς. Δίπλα από μηχανισμούς του «βαθέος κράτους», σε συστήματα εξουσίας σκιώδη, με δυσάρεστη παρακρατική οσμή. Σε μια πολιτική οικογένεια της «βαθιάς», αναχρονιστικής και ακραία συντηρητικής Δεξιάς.

Αλλωστε τα πρώτα κατορθώματα της «Σχολής των Ρασπούτιν» εμφανίζονται στον πόλεμο που είχαν κηρύξει εναντίον του εκσυγχρονιστικού σχεδίου του ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη, κατά τη δεκαετία του ’90. Στη συνέχεια εισέπραξαν τη «δικαίωση» για τις υπηρεσίες τους από τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Από την οποία μεταπήδησαν με ευκολία στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι δουλειά είχε η Αριστερά με την πιο αντιμεταρρυθμιστική και μνησίκακη πτέρυγα της σκληροπυρηνικής Δεξιάς;

Οι συνδετικοί κρίκοι βέβαια προέκυψαν. Ο πιο στέρεος, μια ιδεοληπτική ανάγνωση της κοινωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία η επιχειρηματικότητα είναι συνώνυμη της διαπλοκής, οι «πλούσιοι» διεφθαρμένοι, τα ΜΜΕ τα «ντόπερμαν της κλεπτοκρατίας». Μια τυφλή θεωρία που βοήθησε στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε κόμμα του λαϊκισμού. Κάτω απ’ αυτή την «πολιτισμική» ομπρέλα στεγάστηκαν οι «Ρασπούτιν».

Τι κέρδισε ο Τσίπρας από τους «Ρασπούτιν» και τους συνοδοιπόρους του; Το μηδέν και το... άπειρο. Το μηδέν είναι αυταπόδεικτο. Το άπειρο συμβολίζει τις άπειρες ώρες που έχασε ακούγοντας από τους «Ρασπούτιν» να του μεταφέρουν τα «ακράδαντα» στοιχεία που είχαν ανακαλύψει για διάφορες υποθέσεις. Ολες βέβαια με κοινή κατάληξη: τα σκουπίδια.

Τι έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ; Την ταυτότητα και την ιστορικότητά του. Στο εγγύς μέλλον και τις εκλογές.

Είναι γνωστό ότι το κόμμα που καταφέρνει να επιβάλει το κυρίαρχο δίλημμα είναι συνήθως αυτό που στο τέλος κερδίζει και τις εκλογές. Σήμερα, η διαχωριστική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ - αντι-ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την κυρίαρχη αντίθεση της συγκυρίας. Η Ν.Δ. αναδεικνύεται η ηγεμονική δύναμη στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει εγκλωβισμένος σε μια ιδιότυπη καραντίνα. Ολα αυτά αποτυπώνονται εύγλωττα σε εκλογικούς συσχετισμούς.

Σε μεγάλο βαθμό, οι «Ρασπούτιν» δημιούργησαν την πολιτική καραντίνα γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα, την εχθροπάθεια, τη μνησικακία, τον σκοταδισμό και την παρακρατική λογική τον μετέτρεψαν σε «ανάδελφο» κόμμα. Χωρίς συμμάχους και εφεδρείες στο Κέντρο και την Κεντροαριστερά.

Συνήθως αυτή είναι η δουλειά των «Ρασπούτιν» στην Ιστορία. Προσφέρουν τις μέγιστες υπηρεσίες, όχι σε αυτούς που υπηρετούν, αλλά στους αντιπάλους τους. Δευτερευόντως, λόγω ανικανότητας. Κυρίως γιατί η αντίληψή τους για την πολιτική και την κοινωνία πηγάζει από τη «Μαύρη Βίβλο» του αναχρονισμού και του σκοταδισμού. Ισως γι’ αυτό τον λόγο εμφανίζονται, κινούνται και τις περισσότερες φορές καταλήγουν στο σκοτάδι.