Η «αναπαλαίωση» του αστικού πολιτικού συστήματος, η εξασφάλιση σταθερών κυβερνητικών πλειοψηφιών, για να εφαρμόζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική, με δυο λόγια οι ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος όπως αυτές διαμορφώνονται από τα προτάγματα του κεφαλαίου σε κάθε φάση, είναι οι συνδετικοί κρίκοι των προτάσεων της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όπως έγινε σαφές από την πρώτη κιόλας μέρα της σχετικής συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής που ξεκίνησε χτες.

Η Ολομέλεια καλείται να αποφανθεί επί των προτάσεων που κατέθεσε η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, με την όλη συζήτηση να διαρκεί έως την ερχόμενη Δευτέρα 25 Νοέμβρη και την τελευταία μέρα να είναι αφιερωμένη στις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών. Η όλη διαδικασία θα ολοκληρωθεί το βράδυ της Δευτέρας με την ψηφοφορία των αναθεωρητέων άρθρων.

Χτες, πρώτη μέρα της συνεδρίασης της Ολομέλειας, έγινε συζήτηση επί της αρχής της αναθεώρησης, ενώ από σήμερα θα ξεκινήσει η συζήτηση των άρθρων που είναι χωρισμένα σε ενότητες.

Οι εισηγητές της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, από την πρώτη μέρα έδωσαν με σαφήνεια τα κοινά ζητούμενα της αναθεώρησης, με τον εισηγητή της ΝΔ, Θ. Πλεύρη για παράδειγμα, να θεωρεί «μεγάλη τομή» πως «για πρώτη φορά συζητάμε ότι αποσυνδέεται πλήρως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την εξασφάλιση της κυβέρνησης στη Βουλή, δηλαδή από τον κίνδυνο να πηγαίνει η χώρα σε εκλογές», τον ειδικό εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Παπαηλιού, να σημειώνει πως «η πρωτοβουλία για αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος συνδέεται με την ανάγκη διαμόρφωσης σταθερών κυβερνήσεων, την ενδυνάμωση των θεσμών του κοινοβουλευτισμού αλλά και της άμεσης Δημοκρατίας για την αποκατάσταση του κύρους της πολιτικής και της αξιοπιστίας των πολιτικών» κ.ο.κ. Οι «κοινές συνισταμένες» αυτές δεν μπόρεσαν να κρυφτούν πίσω από τις αντεγκλήσεις για τα δευτερεύοντα τις οποίες επιχείρησαν να παρουσιάσουν ως τάχα «άβυσσο», όπως π.χ. τον τρόπο για την εκλογή του ΠτΔ χωρίς προσφυγή στις κάλπες, για τις «βελτιώσεις» στο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών, το οποίο κατά τα άλλα συμφώνησαν να παραμείνει κ.ο.κ.

Ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, επισήμανε ότι ο βασικός στόχος της συνταγματικής αναθεώρησης είναι να εμπεδωθούν μέσα και από το ίδιο το Σύνταγμα οι όροι της κυβερνητικής και πολιτικής σταθερότητας, να θωρακιστεί το αστικό πολιτικό σύστημα, να γίνει πιο ανθεκτικό απέναντι σε τριγμούς που δημιουργεί αυτή η πολιτική, να θωρακιστεί κυρίως απέναντι στον λαϊκό παράγοντα, αλλά και απέναντι στις εσωτερικές του αντιθέσεις που υπάρχουν και ενίοτε απειλούν και τη σταθερότητά του.

«Αυτός ήταν ο πρώτος και μεγάλος στόχος και για τον ΣΥΡΙΖΑ που πήρε την πρωτοβουλία στην προηγούμενη Βουλή, αλλά και για τη ΝΔ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους, όπως επίσης ανεξάρτητα από το σε ποιον βαθμό τελικά επιτευχθεί αυτός ο στόχος», σημείωσε ο εισηγητής του Κόμματος και επισήμανε πως αυτό αποδεικνύεται από τις προτάσεις τους που μπορεί να μην είναι ακριβώς ίδιες, όμως συγκλίνουν στα ίδια σημεία. Και έφερε ως παράδειγμα αυτές για την πολιτική σταθερότητα με την αποσύνδεση της εκλογής του ΠτΔ από τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών, την προσπάθεια «ηθικοποίησης» του συστήματος μέσα από κάποιες ψευτοβελτιώσεις του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών που κατά τα άλλα παραμένει, αλλά και τις κούφιες διακηρύξεις περί κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η συμφωνία των αστικών κομμάτων φάνηκε, τόνισε ο Γ. Γκιόκας, και όταν απέρριπταν τις προτάσεις του ΚΚΕ ακόμα και για υπερώριμους εκσυγχρονισμούς όπως για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, «άρθρων - ζόμπι» όπως χαρακτηριστικά είπε, όπως η κατάργηση του άρθρου του Συντάγματος που κατοχυρώνει τα προνόμια των εφοπλιστών και του ξένου κεφαλαίου, την υπεροχή του Δικαίου της ΕΕ έναντι του εθνικού, του άρθρου που επιτρέπει την εγκατάσταση ξένων βάσεων σε ελληνικό έδαφος.

Τόνισε ακόμη ότι κανένα αστικό Σύνταγμα δεν μπορεί να προστατέψει αποτελεσματικά τα λαϊκά δικαιώματα, γιατί ακόμη και αν υπάρχει κάποια προστασία, την οποία επιδιώκει το ΚΚΕ γι' αυτό και καταθέτει προτάσεις με στόχο να γίνουν στόχοι πάλης για το λαϊκό κίνημα, την ίδια στιγμή υπάρχουν ρήτρες, «παραθυράκια», εξαιρέσεις, έτσι ώστε σε κρίσιμες στιγμές, όταν αυτό απαιτείται από τις ανάγκες της οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου, αυτά τα δικαιώματα να πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων, υπενθυμίζοντας τον τρόπο που υιοθετήθηκαν τα τρία μνημόνια από όλες τις κυβερνήσεις κατά παράβαση της αυξημένης πλειοψηφίας που έθετε το Σύνταγμα.

Αυτή η αναθεώρηση είναι «κομμένη και ραμμένη» στη «δημιουργία αυταπατών ότι ηθικοποιείται το πολιτικό σύστημα» και κυρίως στη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, η οποία «είναι το μακρύ χέρι του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής.

Οπως ανέφερε, η μεγάλη δύναμη σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος είναι ότι εξασφαλίζει την «ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα» των κομμάτων που στηρίζουν το σύστημα. Εφερε ως παράδειγμα τα χρόνια της κρίσης, όπου το αστικό πολιτικό σύστημα δεν αποσταθεροποιήθηκε, αλλά έγινε πολύ πιο ισχυρό, καθώς «είχαμε κυβερνήσεις που πριν από 10 - 15 χρόνια, αν το υποστηρίζαμε, θα μας κορόιδευαν», είπε, προσθέτοντας πως «ο μεγάλος παράγοντας ισχυροποίησης και αποκατάστασης της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος ήταν η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και η συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ».

Αναφερόμενη στις επιδιώξεις αυτής της συνταγματικής αναθεώρησης, τόνισε πως η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος επιτεύχθηκε τα χρόνια της κρίσης, αλλά θέλουν να αντιμετωπίσουν δυσλειτουργίες που προκύπτουν από τις εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού, ενώ στο βάθος «υπάρχει και ο ταξικός φόβος», γιατί καταλαβαίνουν ότι η παγκόσμια υποχώρηση του επαναστατικού κινήματος είναι προσωρινή.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής σημείωσε ότι τον στόχο της πολιτικής σταθερότητας υπηρετεί και ο ψευτοκαβγάς, όπως τον χαρακτήρισε, των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ «στο τμήμα εκείνο των άρθρων του Συντάγματος που αναφέρονται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο». Οπως ανέφερε, πρόκειται για «το κατ' εξοχήν τμήμα του Συντάγματος που βρίσκεται στην πιο μεγάλη απόσταση από την πραγματική ζωή. Είναι δηλαδή αυτό στο οποίο από όλο το υπόλοιπο Σύνταγμα εδώ αντανακλάται περισσότερο όλη η υποκρισία των αστικών συνταγματικών διακηρύξεων. Τι να θυμηθούμε; Την ισονομία, τη δίκαιη φορολογία ή το δικαίωμα στην εργασία που δήθεν προστατεύει το Σύνταγμα; Η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει αυτές τις διακηρύξεις», τόνισε για να προσθέσει ότι «συμμετέχουμε στη συνταγματική αναθεώρηση, καταθέτουμε προτάσεις, εξαντλούμε κάθε περιθώριο, για να προστατευτούν και να διευρυνθούν λαϊκά, δημοκρατικά δικαιώματα, συνδικαλιστικές ελευθερίες, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ένα προοδευτικό Σύνταγμα στο πλαίσιο της σημερινής εξουσίας του κεφαλαίου και καλώντας τον λαό να κάνει αυτές τις προτάσεις άξονα της πάλης του. Αλλωστε, πραγματικά κυρίαρχος γίνεται μονάχα εκείνος ο λαός ο οποίος διαφεντεύει τον πλούτο που παράγει».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, επισήμανε ότι το αστικό Σύνταγμα «είναι σκληρό, ταξικό, αδίστακτο απέναντι στους εργαζόμενους και γαλαντόμο στο μεγάλο κεφάλαιο», γιατί κατοχυρώνει τα προνόμια της κυρίαρχης τάξης και των διεθνών συμμαχιών της, συμφέροντα που αντικειμενικά είναι αντίθετα με αυτά του λαού.

Σημείωσε πως βάση του είναι η κατοχύρωση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου όπως των εφοπλιστών, η προστασία ξένων επενδύσεων κ.ά. δηλαδή τα συμφέροντα «μιας μειοψηφίας που πλουτίζει από τη ληστρική εκμετάλλευση αυτών που παράγουν τον πλούτο», των εργαζομένων, ενώ σε αυτό κατοχυρώνονται και οι ασφαλιστικές δικλίδες, όπως είναι το άρθρο 48 που προβλέπει πως σε περίπτωση «έκτακτης ανάγκης» λαμβάνονται «έκτακτα μέτρα ασφαλείας», που φτάνουν ακόμα και στην απαγόρευση των συναθροίσεων κ.ά. Τα άρθρα αυτά αποτελούν, σημείωσε, τις «10 εντολές» για τα αστικά κόμματα, ενώ από εκεί και πέρα τα περί κοινωνικών δικαιωμάτων που περιέχει το Σύνταγμα έχουν καθαρά διακηρυκτικό χαρακτήρα.

Χαρακτήρισε «φιλικό παιχνίδι» τις όποιες αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων, τα οποία έχουν κοινό στόχο τη διασφάλιση του συστήματος. Αλλωστε, όπως είπε, αυτό έγινε ξεκάθαρο με την οικονομική κρίση, όπου φάνηκε πως «οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα όταν δουν ότι κινδυνεύει συσπειρώνονται όλες μαζί ενάντια στο λαό».

Τόνισε δε σε ό,τι αφορά τα περί «κυριαρχίας» και «εθνικής ανεξαρτησίας» που ακούστηκαν και στη χτεσινή συζήτηση ότι θα πρέπει να τελειώνει και «το παραμύθι των εξωτερικών πιέσεων» από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους, αλλά και τα περί «δουλοπαροικίας» από το ΜέΡΑ25, σημειώνοντας πως κι αυτοί συμφωνούν με τις διεθνείς συμμαχίες της αστικής τάξης, αλλά και ότι η Ελλάδα είναι «κρίκος στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Είναι αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα» και έχει την «ισχυρότερη αστική τάξη στον κόσμο όσον αφορά τη ναυτιλία».

Πληρωμένη απάντηση έδωσε και στα όσα είπε στην τοποθέτησή του ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Βαρουφάκης (ότι «το Σοβιετικό σύνταγμα κατέληξε πουκάμισο αδειανό»), σημειώνοντας πως η Σοβιετική Ενωση έδωσε τόσα πολλά στην ανθρωπότητα, τόση δύναμη στους λαούς, που πρέπει κανένας να σέβεται, και τονίζοντας πως το ΜέΡΑ25 «προτείνει στο αστικό Σύνταγμα κάποιες βελτιώσεις, κάποια όμορφα λόγια ώστε ο καπιταλισμός να γίνει πιο όμορφος». «Αυτό δεν είναι άδειο πουκάμισο;» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, αναφέροντας πως «απλά πρόκειται για πολιτική ομολογία ότι είναι με αυτό το σύστημα».