60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ταινίες, πάρτι και μαγικός Τζον Γουότερς

60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ταινίες, πάρτι και μαγικός Τζον Γουότερς

Όλα όσα έγιναν χτες Πέμπτη στο φεστιβάλ

festival-thessaloniki
Σε μια ομιχλώδη και κάπως βροχερή ανά διαστήματα Θεσσαλονίκη το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου βάζει φέτος τα καλά του: το γιορτάζει άλλωστε με το παραπάνω αφού τα 60 χρόνια του μαρτυρούν ωριμότητα και εδραίωση-και κέφι, θα προσθέταμε εμείς, αφού οι ανατρεπτικές ταινίες και οι πιο καλτ φιγούρες του σινεμά δίνουν πανηγυρικά το παρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο “πάπας”, όπως των λένε του cult cimena-ή “Πάπας” του trash, όπως τον είχε αποκαλέσει ο Ουίλιαμ Μπάροουζ, που μας χάρισε χτες, Πέμπτη 7/11, ένα απολαυστικό masterclass και ατάκες που έκοβαν σαν μαχαίρι: “Ντυνόταν σαν γέρος από τα νιάτα του” είπε χαρακτηριστικά απαντώντας στην περίφημη φράση του βασιλιά της γενιάς των μπητ. Ακόμα και για το Τζόκερ και τα δικά μας ευτράπελα είχε κάτι να πει: “Πολύ θα γούσταρα να ήμουν εκεί όταν έκαναν ντου οι αστυνομικοί, μεγάλη πλάκα!”. Στην κατάμεστη αίθουσα Τζον Κασαββέτης έκανε το δικό του, σαρωτικό πέρασμα μιλώντας για τις ταινίες του, το κοινό, την αγαπημένη του Βαλτιμόρη, τις μούσες του, τα social media.

mt_1160911_STIGMIOTYPA_07-11-2019


Τζον Γουότερς: “Διαβάζω επτά εφημερίδες την ημέρα”

Είναι πάντως πολύ παρηγορητικό να βλέπεις τόση νεολαία να συγκεντρώνεται σε ένα μάστερ κλας κρατώντας τις τσάντες του φεστιβάλ, σημειώνοντας και έχοντας εύλογες απορίες για το καθετι. Γι αυτό και ο Τζον Γουότερς είχε τα καλύτερα να πει για τον κόσμο της πόλης και του Φεστιβάλ λέγοντας πως “Όλοι με αγαπούν εδώ” δικαιολογώντας την ευγένεια προς το πρόσωπό του. Εξηγώντας πως έφτιαξε το δυναμικό του όνομα, λατρεμένο για τον κόσμο του σινεμά και συνολικά της ποπ κουλτούρας, έχοντας μάλιστα πια και άπειρους μιμητές είπε πως “Κανείς δεν ήξερε ποιος ήμουν και φυσικά δεν είχα καθόλου λεφτά για διαφήμιση. Μου αρέσουν πολύ οι εφημερίδες, διαβάζω επτά από αυτές κάθε μέρα. Όταν έκανα τα σόου στη Βαλτιμόρη, επέλεγα πάντα να δίνω πολλές συνεντεύξεις και αυτό γιατί όταν τις δίνω, νιώθω πως πηγαίνω στον ψυχίατρο. Αυτός ήταν, επίσης, ένας τρόπος να διαφημιστεί η δουλειά μου, γιατί θέλω το κοινό να βλέπεις τις ταινίες μου και όχι μόνο η μάνα μου. Για το PinkFlamingos, που χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, είχαμε φτιάξει με την Divine τα δικά μας διαφημιστικά φυλλάδια, τα οποία μοιράζαμε παντού, στους δρόμους, στα εστιατόρια... Μετά άρχισαν να βγαίνουν οι κριτικές για την ταινία και μπορώ να πω πως έλαβα τις καλύτερες… χειρότερες κριτικές, που εκτείνονταν από φράσεις όπως “Τι αηδιαστικές ταινίες είναι αυτές!” μέχρι το προσωπικό μου αγαπημένο “Πού πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν νυχτώνει; Δεν υπάρχουν νόμοι;”. Κατέληξα λοιπόν να νοικιάζω αίθουσες και να προωθώ μόνος μου τις ταινίες που γύριζα. Οι ταινίες μου ήταν αηδιαστικές, και το ήξερα, διέθεταν όμως καλό χιούμορ. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με ρομαντικές ταινίες ή ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Δεν ξέρω τίποτα γι’αυτά τα είδη», κατέληξε σχετικά.

Στη συνέχεια ο Τζον Γουότερς μίλησε για τη μούσα του, την Divine, την «καλύτερη ηθοποιό του κόσμου» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. «Μέναμε στην ίδια περιοχή. Στο σχολείο δέχτηκε πολύ μπούλινγκ από τους συμμαθητές της. Το ίδιο σχολείο που χρόνια αργότερα οργάνωσε καμπάνια κατά του μπούλινγκ, την οποία και αφιέρωσε στην Divine. Είναι δύσκολη εποχή για όλους το λύκειο. Μόλις τελειώσει η σχολική περίοδος, η ζωή των νταήδων παίρνει την κατιούσα, ενώ όλων των υπολοίπων έχει ανοδική πορεία. Η Divine εξωτερίκευσε τον θυμό της από εκείνα τα χρόνια στις ταινίες. Πλέον τα πράγματα έχουν εξελιχθεί. Τα περισσότερα γκέι μπαρ στην Αμερική κλείνουν και αυτό αποτελεί πρόοδο κατά τη γνώμη μου», δήλωσε χαρακτηριστικά. Εννοείται πως ένας τόσο ανήσυχος καλλιτέχνης δεν ήταν ποτέ ήσυχος αφού τον είχα διώξει από το σχολείο και από το πανεπιστήμιο «για το πρώτο σκάνδαλο μαριχουάνας σε πανεπιστημιακό campus», όπως παραδέχεται με καμάρι. «Εκείνη την εποχή, καμιά σχολή δεν σου επέτρεπε να γυρίσεις ταινίες που ξέφευγαν από την πεπατημένη και σήμερα, να φανταστείτε, γυρίζονται snuff films. Έμαθα να κάνω ταινίες απλώς με το να τις… κάνω. Οι επιρροές μου ήταν τα art films του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν -ήταν εξάλλου ο πρώτος που έδειξε εμετό στις ταινίες του- αλλά και οι underground ταινίες. Η αλήθεια είναι πως είχα κοινό από το ξεκίνημα της πορείας μου. Δανειζόμουν λεφτά από τον μπαμπά μου για να γυρίσω τις ταινίες μου και πάντα του τα επέστρεφα, παρότι ο ίδιος δεν το περίμενε. Με την Divine έχουμε πάει και φυλακή, ήμασταν ατίθασα νιάτα, αλλά ακόμη και αυτό ήταν τεράστια διαφήμιση». Όσο για το αν θεωρεί διασκεδαστικό να ασχολείται με τον κινηματογράφο τόνισε τα εξής: «Είκοσι δύο σερί ώρες γυρισμάτων, μέσα στο κρύο και με μια κάμερα στο χέρι, δεν είναι διασκέδαση. Διασκέδαση είναι να πας για ένα ποτό με τους φίλους σου. Άλλα έτσι έμαθα την δουλειά. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, εκτός ίσως από το να γίνω ψυχίατρος ή δικηγόρος ποινικών υποθέσεων».

mt_1160396_MASTERKLAS_TOY_TZON_GOYOTERS_07-11-2019
mt_1160409_MASTERKLAS_TOY_TZON_GOYOTERS_07-11-2019-2
mt_1160413_MASTERKLAS_TOY_TZON_GOYOTERS_07-11-2019-2
Κλείσιμο


Ο Τραμπ και οι άλλοι

Ο Τζον Γουότερς είχε πολλά να πει και για τον Ντόναλντ Τραμπ. «Γιατί άραγε οι περισσότεροι πολιτικοί σήμερα έχουν περίεργα μαλλιά; Ο Τραμπ δεν νοιάζεται για τις τέχνες. Στους αμερικάνικους κινηματογράφους που παίζουν καλλιτεχνικές ταινίες, θα δεις μόνο ηλικιωμένους. Οι νέοι πηγαίνουν σε σινεμά στα μούλτιπλεξ και στα εμπορικά κέντρα για να δουν ταινίες με σούπερ ήρωες. Μισώ τα εμπορικά κέντρα. Δεν θέλω να βλέπω ταινία και ο άλλος να τρώει δίπλα μου αστακό». Ειλικρινής, στακάτος και τολμηρός όμως αποδεικνύεται ακόμα και όταν για τον εαυτό του ο Γουότερς δεν αρνήθηκε πως 'ήξερε-και δεν φοβήθηκε-την αποτυχία:. «Πολλές ταινίες μου απέτυχαν στο box office. Είναι πολύ δυσάρεστη εμπειρία να παλεύεις οκτώ μήνες για να γυρίσεις μια ταινία και μετά να την βλέπεις να αποτυγχάνει. Φυσικά, είναι πολύ χειρότερο να μην έχεις δουλειά για οκτώ μήνες. Από μικρός ήμουν φιλόδοξος, ωστόσο είναι αδύνατον να είσαι συνεχώς επιτυχημένος. Βέβαια, αν κάνεις κάτι για 50 χρόνια, καταλήγεις να αρέσεις στον κόσμο. Για να εντυπωσιάσεις τους άλλους πρέπει να ξεχωρίσεις. Η αποτυχία σε βοηθά να ανασυγκροτηθείς και να έχεις νέες ιδέες. Έχω πάντα νέες ιδέες. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος να βαρεθεί. Προσωπικά, δεν βαριέμαι ποτέ», εξήγησε σχετικά. Ποιο είναι όμως για τον ίδιο το σημαντικότερο στοιχείο μιας καλής ταινίας; «Η πλοκή», απαντά με αφοπλιστική σαφήνεια. «Μισώ τα μακροσκελή αστεία. Για μένα, μια κωμωδία δεν πρέπει να ξεπερνά τα ενενήντα λεπτά. Αγαπώ τις feel… bad ευρωπαϊκές ταινίες. Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι θέλουν να βλέπουν feel good ταινίες. Δεν χρειάζομαι τις ταινίες για να αισθανθώ καλά. Είμαι καλά από μόνος μου. Λατρεύω τις ταινίες του Λαρς Φον Τρίερ αλλά και του Ταραντίνο. Μου άρεσε και τοΤζόκερ. Όσο αφορά τις δικές μου ταινίες ελπίζω να τις παρακολουθήσετε από το κινητό σας. Έτσι δεν θα εντοπίσετε τα λάθη μου», ανέφερε με το γνωστό του χιούμορ. Φυσικά δεν κράτησε τα λόγια του όταν η κουβέντα ήρθε στο Χόλυγουντ «Αν δεν θέλουν την επόμενη ταινία σου, δεν σε πληρώνουν. Από την άλλη, όσο πιο πολλά σου δίνουν, τόσο πιο πολλά ζητούν και από σένα. Μετά το Hairspray, όλοι ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου. Μου έστελναν συνεχώς δώρα. Ωστόσο, πάντα κάνω την ταινία όπως ακριβώς την έχω φανταστεί, γιατί περιμένουν από μένα και να την προωθήσω. Κατάφερα να κάνω αξιοσέβαστο το κακό γούστο. Γι’αυτό και κανένας άλλος σκηνοθέτης δεν με μιμείται».
Λατρεύει το Summer Lovers!

Το τρομερό είναι ότι από τις ελληνικές ταινίες θυμήθηκε το Summer Lovers την ταινία που έκανε γνωστή την Ντάριλ Χάνα και γυρίστηκε στην Σαντορίνη λέγοντας πως δεν θα την ξεχάσει ποτέ ενώ δηλώνει και φαν του Λάνθιμου. Όσο για τη συμβουλή θα έδινε στους νέους δημιουργούς, ο Τζον Γουότερς απάντησε ως εξής: «Να κατοχυρώνουν τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής που χρησιμοποιούν, πριν αρχίσουν να προωθούν τις ταινίες τους». Για την ώρα πάντως δεν ετοιμάζει καμία ταινία: «Έκανα 17 ταινίες, έχω δείξει το έργο μου. Έτσι όπως είναι τώρα το τοπίο του ανεξάρτητου σινεμά δεν μπορώ να κάνω ταινίες. Θα μπορούσα να κάνω βέβαια τηλεόραση. Μου αρέσει πολύ. Γράφω όμως τα βιβλία μου, που πηγαίνουν καλύτερα από τις ταινίες μου αυτή τη στιγμή. Άλλωστε μου αρέσει να λέω ιστορίες με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

mt_1160892_STIGMIOTYPA_07-11-2019-2


Ζίζοτεκ και πάρτι

Από τις χτεσινές προβολές πάντως αυτή που εντυπωσίασε ήταν το Ζίζοτεκ του Βαρδή Μαρινάκη ένα όμορφο, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό παραμύθι για μεγάλους για ένα αγόρι που χάνεται στο δάσος αοφύ τον έχει εγκαταλείψει η μητέρα του. Φιγούρες αρχετυπικές που προκαλούν πόνο και τρόμο παρελαύνουν στην ταινία που ανατέμνει τη σχέση με τον πόνο, το πένθος και τη θρησκεία. Έντονες μεταφυσικές αναφορές και στη μεταφυσική. Δεν λείπουν και οι παραπομπές στο λαθρεμπόριο προσφύγων που συζητιούνται πολύ τελευταία λόγω και των προσφάτων γεγονότων.

Κατά τα άλλα έξω από τις αίθουσες επικρατεί η καλή χαρά αφού το φεστιβάλ δεν σταματά να...παρτάρει. Πολύς ο κόσμος στο πάρτι του περιοδικού Cinema χτές το βράδυ στο μπαράκι Stereo με όλες τις φεστιβαλικές γενιές και όλες τις ηλικίες να αποδεικνύουν ότι το σινεμά μας ενώνει και ότι τα 60 χρόνια είναι απλώς και μόνο η αρχή.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης