INTIME NEWS

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει άλλωστε να επιδείξει ένα πλούσιο αντιλαϊκό έργο για λογαριασμό τους, αφού πιάνοντας το «νήμα» από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε να κλείσει τις όποιες αντιλαϊκές εκκρεμότητες με πάνω από 85 νομοσχέδια και πολλά ακόμα να περιμένουν στην «ουρά».

Από τις αντεργατικές ανατροπές, τις ιδιωτικοποιήσεις, το «άνοιγμα» νέων πεδίων κερδοφορίας με φοροαπαλλαγές και προκλητικά προνόμια κάθε είδους στο κεφάλαιο έως τις αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία, στην Υγεία, στη Δικαιοσύνη, και από την προσπάθεια να μπει στο «γύψο» το εργατικό - λαϊκό κίνημα έως την κατάπτυστη Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις και την απογείωση της εμπλοκής, με πλαίσιο τον «Στρατηγικό Διάλογο» του ΣΥΡΙΖΑ με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε πως το κράτος και η αντιλαϊκή πολιτική «έχουν συνέχεια», ενώ «η μπάλα χάθηκε» από τις φορές που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» για την πατρότητα των αντιλαϊκών μέτρων.

Στον έναν αυτό χρόνο, η τάχα «βιώσιμη ανάπτυξη για όλους» της ΝΔ αποδείχθηκε για το λαό το ίδιο κακόγουστο ανέκδοτο με τη «δίκαιη» ανάπτυξη των προκατόχων της.

Επιβεβαιώθηκε ξανά πως οι «υψηλές επιδόσεις» των επιχειρηματικών ομίλων, τα «εμβληματικά έργα» και επενδύσεις, οι «εθνικοί» στόχοι του κεφαλαίου, όχι μόνο δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες του λαού και τις «πολλές και ποιοτικές» θέσεις εργασίας, όχι μόνο δεν σημαίνουν ουσιαστική ανακούφιση για αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες και αγρότες, αλλά αντίθετα προϋποθέτουν το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους, σηματοδοτούν φτώχεια, εκμετάλλευση και πολύ μεγάλους κινδύνους για το λαό.

Ενώ η εκδήλωση της πανδημίας και η διαχείρισή της από την κυβέρνηση, με το γνωστό «ζύγι» του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο, που μέχρι και σήμερα αφήνει το δημόσιο σύστημα Υγείας με τεράστιες ελλείψεις, ανίκανο να αντιμετωπίσει όχι μόνο ένα πιθανό νέο κύμα, αλλά συνολικά τις ανάγκες για την υγεία του λαού, ήρθε να δείξει ότι το αστικό κράτος, όπως κι αν κάθε φορά το βαφτίζουν, «επιτελικό», «κοινωνικό», «ψηφιακό» και ό,τι άλλο, σταθερή πυξίδα έχει τα «θέλω» της αστικής τάξης και γι' αυτό είναι εχθρικό για το λαό και τις ανάγκες του.

Δείχνει και τι έχει να περιμένει ο λαός από τη συζήτηση για το λεγόμενο «νέο παραγωγικό μοντέλο», από την πλειοδοσία κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων πάνω στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, από τον τσακωμό τους για το ποιο είναι το καταλληλότερο «μοντέλο» για να φορτώσουν τα σπασμένα στις πλάτες του λαού.

Αλλωστε, αν κάτι επιβεβαίωσε ξανά αυτός ο ένας χρόνος είναι ότι καμία μορφή αστικής διαχείρισης και κανένα «μοντέλο» δεν μπορεί να απαλλάξει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα από την εκδήλωση οικονομικών κρίσεων, πόσο μάλλον να το μετατρέψει σε φιλολαϊκό.

Την ίδια ώρα η εναλλαγή ρόλων, με τη «φιλελεύθερη» κυβέρνηση ΝΔ να εφαρμόζει «επεκτατικά» μέτρα για την κρατική στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και τη θωράκισή τους στη νέα κρίση, φέρνοντας σε φανερή αμηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως προηγουμένως η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε την περιοριστική πολιτική των μνημονίων «κλέβοντας τη δόξα» της ΝΔ, δείχνει ότι τις επιλογές διαχείρισης της κάθε αστικής κυβέρνησης δεν τις καθορίζουν ιδεολογικές αναφορές, αλλά οι κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου.

Είτε ζητώντας περισσότερα και «εδώ και τώρα» για τους ομίλους και δίνοντας συμβουλές στην κυβέρνηση πώς να τα κάνει «ίσια» κι όχι «ανάποδα», είτε καλώντας το λαό να «λογαριαστεί μετά» με την κυβερνητική πολιτική, είτε δηλώνοντας «παρών» στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και τις διευθετήσεις που δρομολογούνται στα Ελληνοτουρκικά, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αλλά, κυρίως, ξαναστήνοντας τις παγίδες εγκλωβισμού του λαού στους στόχους του κεφαλαίου, παρουσιάζοντάς τους με «φιλολαϊκό» και «προοδευτικό» φερετζέ, ρίχνοντας τ' ανάθεμα στην «αναποτελεσματικότητα» της κυβέρνησης, για να βγάλει λάδι το σάπιο σύστημα, παρουσιάζοντας την εναλλαγή του «χαλίφη» στη διακυβέρνηση ως τη διέξοδο για το λαό.

Το ακριβώς αντίθετο «ταμείο» χρειάζεται να κάνουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα. Επιβεβαιώνεται ξανά ότι μόνη ελπίδα είναι η δική τους συμμαχία, ο δικός τους οργανωμένος αγώνας. Σε αυτόν τον αγώνα μπροστάρης είναι το ΚΚΕ, που βγαίνει μπροστά στη διεκδίκηση, στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, την ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, το πραγματικό στήριγμα του λαού, όπως αποδείχθηκε ξανά αυτόν τον ένα χρόνο.