Προκλητική η κυβέρνηση, εν μέσω πανδημίας, δίνει αποζημίωση στις ιδιωτικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητόδρομους για την απώλεια εσόδων τους. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, εγκρίνεται η δέσμευση ποσού 1.701.365,50 ευρώ για τον αυτοκινητόδρομο «ΠΑΘΕ Τμήμα Μαλιακός - Κλειδί» «για την καταβολή αποζημίωσης απωλειών εσόδων από το ΜΣΔ Τεμπών για τη χρονική περίοδο 01.01.2018 έως 31.12.2018». Ανάλογο κονδύλι εγκρίθηκε και για τον αυτοκινητόδρομο «Μορέα ΑΕ».

Την προκλητική απόφαση να δοθούν εν μέσω πανδημίας 11 εκατ. ευρώ στον αυτοκινητόδρομο «Μορέα» καταγγέλλει η «Λαϊκή Συσπείρωση» Πελοποννήσου, που αναφέρει:

«Αποτελεί πρόκληση σε συνθήκες πανδημίας η παραχώρηση 11 εκατ. ευρώ ως την καθιερωμένη αποζημίωση στον "Μορέα ΑΕ", για τη μειωμένη κίνηση αυτοκινήτων το εξάμηνο (από Σεπτέμβρη του 2019 έως Φλεβάρη του 2020). Σκεφτείτε πόσα θα πάρει για το τρέχον εξάμηνο, που έχουν επιβληθεί απαγορεύσεις στην κυκλοφορία!

Αυτά έρχονται να προστεθούν στα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που έχει εισπράξει από τα πανάκριβα διόδια και ως αποζημίωση τα προηγούμενα εξάμηνα, με βάση τη ρήτρα εγγυημένων εσόδων, που έχει συμφωνηθεί από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ).

Για τους ομίλους δεν ισχύουν οι νόμοι της αγοράς, που επικαλούνται οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις και οι δορυφόροι τους, για να αρνηθούν τις ελάχιστες εγγυημένες τιμές παραγωγών για τα αγροτικά προϊόντα.

Μετά τους ιδιώτες κλινικάρχες, τους οποίους η κυβέρνηση όχι μόνο αρνήθηκε να επιτάξει αλλά τους έδωσε και ζεστό χρήμα, τους καναλάρχες τους οποίους φροντίζει να απαλλάξει από την ετήσια - μειωμένη και αυτή - εισφορά που πληρώνουν, ήρθε η σειρά του "Μορέα ΑΕ".

Ειδικά τη στιγμή που η κυβέρνηση επιδίδεται σε προπαγάνδα με τους μισθούς των βουλευτών, που δήθεν θα πάνε για την υγεία του λαού, προετοιμάζοντας το έδαφος για να πουν αύριο στους εργαζομένους, στους συνταξιούχους δεχτείτε να κοπούν για άλλη μια φορά μισθοί και συντάξεις για να επιχορηγηθούν οι καπιταλιστές για την "ανόρθωση της οικονομίας".

Τα πλατιά λαϊκά στρώματα που την προηγούμενη δεκαετία πλήρωσαν τα βάρη μιας οικονομικής κρίσης, που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι, πλήρωσαν την καπιταλιστική ανάπτυξή τους, δεν πρέπει να πληρώσουν τις συνέπειες της νέας κρίσης που ζούμε και της βαθύτερης που έρχεται.

Οι εργαζόμενοι, μέσα από τα σωματεία τους, μπορεί να μείνουν δυνατοί, απορρίπτοντας τα παραμύθια τού "είμαστε όλοι μαζί", βλέποντας καθαρά τη μεγάλη εικόνα του σάπιου συστήματος, που σε "έκτακτες" και "κανονικές" συνθήκες, σε συνθήκες ανάπτυξης και κρίσης, στο βωμό του κέρδους, θυσιάζει τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους».